จงขอจากอัลลอฮฺองค์เดียว

ขอความเมตตาจากอัลลอฮฺ

 

                                            قصة ام ابي جعفر

      เรื่องมีอยู่ว่า  มีชาย สองคน คนหนึ่งตาบอด มองไม่เห็น อะไรเลย  อีกคนหนึ่งตาดีสามารถมองเห็นได้ทุกอย่าง สำหรับคนที่ตาดีนั้น มีครอบครัวภรรยาและลูกๆหลายคน  ส่วนคนที่ตาบอดนั้น ดำรงชีวิตอยู่คนเดียว ไม่มีครอบครัว ไม่มีลูก

        ทั้งสองคนเป็นคนยากจน นั่งขอทานอยู่ ริมถนนที่มีผู้คนเดินผ่านไปมา  เมื่อแม่ของ อาบูยะฟารเดินผ่านมา ชายขอทานที่ตาดี จะขอว่า  ด้วยความโปรดปรานของพระองค์อัลลอฮฺ จงโปรดประทานริสกีแก่ข้าด้วยเถิด  แต่! ชายขอทานที่ตาบอดนั้น เมื่อแม่ของอาบูยะฟาร เดินผ่านมา เขาก็จะขอว่า ด้วยความโปรดปรานของแม่อาบูยะฟาร โปรดประทานริสกีมายังข้า ด้วยเถิด

      ทุกๆวัน แม่ของอาบูยะฟาร จะให้ทานแก่ชายทั้งสองคนนั้น  โดยจะให้ไก่ที่ถูกปรุงสุกแล้ว หนึ่งตัว แก่ชายขอทานที่ตาบอด พร้อมกับให้ขนมปังอีกสองแผ่น และนางก็จะให้ทานเป็นเงิน หนึ่งดีนาร์ แก่ชายขอทานที่ตาดี แต่จะไม่ให้อาหารแก่เขา ในทุกๆวันที่นางเดินผ่านหน้า ชายขอทานทั้งสองคนนี้

      และในแต่ละวัน ชายขอทานที่ตาดีนั้น จะขอซื้อไก่ในส่วนที่เหลือ และขนมปังหนึ่งแผ่น จากชายตาบอด หลังจากชายตาบอดนั้นรับประทานจนอิ่มหนำในวันนั้นแล้ว ด้วยเงิน ครึ่ง ดีนาร์ ที่เขาได้รับจากการทำทานแม่อาบูยะฟาร เพราะว่าชายตาดีนั้นจะนำอาหารที่ซื้อมานั้นไปให้ภรรยาและลูกๆของเขารับประทานที่บ้านของเขา และเขาจะปฏิบัติเช่นนี้เป็นประจำทุกๆวัน

       อยู่มาวันหนึ่ง เมื่อนางได้เดินผ่านชายขอทานทั้งสอง  ชายขอทานทั้งสองคนก็จะขอทานจากนางเช่นเคยปฏิบัติมา ในทุกๆวัน นางก็แปลกใจ และได้ถามไปยังชายขอทานที่ตาบอดว่า ยังไม่พออีกหรือ กับสิ่งที่ข้าได้ให้แก่เจ้าไป ? แล้วนางก็เดินผ่านไป พร้อมกับนางได้มีคำสั่งให้คนรับใช้ของนาง นำชายขอทานตาบอดคนนั้น เข้าไปพบนางในวังของนาง ในเย็นวันหนึ่ง 

       เมื่อชายขอทานตาบอดคนนั้น ถูกนำมาหานาง  นางก็ถามชายขอทานตาบอดคนนั้นว่า สิ่งที่ข้าได้ให้แก่เจ้า ทุกๆวันนั้น ยังไม่พออีกหรือ? ชายขอทานตาบอดคนนั้น ก็ตอบว่า มันไม่พอ เพราะข้าได้เอาอาหารที่เหลือจากข้าได้รับประทานจนอิ่มแล้ว ขายให้กับชายขอทานที่ตาดี ด้วยเงิน ครึ่งดีนาร์ ทุกๆวันในตอนเย็น เพื่อเขาจะนำอาหารเหล่านั้นไปให้ภรรยาและลูกๆของเขา ที่บ้านได้รับประทานกัน  แม่อาบูยะฟารก็เลยบอกกับชายขอทานตาบอดคนนั้นว่า  ในท้องของไก่ที่ข้าได้ทำทานแก่เจ้านั้น ข้าได้ใส่เงินเอาไว้ 10 ดีนาร์ทุกๆวัน  และสิ่งเหล่านั้น มันไม่ใช้เป็นริสกีของเจ้า  หากแต่มันเป็นริสกี ของชายขอทานที่ตาดีต่างหาก เพราะแท้จริงแล้วเขาวิงวอนขอริสกีจากพระองค์อัลลอฮฺ ไม่ได้ขอจากข้า  ส่วนตัวเจ้านั้น ได้วอนขอจากข้าซึ่งเป็นมนุษย์

   ข้อคิด... เรื่องนี้สอนให้รู้ว่า เมื่อจะขอสิ่งใดก็ตาม  ให้ขอต่อพระองค์อัลลอฮฺเจ้าองค์เดียว อย่าไปวิงวอนขอต่อมนุษย์

لا تسالن بني ادم حا جة    وسل الدي ابوابه لا تغلق           

الله يغضب حين لا تسال   وبني ادم يغضب حين يسال