ห่วงน้อง ทำได้เพียงให้กำลังใจ

วันนี้น้องที่เรียนรู้ร่วมกัน ตั้งแต่หนูย้ายมาเรียนรู้งานที่ Lab นี้ ซึ่งเป็นน้องที่บรรจุงานใหม่ เพราะน้องท่านหนูจึงมีโอกาสได้เรียนรู้ในหัวข้อเชิงลึกมากขึ้นกว่าเดิม แต่วันนี้น้องรู้สึกท้อ เนื่องจากเมื่อวานที่เลี้ยงที่สอนงาน ตักเตือนข้อบกพร่องที่เราทั้งคู่ต้องแก้ไข ท่านอาจจะใช้วิธีที่ดุดันหน่อย แต่โดยเนื้อหาที่ท่านสื่อสารก็คือ ตั้งใจให้เราหัดสังเกต วางแผนเตรียมความพร้อมและตั้งใจทำงานให้มากขึ้น ขณะที่ท่านชี้แนะหนูนึกถึงวิธีการสอนของครู เฉียบขาด ดุดันและได้ผลดี ครั้งนี้หนูไม่รู้สึกเพ่งโทษพี่เลี้ยง และหนูยิ่งรู้สึกขอบพระคุณครู ที่เมตตาสั่งสอนหนูด้วย กุศโลบายต่าง ๆ พอ หนูมาเจอโลกของความเป็นจริง เผชิญความจริง ทำให้หนูเข้าใจธรรมชาติมากขึ้น พี่ ๆ ท่านอื่นในห้อง Lab รู้สึกเป็นห่วงน้อง ท่านนี้มาก พยายามให้กำลังใจและอดทน ข้อที่ใคร ๆ เป็นห่วงอีกอย่างคือ น้องเป็นบัณฑิตเกียรตินิยม หลายครั้งของการทำงานที่น้องรู้สึกว่า ยังไม่ใช่กับตัวน้องเอง พี่ ๆ พยายามให้กำลังใจ และให้น้อง อดทน บอกว่า สู้ ๆ หนูเองก็ช่วยเหลือน้องเท่าที่ช่วยได้ และพยายามเตือนสติให้กำลังใจ ถามว่ากังวลไหม หนูรู้สึกเป็นห่วงมากกว่า น้องเองก็ต้องตัดสินใจด้วยตนเอง หนูได้แต่นึกถึงคำครูแล้วบอกว่า "อย่าตัดสินใจด้วยอารมณ์นะ" ใช้สติและปัญญาที่มี ทำเต็มที่ตัดสินใจแล้วก็ยอมรับผลของมัน หนูรู้สึกว่าน้องมาสอนหนูว่า ไม่ว่าเราจะทำอะไรก็ต้องอดทน ความอดทนทำให้เราเห็นความจริง สะท้อนภาพตัวหนูเองที่คอยแต่โกรธเคือง ขณะที่ครูสั่งสอน จนไม่มีปัญญามองเห็น สารที่ครูพยายามสื่อ ให้แก้ไขปรับปรุง ขอบคุณนะคะน้องที่ช่วยมาเป็นกระจกและพี่ภาวนาว่าให้น้องสู้ต่อไป ปัญหาอุปสรรคทำให้เราโตขึ้น และยิ่งมีคนช่วยมาชี้ข้อบกพร่องยิ่งทำให้เราแก้ไขปรับปรุงตนเองได้ดีขึ้น วันนี้หนูคิดถึงครูค่ะ คิดอีกอย่างว่า ถ้าน้องได้รับการช่วยเหลือจากครู หรือกำลังใจจากครูน้องต้องผ่านอุปสรรคได้ดีแน่ ๆ เลย

[พิชชา]

• บางทียามเมื่อท้อ
• ก็ขอแค่มีคนยืนเคียงข้าง..ก็พอค่ะ
• เพราะกำลังใจสำคัญมากที่จะให้สู้ต่อไป

[ใบไม้ร้องเพลง]

ขอบพระคุณเจ้าค่ะ พิชชา

น้องเขาตัดสินใจยื่นใบลาออกแล้วค่ะ

ปลายปีนี้ท่าทางจะมาทำงานที่นี่วัดสุดท้ายก่อนที่จะไปเริ่มที่ใหม่

แต่มาทบทวนอีกที

อืม........อาจจะเป็นการเริ่มต้นใหม่ของน้องที่ดีก็ได้ค่ะ

เพราะหลังจากนั้นน้องเขาก็ดู Relax มากขึ้น