การดูแลแผลเบาหวาน

ถ้าเจ้าหน้าที่ใส่ใจในการดูแลแผลผู้ป่วย ผู้ป่วยและญาติก็จะมีกำลังใจในการดูแลแผลโดยเฉพาะแผลเรื้อรัง

เป็นน้องใหม่ในการบันทึกการแลกเปลี่ยนเรียน ผ่าน ทาง gotoknow ค่ะ ตั้งใจว่าจะเขียนมาเล่าประสบการณ์ การดูแลผู้ป่วยเบาหวานมานานแล้ว เพิ่งจะมีโอกาส ค่ะ ทำงานเบาหวาน มา 1 ปี 5 เดือนทำให้ต้องเรียนรู้มากขึ้นก็อาศัยอ่านจากหนังสือ เรื่องเล่าเบาหวานเล่ม 1-2 ที่อาจารย์วัลลา รวบรวมทำให้ได้ความรู้และแนวทางปฏิบัติดีๆมากมาย ทำให้สนใจในการแลกเปลี่ยนเรื่องราวดีๆในการดูแลผู้ป่วยเบาหวานมาก และอยากจะได้คำแนะนำดีๆ จากทุกๆท่าน จะได้นำมาพัฒนาต่อค่ะ

สำหรับประสบการณ์ในการดูแลแผลผู้ป่วยเบาหวาน เท่าที่ได้ดูแลแผลผู้ป่วยเบาหวานมาจะมีคุณยายอยู่คนนึงซึ่งแผลแกจะเป็นแล้วเป็นอีกกว่าจะหายจะนานมาก พอหายแล้วก็เป็นอีก ตำแหน่งใหม่ จะเป็นอยู่อย่างนี้มาตลอด 1 ปีที่ได้ดูแลแก จนคุณหมอได้แนะนำให้คุญยายไปตัดเท้า แต่คุณยายไม่ยอมยังไง๊ ..ยังไงหัวเด็ดตีนขาด ก็ไม่ยอมตัด แกไม่อยากเป็นคนพิการ ซึ่งก็เป็นสิ่งที่ถูกต้องแล้วถ้าเป็นเราก็คงไม่มีใครอยากตัดขา หรือส่วนต่างๆในร่างกายแน่นอน เราเองก็หันกลับมามองดูการดูแลของเราใหม่ ทำไมแผลผู้ป่วยไม่หายซักที เราเองก็ไม่ได้ใสใจกับการดูแลแผลผู้ป่วย นอกจากให้คำแนะนำ ส่งล้างแผลที่ER และให้ไปล้างแผลต่อที่ อนามัยใกล้บ้าน ทุก 1-2 เดือนที่คุณยายมารับยาก็ได้ดูแลแผลให้คุณยายที เราจึงต้องมาปฏิรูปการดูแผลผู้ป่วยที่มีแผลที่เท้าใหม่โดย

ประชุมทีมเบาหวานที่ให้การดูแลผู้ป่วยแบ่งหน้าที่การดูแลให้ชัดเจน และจัดเตรียมสถานที่มุมข้างคลินิกเบาหวานทำเป็นสถานที่ล้างแผล และดูแลสุขภาพเท้าให้ผู้ป่วยด้วย (ล้างเท้า - ขัดเท้า-ตัดเล็บ-ดรวจเท้า)ให้ผู้ป่วย และเตรียมอุปกรณ์ ในการล้างแผล Set ล้างแผล เตรียมให้ผู้ป่วยกลับไปล้างแผลที่บ้าน กรณีที่แผลไม่เยอะมาก และนัดผู้ป่วยมาติดตามอาการทุกสัปดาห์จะได้ไม่ต้องเปลืองค่ารถ ในการมาล้างแผล และผู้ป่วยและญาติก็มีส่วนร่วมในการดูแลแผลเองด้วย ถ้าเจ้าหน้าที่ใส่ใจในการดูแลแผลผู้ป่วย ผู้ป่วยและญาติเองก็จะมีกำลังใจในการดูแลแผลโดยเฉพาะแผลเรื้อรัง ไม่หายซักที และการดูแลของเราก็คงปรับใหม่ คงไม่ใช่ wet dresing เหมือนเดิมที่เคยทำเพราะแผลกลายเป็นเนื้อตายบ้าง หนังหนา แข็ง และเริ่มมีกลิ่นบ้าง จากการที่ผู้ป่วยล้างแผลไม่ถูกวิธี จึงได้ให้คุณยายแช่เท้า ด้วยนำ ธรรมดา ล้าง ฟอกสบู่ ขัดให้คุณยายเป็นอย่างดี ตัดเล็บ ให้เรียบร้อย หลังจากนั้น จึงล้างแผล ขูดเนื้อตายออก และหนังหนารอบแผลก็ค่อยๆ ขูดออก จนลักษณะแผลดูดีขึ้น หลังจากนั้น จึงสอนสามีคุณยาย ล้างแผล และเตรียมอุปกรณ์ต่างๆให้ (สามีคุณยายเคยล้างแผลให้เป็นประจำ ) และนัดมาติดตามอาการในวันศุกร์ เพราเป็นวันที่มีผู้มารับบริการที่ดลินิกพิเศษน้อยกว่าทุกวัน

ครั้งต่อไป จะนำผลการติดตามแผลคุณยายมาเล่าต่อ และจะนำภาพมาให้ดูด้วยค่ะ โปรดติดตามตอนต่อไปนะคะ........

เขียนใน GotoKnow โดย ติ๋ม
ใน เบาหวานความดัน

คำสำคัญ (Tags): #คลินิกเบาหวาน#สุมาลี นามนวด#เบาหวาน#แผลเบาหวาน#โรงพยาบาลสีชมพู

หมายเลขบันทึก: 312508เขียนเมื่อ 10 พฤศจิกายน 2009 21:51 น. ()แก้ไขเมื่อ 6 กันยายน 2013 21:52 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่าน

ความเห็น (10)

บ่าวบ้านนอก (บ้านยางขี้นก)

เขียนเมื่อ 10 พฤศจิกายน 2009 22:00 น. ()

มาเยี่ยมคุณหมอคนแรกเลยมั้งครับ รับสาระไปแล้วนะครับคุณหมอ ขอบคุณมาก ๆ เลยครับ

มีความสุขมาก ๆ คร๊าบ สำหรับเอื้ออาทรข้อมูลครับ

นาง...มณีวรรณ ตั้งขจรศักดิ์

เขียนเมื่อ 10 พฤศจิกายน 2009 22:05 น. ()

มาให้กำลังใจค่ะ

มาเขียนอีกนะคะจะมาติดตามอ่านค่ะ

ติ๋ม

เขียนเมื่อ 11 พฤศจิกายน 2009 16:23 น. ()

ขอบคุณมากคะ พี่บ่าวบ้านนอก และ พี่นาง..มณีวรรณ ที่มาให้กำลังใจยังไม่ค่อยมีประสบการณ์ในการบันทึกค่ะ แต่จะพยายาม และบอกกล่าวเรื่อราวดีๆ ที่ได้ทำให้กับคนไข้ค่ะ

เทพฤทธิ์

เขียนเมื่อ 11 พฤศจิกายน 2009 16:27 น. ()

สวัสดีครับ แวะเข้ามาเยี่ยมให้กำลังใจครับ มทีความสุขทุกวันนะครับ

ติ๋ม

เขียนเมื่อ 13 พฤศจิกายน 2009 10:07 น. ()

ยินดีค่ะ ถ้าเป็นประโยชน์กับผู้ที่สนใจ อาจจะไม่ใช่สิ่งที่ดีที่สุด แต่ถือว่าเป็นความรู้ที่ได้จากการปฏิบัติ ปรับใช้ตามสถานการณ์ที่เป็นอยู่มากกว่าค่ะ ขอบคณที่ให้กำลังใจนะคะ