ซึ่งอาจหมายถึงอาหารเย็นมื้อนี้ หรือมื้อต่อๆ ไปของครอบครัว
ถ่ายภาพ : ณัฐพัชร์ ทองคำ
กล้อง : มือถือ Samsung F480
ซึ่งอาจหมายถึงอาหารเย็นมื้อนี้ หรืออาจถึงมื้อต่อๆ ไปของครอบครัว
อำเภอเมือง
จังหวัดลพบุรี
พฤศจิกายน ๒๕๕๒
"โน่น โน่น ไปโน่นแล้ว" เสียงเอะ อะ จากแม่ค้าในตลาดนัด แทบจะทำให้คนทั้งตลาดหยุดกิจกรรมการซื้อ-ขายแล้วหันไปตามเสียงเธอ แม้จะอยู่คนละมุมของตลาด และต้องมองตามนิ้วของเธอที่กำลังชี้ขึ้นฟ้า สิ่งที่มองเห็นคือ ลูกโป่งชนิดฟรอยด์ ๕-๖ ลูกติดกันกำลังลอยไปตามลมหนาวที่เริ่มกลับมาอีกครั้ง จนติดอยู่ที่สายไฟเส้นบนสุด ..
เมื่อลูกโป่งติดสายไฟแล้ว ทำให้ต้องหันกลับมามองหาเจ้าของ ยังไม่ทันเห็นเจ้าของลูกโป่งกลุ่มนี้ พลันได้ยินเสียงแม่ค้าพูดขึ้นอีกว่า "หมดกัน รูปเครื่องบินใบนึงก็ ๔๐ บาทแล้ว" เมื่อมองผ่านเธอไปอีกฝั่งของตลาด มองเห็นหญิงวัยกลางคนยืนเท้าเอวมองตามลูกโป่งของเธอไปแบบทำอะไรไม่ได้ พลังใจของเธอคงแทบหมดไปพร้อมในใจเธอคงคิดว่า "อุตสาห์หวังว่าวันนี้จะขายให้หมดโดยเร็ว แล้วรีบซื้ออาหารมื้อเย็นกลับไปทานกันพร้อมหน้าพร้อมตา" ...
เมื่อหันกลับมามองรอบข้าง บรรยากาศการซื้อ-ขายก็กลับมาอีกครั้ง เหมือนไม่เคยมีเหตุการณ์อะไรเกิดขึ้น ...
คงไม่มีใครนึกถึงว่าจะมีครอบครัวนึงไม่มีอาหารมื้อเย็น หรืออาจถึงมื้อต่อๆ ไปอยู่ในบริเวณนี้เหมือนกัน ...
ความเห็น (24)
สวัสดีค่ะ
มีมุมมองเล็กๆ
แต่สะเทือนเข้าไปถึงใจ
มาฝากกันอีกแล้ว
ใช่ค่ะณัชพัชร์..ทุนหายกำไรหด..มื้อต่อไปอาจอด..เฮ้อ..
สวัสดีค่ะ คุณณัฐรดา
- ยืนมองแบบสังเกตุการณ์ทุกความเคลื่อนไหวแล้วมันน่าสะเทือนใจจริงๆ ค่ะ
- วันนี้จะไปนอนดูฝนดาวตกกันที่ไหนค่ะ ^^
- อ้อ! รอดู ผลงาน Cottage Rose อยู่นะค่ะ
สวัสดีค่ะ ครูอ้อยเล็ก
- ความหวังของแม่ค่าขายลูกโป่งในวันนี้คงกลายเป็นฝันร้ายในค่ำคืนนี้ที่มิอาจลืมเลือน ....
- เห็นรูปโลกของครูอ้อยเล็กแล้วร้อนตามไปด้วยค่ะปรอทจะแตกแล้วนะค่ะนั่น
อืม..เห็นด้วยกับคุณณัฐรดาจริง ๆ
ขอปรบมือให้ดัง ๆ เลยค่ะ..^__^..
((ยืน โค้งคำนับ รับเสียงปรบมือ)) ฮ่า
อรุณสวัสดิ์ค่ะ คุณใบไม้ฯ ที่รัก
- วันนี้ตื่นแต่เช้ามาแอบดูน้องฝนดาวตกกะเค้าเหมือนกัน
- ตอนแรกวางแผนจะขับรถไปพัฒนานิคม ลพบุรี ตอนตี ๓ และมีแผนวิ่งเลยไปทุ่งทานตะวันรับแสงอรุณแรกของวัน
- แต่ผิดแผนค่ะ ไม่มีใครไปด้วย กลัวเหงา เลยขอตื่นมาดูที่บ้านพักอาจารย์นี่แหละค่ะ
- ลมแรงจัง อากาศเริ่มกลับมาหนาวอีกครั้งนึง
- ฟ้าทางทิศตะวันตก ทิศใต้เห็นดาวชัดเจน (แต่ไม่รู้จักชื่อหรอกค่ะ) ทิศเหนือมีเมฆพอสมควร ทิศตะวันออกพอเห็นดาว แต่มีเมฆเหมือนกัน
- ยืนอยู่ประมาณ ๒๐ นาที น้องฝนดาวตกก็ออกมาจ๊ะเอ๋ให้เห็นตั้ง ๑ ดวงแหนะ
- เห็นแว็บเดียวเองค่ะ เพราะตกไปทางก้อนเมฆ (คิดว่าคงไม่อุปทานไปนะ) ^^"
- ลมแรง หนาวจัง ดีที่คุณแม่หยิบเสื้อกันหนาวให้ใส่ก่อนลงไปที่ลานหน้าบ้านพัก ไม่งั้นแย่แน่ๆ
- ได้เห็นฝนดาวตก ๑ ดวงก็สบายใจแระ ขึ้นบ้านดีกว่า ^^
- มารับกาแฟร้อนๆ หอมกรุ่น กะครัวซองอร่อยๆ กันค่ะ คุณพี่ใบไม้ฯ ที่รัก ^^
อรุณสวัสดิ์ค่ะคุณณัฐ
ยินดีด้วยนะคะได้เห็นฝนดาวตก
... เข้าใจความรู้สึกของพ่อค้าแม่ค้ารายย่อยเลยค่ะ
ครั้งหน้าต้องควักเนื้อซื้อของตุนทุนหายกำไรหด
อรุณสวัสดิ์ค่ะ คุณpoo
- ขอบคุณค่ะ คิดว่าจังหวะดีที่เรามองถูกจุดหน่ะค่ะ ^^
- ยังไม่ทันได้อธิษฐาน (ตามความเชื่อ) ได้แต่รีบชี้และเรียกคุณแม่ให้หันมามองทางทิศนี้บ้าง ^^"
- ตอนที่มองแม่ค้าที่เพิ่งสูญเสียลูกโป่งไปก็รู้สึกเศร้าไปกับเค้าด้วยค่ะ แต่พอทำอะไรไม่ได้ แม่ค้าเค้าก็เดินกลับไปที่ไม้เสียบลูกโป่ง (เดี๋ยวนี้เป็นท่อ pvc แล้วค่ะ) ด้วยอาการปกติ ...
- "สรรพสิ่งย่อมเป็นไปตามกรรม"
เข้ามาอ่านแล้วก็สะเทือนใจครับ ถึงชีวิตที่ต้องต่อสู้ดิ้นรน เพียงเพื่อให้มีข้าวกิน ก็พอแล้ว
สวัสดีค่ะ ท่านsmall man
- ถือว่าเป็นการเรียนรู้ และเป็นบททดสอบชีวิตอย่างนึง
- เมื่อผ่านมันไปได้ จะทำให้รู้สึกว่าชีวิตมีคุณค่ามากขึ้น โดยเฉพาะเพื่อคนรอบข้าง
- เป็นบทเรียนชีวิตให้กับเราได้ดีเช่นกันค่ะ
ชีวิต ย่อมมีอุปสรรค
สวัสดีค่ะ คุณตาหยู
- ใช่เลยค่ะ คงไม่มีเส้นทางไหนโรยด้วยกลีบกุหลาบตลอดเวลาหรอกค่ะ
- ขอให้ชีวิตของเธอวันนี้มีแต่ความสดใสหล่ะค่ะ ^^
สวัสดีค่ะ อ่านแล้วนิ่งอึ้งไปนานพอสมควรค่ะ
สวัสดีค่ะ คุณดาวลูกไก่ ชื่นชมยินดี
- ไม่แน่ว่าสิ่งที่คิดอาจจะไม่ใช่สิ่งที่เป็นนะค่ะ
- ดิฉันอาจจะมอง และคิดในแง่ร้ายเกินไปก็ได้ค่ะ ..
- ขอบคุณที่แวะมาทักทายนะค่ะ ..
- กำลังโหลดเกมจากยาฮูมาเล่นบ้างค่ะ ^^
สวัสดีค่ะคุณณัฐพัชร์
ละครชีวิตมีให้ชมทุกเมื่อเชื่อวัน.... บางครั้งเราอาจจะไม่ละเอียดอ่อนพอที่จะมองเห็น
ขอบคุณเรื่องราวที่ช่วยขัดเกลาความรู้สึกค่ะ
(^___^)
ชอบนะคะ
สวัสดีค่ะ คุณคนไม่มีราก
- บางครั้งเคยคิดว่า เราให้ความรู้สึกที่ลงลึกในรายละเอียดมากเกินไปหรือเปล่า
- เพราะแทนที่จะกลับมาเป็นแรงเสริมกำลังใจให้กับตัวเอง กลับมาทอนกำลังใจไปซะงั้น ...
- ขอบคุณที่แวะมาเยี่ยมเยือนกันค่ะ ^^
มันทำให้หนูได้หยุดคิด...ขอบคุณมากค่ะ ^^
สวัสดีจ้า sailormoon
- ได้หยุดคิดว่าอย่างไรบ้างค่ะ ลองเล่าให้ฟังบ้างสิค่ะ อยากฟังเสียงของน้องๆ บ้างค่ะ ^^
เล่าเรื่องผ่านภาพ เรื่องนี้เศร้า เคล้าน้ำตานะค่ะ.......แต่ถ้าวันนั้น มีภาพต่อไปว่ามีชายคนหนึ่ง ปีนไปเก็บลูกโป่งให้ในสภาพดี...และหญิงชรารับไว้...ยิ้มทั้งน้ำตา...ก่อนกลับบ้านซื้อแกงถุงด้วยใบหน้าที่เปื้อนยิ้ม.. มันจะเป็นเรื่องราว happy ending...เลยโน๊ะ
สวัสดีค่ะ คุณป้าเหมียว
- ทำให้นึกถึงละครของคุณบอย แห่งค่ายเอคแซค ที่ชอบผลิตละครที่ทำร้ายจิตใจของแฟนละคร พ่อนางเอกไม่ยอมรับพระเอก โดนพ่อนางเอกกีดกัน พระเอกตายจากกันไป ชีวิตรักไม่สามารถมาบรรจบกันได้ ..
- ยังไม่พอ หนังเกาหลีอีก โอ๊ยยย อะไรจะเศร้าได้ขนาดนั้น .....
- (ถ้ามีชายคนนั้น ปีนไปเก็บให้จริงๆ คงโดนไฟแรงสูงสป๊าคเข้าให้หล่ะค่ะ แต่ถ้าแค่ปีนต้นไม้ไปเก็บ คงจะโรแมนติ๊กกก เสียจริงๆ โน๊ะค่ะ happy ending สมใจเลยหล่ะค่ะ) ^^
- ชีวิตจริง กับละคร นิยาย เอ่อ .... ไม่แพ้กันเลยโน๊ะค่ะ ^^"
- เป็นเหตุการณ์เล็กๆ แต่มุมมองลึกซึ้ง สะเทือนใจครับ
- ภาพขยาย อ้างอิงไปหาปัญหาสังคมที่เหมือนดาดๆ เพ่อเห็นใจผู้อื่นและเห็นเบื้องหลังของชีวิต ที่ต้องจินตนาการไกลกว่าตัวเอง
- แล้วก็สามารถเห็นปัญหาสังคมที่เชื่อมโยงจากเรื่องเล็กๆ ของคนทำมาหากินตัวเล็กๆเหมือนไม่มีความหมายในสังคม
- เป็นนักกรณีศึกษาและนักวิจัยเชิงคุณภาพที่มีพลังดีครับ
อาจารย์ณัฐพัชร์ครับ.... !!!
ชวนคิดต่อได้ว่า...คนที่น่าได้บทเรียนที่สุดคือการไฟฟ้า การไฟฟ้าน่าจะออกแบบการวางสายไฟใหม่ได้แล้ว เกะกะจิง ไหนๆ ก็หลุดมือไปแล้ว แทนที่จะได้ชื่นชมกับการล่องลอยของลูกโป่งงามๆ แต่กลับพบอุปสรรค ....
- ขอบพระคุณค่ะ อาจารย์วิรัตน์ คำศรีจันทร์ ที่ช่วยสะท้อนจากมุมมองบันทึกนี้ค่ะ
- อ๊ะ! งานเข้า กฟผ เข้าให้แล้ว ^^
- งั้นฝากงานไปถึง สำนักผังเมือง กรมโยธาฯ หรือแวะไปยังสมาคมสถาปนิก ด้วยเลยดีไหมค่ะ คุณช้างน้อยมอมแมม ^^"
- ลูกโป่ง ๑ ใบสะเทือนไปทั้ง สำนัก กรม กอง กระทรวง เลยนะค่ะ ...