หน่อไม้
หน่อไม้
ฝนตกริน อย่างนี้เป็นวันที่สองแล้ว ท้องฟ้าถูกปกคลุมด้วยกลุ่มก้อนเมฆหนาๆ ท้องฟ้าปิด จะเดินเหินไปทางไหนก็เปียกชื้นแฉะไปทุกที่ บรรยากาศแบบนี้ต้องนอนซุกตัวอยู่ในผ้าห่ม ดีกว่าที่จะเดินออกไปข้างนอก แต่ยังมีครอบครัวหนึ่งที่ยังคงทำงานไม่ว่าฝนจะตกแดดจะออก พวกเขาก็ยังคงทำงานไม่มีวันพัก
เสือกันน้องนั่งเล่นอยู่ในเถียงนา ส่วนพ่อกับแม่นั่งคุยกันสองคน ทั้งหมดได้มานอนที่ไร่นี้ได้สองคืนแล้ว เสือและน้องหยุดเรียนมาตั้งแต่วันศุกร์ ฝนตกเป็นเหตุให้พ่อกับแม่ต้องมานอนค้างที่ไร่เพราะจะได้มีเวลาทำงานได้มากๆ ช่วงไหนฝนหยุดก็จะออกไปทำไร่ ฝนตกพ่อกับแม่ก็หยุดพัก แต่ส่วนมากแล้วพ่อกับแม่ไม่ค่อยได้พัก จะพากันทำงานตลอด วันนี้พอทำงานที่ไร่เสร็จ ฝนก็ซาลงมากแล้ว พ่อบอกว่าวันนี้จะพาทั้งหมดกลับบ้าน แต่ก่อนที่จะกลับบ้านพ่อกับแม่ชวนกันออกไปหาหน่อไม้เพื่อจะนำมากินเป็นอาหาร เสือกับน้องขอออกไปด้วยพ่อจึงให้ทั้งสองออกไปด้วยเพราะเห็นว่าฝนตกไม่แรง เสือกับน้องใส่งอบไว้บนหัวแล้วเอาผ้ากันฝนมาใส่ไว้แล้วก็ออกเดินทาง พ่อและแม่ มีตะกร้าคนละใบและก็มีดไว้สำหรับปอกเปลือกของหน่อไม้ ทั้งหมดเดินไปยังป่าที่มีไม้ไหล่ขึ้นอยู่เป็นจำนวนมาก ( ไม้ไหล่ คือ ไม้ที่มีลักษณะจำพวกเดียวกับไม้ไผ่ แต่ว่าลำต้นจะเล็กกว่าขึ้นเองตามป่า หน่อที่แตกออกมาสามารถนำมากินได้เรียกว่าหน่อไม้ไหล่ ส่วนมากจะมีขนเยอะกว่าไม้ไผ่ ) เสือเดินแยกทางไปกับแม่ส่วนพ่อกับน้องเดินไปด้วยกัน ทันทีที่เดินเข้าไปในป่า เหมือนกับว่าเราเดินหลงเข้าไปยังโลกอีกโลกหนึ่ง ป่านี้สูงไม่มากเวลาเดินแม่ต้องก้มตัวเดินหน่อยๆ ทางก็ค่อนข้างชัน เพราะป่าส่วนมากจะเป็นภูเขา ต้นไม้ไหล่ที่สูงๆ นั้นเวลามันสูงมากๆหรือสูงเกินไปมันก็จะโก่งตัวงอเป็นเหมือนกับมีหลังคาข้างในป่านั้นค่อนข้างชื้นและลื่นเวลาเดินเสือต้องใช้ความระมัดระวังในการเดินมากเป็นพิเศษ และสิ่งที่น่ารำคาญอีกอย่างก็คือยุงในป่านี้จะมียุงเยอะมากมันชอบจะมากัดเสืออยู่บ่อยๆ เพราะฉะนั้นเวลาเข้าป่าหาหน่อไม้จะต้องหาเสื้อและกางเกงขาวยาวพร้อมด้วยหมวกมาใส่ปกคลุมไว้
แม่เริ่มต้นด้วยการเดินเข้าไปหักหน่อไม้ที่อยู่ในก่อแรกตรงหน้า แม่หักมาได้ประมาณ 4 – 5หน่อ แล้วก็จัดการปอกเปลือกออกแล้วเอาหน่อไม้ที่ปอกเอาเปลือกออกแล้วใส่ลงในตะกร้า
“ ทำไมแม่ต้องปอกเปลือกด้วยละ ทำไมไม่เอาไปทั้งเปลือกจะได้ไม่เสียเวลาปอกละแม่” เสือถามด้วยความสงสัย
“ ที่ต้องปอกเปลือกเพราะว่าเปลือกของมันเราไม่ได้ใช้ประโยชน์ ถ้าเราเอาไปแบบทั้งเปลือกเราก็จะหนักเกินไป เราต้องปอกเปลือกแล้วเอาเปลือกทิ้งไว้ในป่านี่แหละ เปลือกของมันก็จะได้ย่อยสลายกลายเป็นปุ๋ย ให้กับต้นของมันต่อไปยังไงละ นั่นเห็นไหมมีอีกสามหน่อตรงนั้นไปหักมาให้แม่เร็ว ” แม่อธิบายให้เสือฟังพร้อมกับบอกให้เสือไปหักเอาหน่อไม้ก่อข้างๆมาให้ เสือไปหักมาอย่างว่องไวและชำนาญมากขึ้น แม่กับเสือได้หน่อไม้เกือบเต็มตะกร้าแล้ว แม่จึงชวนเสือกลับระหว่างทางแม่ชวนเสือไปเอาหมาก-นอด ไม่นานก็มาถึงต้นไม้ใหญ่ต้นหนึ่งเสือไม่ไปรอบก็ยังไม่เห็นว่าจะมีลูกอะไรที่กินได้เลยสักลูก
“ แม่ ไหนละไม่เห็นมีเลย มันอยู่ตรงไหนเสือไม่เห็นสักลูกเดียว ”
“ลองเอาไม้เขี่ยใบไม้ที่ตรงบริเวณโคนต้นดูสิ”
เสือทำตามที่แม่บอก ไปหักเอากิ่งไม้มาแล้วลงมือเขี่ยๆดู ปรากฏว่ามีลูกเล็กๆ สีแดง ๆ เต็มไปหมดเลยบางลูกเป็นสีส้มและสีเขียว แม่บอกว่าลูกสีแดงนั้นมันสุกแล้วกินได้แต่ลูกที่ยังไม่แดงยังไม่สุกแต่เราก็สามารถกินได้เหมือนกัน แม่บอกให้เสือเลือกเอาเฉพาะลูกที่สุกส่วนลูกที่ยังไม่สุกนั้นปล่อยไว้ให้มันสุกเสียก่อน วันหลังถ้าเรามาหาหน่อไม้อีกมันก็คงสุกพอดี เสือเก็บหมาก-นอดได้พอสมควร ( หมากนอด มีลักษณะเหมือนมะเดื่อแต่ลูกเล็กกว่า ลูกที่ออกมาจะอยู่ใต้ดิน ) แม่จึงชวนเสือกลับบ้าน ป่านนี้พ่อกับน้องคงรอเราอยู่อีกฟากหนึ่งแล้ว เสือกับแม่เดินออกไปจากป่าหน่อไม้ผ่านทุ่งหญ้า เห็นพ่อกำลังเดินออกมากับน้อง ในตะกร้าของพ่อนั้นมีหน่อไม้ที่ปอกเปลือกเรียบร้อยแล้ว เสือบอกให้น้องมากินหมาก-นอด ที่เก็บได้แล้วเล่าให้น้องฟังว่าวันหลังจะให้แม่พามาอีกคราวต่อไปหมาก-นอด คงจะสุกเกือบหมดแน่ๆ จากนั้นพ่อก็หาไม้มาทำเป็นไม้คานแล้วเอาตะกร้าหน่อไม้จากแม่หาบคอนใส่บ่าแล้วพากันเดินกลับบ้าน
ระหว่างทางเดินกลับบ้านแม่บอกว่าตอนเย็นจะทำน้ำพริกกะปิกับต้มหน่อไม้อร่อยๆให้กินแล้วพรุ่งนี้แม่จะแกงหน่อไม้ เอาไปให้หลวงพ่อฉันเพลที่วัด “แต่ว่าตอนนี้รีบกลับบ้านกันดีกว่าฝนทำท่าว่าจะตกลงมาอีกแล้ว” แล้วเสือกับน้องก็วิ่งแข่งกันกลับบ้านอย่างมีความสุข..........ต่ว่าตอนนี้รีบกลับบ้านกันดีกว่าฝนทำท่าว่าจะตกลงมาอีกแล้ว
ความเห็น (1)
อ่านแล้วคิดถึงแม่ อยากกินแกงหน่อไม้ฝีมือแม่ อยากอ่านอีกจัง มีให้อ่านอีกมั้ยคะ