เข็มขัดนิรภัย+ความซนของเม่น
เมื่อก้าวขึ้นรถ ประโยคติดปากที่ป้ามักจะบอกเด็ก ๆ ก็คือ "คาดเข็มขัด แล้วอย่าซนนะลูก" แล้ววันนี้(๘ พ.ย.๒๐๐๙)ก็เกิดเรื่องขึ้นจนได้ ป้าเคยได้ยินเรื่องความซนของเด็ก ๆ ระหว่างนั่งรถมาก็หลายต่อหลายเรื่อง แต่ไม่คิดว่าจะประสบด้วยตัวเอง
ระหว่างนั่งรถไปรับพี่มาร์ค ปากก็เจรจาต่อรองเรื่องการการซื้อของเล่นกับป้าซึ่งกำลังขับรถ ขณะเดียวกันมือของเม่นก็พัลวัลอยู่กับเข็มขัดนิรภัย ไม่ใช่ดึงมาคาดตามปกติ แต่ด้วยความที่กำลังกวนแม่ตามประสาเด็ก เม่นกลับนำสายเข็มขัดมาพันที่คอ ไม่พันเปล่าแต่มุดไปมาจนเป็นเกลียว ป้ากำลังขับรถและพยายามกล่อมเม่นด้วยความอดทนว่าอย่าเพิ่งไปซื้อเลยของเล่นนะ เอาไว้วันหลังมีเวลาแล้วจะพาไป โดยที่ไม่ทราบว่าเม่นกำลังเล่นเอาเข็มขัดมาพันคอ เม่นเองก็ยังคงพร่ำพรรณนาด้วยเหตุผลสารพัดว่าอยากจะไปดี๋ยวนั้น ป้าพยายามสะกดกลั้นไม่หันไปมองเพราะเกรงตัวเองจะโมโห เม่นเงียบไปครู่ใหญ่ แล้วก็พูดขึ้นมาอีกครั้งด้วยเสียงร้อนรนว่า "ม่าม้าเม่นเอาไม่ออก" ป้ายังใจเย็นไม่หันไปมองแต่ส่งเสียงถามว่า "ทำไม" เม่นตอบว่า "เข็มขัดรัดคอเม่นครับ" ทีแรกป้ายังไม่ทันคิดอะไรมากและด้วยความที่ใกล้จะถึงจุดหมายเพื่อรับพี่มาร์ค จึงบอกเม่นว่าอย่าดึงให้นั่งนิ่ง ๆ พอเลี้ยวเข้าซอยที่จะรับพีมาร์คได้ป้ารีบจอดรถ ลงไปเพื่อคลายเข็มขัดแต่ไม่ป็นผล ป้าเริ่มรู้สึกร้อนรนและใจคอไม่ดี ตอนนั้นอยู่ใกล้ที่ทำงานน้าหนึ่ง จึงรีบโทรไปบอกน้าดี้และน้าหนึ่ง เรียกพี่มาร์คขึ้นรถได้ก็รีบขับรถไปเพื่อให้น้าหนึ่งช่วย รายละเอียดหลังจากนี้ ป้าให้เจ้าตัวเขียนเล่าเอง แต่สิ่งหนึ่งที่นึกแล้วป้าอดใจหายไม่ได้ก็คือ สิ่งที่เรานึกไม่ถึงเมื่อเราตื่นตกใจ วันนี้นับว่าคุณพระคุณเจ้าคุ้มครองที่ป้าไม่ได้เบรครถกระทันหัน หรือมีอุบัติเหตุเฉี่ยวชนกับรถคันอื่นในระหว่างที่สาละวนขับรถเพื่อหาทางช่วยเม่น หากมีแรงกระแทกเข็มขัดคงกระตุกแล้วเกิดเรื่องบานปลายแน่นอน ป้านึกแล้วรู้สึกใจหายเหลือเกินที่เกือบทำเรื่องเล็กเป็นเรื่องใหญ่ เพราะความร้อนรนและไม่รอบคอบนั่นเอง....นำมาเล่าต่อเพื่อนชาว gotoknow เชื่อว่าจะเป็นประโยชน์และคงเป็นอีกเรื่องที่หลายท่านอาจคาดไม่ถึง เข็มขัดนิรภัยอาจเป็นภัยได้เมื่อยามเด็กซน
เม่นบอกว่าอยากเขียนเรื่อเล่าในบล๊อกด้วยตัวเอง เขาเพิ่งพิมพ์ในไฟล์ word เสร็จแล้วเข้านอน บอกป้าว่า ม่าม้าอย่าลืมเขียน blog วันนี้เลยนะ
จากคำบอกเล่าของเม่น...
"วันนี้เกิดเหตุการที่ไม่คาดคิดมาก่อนขึ้นวันนี้แม่ของผมจะพาไปรับพี่ชายแล้วจะพาไปกินอาหารนอกบ้านพอผมบอกว่าอยากไปตลาดกิมหยงเพราะอยากไปซื้อของแต่แม่ผมไม่ให้ไปผมจึงโมโหมากพอขึ้นรถผมก็เอาสายเซฟตี้เบลมาพันหัวเล่นเพราะโมโหมากหลังจากนั้นสายของมันก็มาพันคอของผมพอผมบอกแม่ของผมแม่ของผมก็รีบซิ่งรถไปรับพี่ผมซึ่งมีชื่อที่เขาเรียกกันว่าหมูแต่ผมจะเรียกว่าพี่หมูคุงแต่ที่แม่ของผมรีบไปรับพี่ของผมเวลามีอะไรติดจะช่วยแก้ไขได้แต่แทนที่จะทำให้หลุดกลับทำให้แน่นขึ้น
พี่หมูคุงบอกว่าต้องตัดสายทิ้งแต่แม่ผมบอกว่าไม่เป็นไรเดี๋ยวให้น้าหนึ่งช่วยน้าหนึ่งเป็นใครนะหรือครับ
น้าหนึ่งคือพ่อของเพื่อนพี่หมูคุงพอไปถึงน้าหนึ่งก็ช่วยอะไรไม่ได้ แต่น้าดี้แม่ของเพื่อนพี่หมูคุงก็ให้กรรไกรเอาไว้เผื่อสายมันรัดคอแน่นจนหายใจไม่ออกแล้วใช้ตัด
จะว่าไปแล้วผมก็ลืมบอกชื่อของแม่ผม พี่ผมและผมแม่ผมรู้จักกันในชื่อของป้าอ้นส่วนพี่ผมก็ชื่อมาร์ค
ส่วนผมก็ชื่อว่าเม่นหลายๆคนคิดว่าเป็นชื่อที่ตลกแต่ยังมีชื่อที่ตลกกว่านั้นคือชื่อของผมตอนแรกเกิด
กลับมาเข้าเรื่องกันต่อละนะหลังจากนั้นแม่ผมก็โทรหาน้าสมยศซึ่งเป็นเพื่อนร่วมงานแม่ผมแต่เขาอยู่ที่คาฟูร์จึงนัดกันที่คาฟูร์พอเจอกันผมคิดว่าจะไม่รอดเพราะยิ่งดึงก็ยิ่งแน่นขึ้นหลังจากนั้นผมก็พูดว่า”หมูรีบเอากรรไกรมาตัดสายเร็ว”
หลังจากนั้นผมก็รอดมาได้ตอนแรกนะผมคิดว่าแม่ผมต้องคิดอะไรดีๆได้แน่แต่กลับคิดอะไรไม่ได้เลยครับ"
ความเห็น (23)
หนึ่งในกรณีตัวอย่างเกี่ยวกับอันตรายใกล้ตัวที่ทุกคนมองว่ามันเป็นความปลอดภัย
ทุกอย่างต้องมีสองด้านสองมุมเสมอ
เม่นเขียนได้น่าตื้นเต้นมาก เขียนบ่อยๆหน่ะ แล้วน้าหนึ่งจะนำไปรวมเล่มขายมาซื้อของเล่นแบ่งกันเอาไหมครับ
แต่ตั้งแต่นี้คงจำขึ้นใจหน่ะ
ว่าแต่พี่นนท์กับน้องหนุนมีฉายาว่าอะไรเหรอที่โรงเรียน
สวัสดีเม่นเค้าขอเปิดเผยความลับขั้นสุดยอดเเล้วนะเม่นชื่อเดิมว่า มิกกี้และเม่นมีฉายาว่า มังกี้บัส
จากหนุน
สวัสดีคับ พ่อมิคกี้ของน้าดี้ เม่นเล่าได้มันส์มากเลยและสนุกด้วย มีพรสวรรค์ในการเขียนนะครับ อยากให้เม่นเขียนอีก ใช้นามปากกาว่า มิกี้นะ เรื่ิงเล่าของเม่นมันสนุกจน น้าดี้หัวเราะเลยนนท์ หนุน ก็ หัวเราะกันลั่นบ้านเลย ฮะ ไม่เหมือนตอนที่เรื่องจริงเกิดเลยครับ เพราะตอนนั้น ยิ้มไม่ออก จ้า
สวัดดีครับน้องหนุน พี่นนท์ น้าหนึ่ง น้าดี้
วันหลังเม่นจะเขียนเยอะๆ กว่านี้อีก..อิ..อิ..
พี่นนท์วันหลังเม่นจะเอาประโยคเด็ดมาเยอะๆ เเล้วหนุนเดี๋ยวเค้าจะตั้งฉายาให้แล้ววันหลังจะเอาให้ตลกกว่านั้นอีกครับ แต่ตอนเกิดเรื่องเม่นก็คิดตามเรื่องก็คือม่าม้าต้องคิดอะไรได้แน่แต่คิดอะไรไม่ได้เลย ม่าม้าบอกเม่นว่าตกใจมาก
น้าหนึ่งครับตอนนี้เม่นรู้แล้วการที่เม่นเล่นแบบนั้นมันอันตรายมากเม่นจะไม่ทำอีกแล้วครับ
สวัสดีค่ะ น้องหนุน น้องนนท์ คุณดี้ คุณหนึ่ง
เม่นเฝ้าติดตามทุกวันค่ะหลังจากเขียนบันทึก คำถามที่เม่นถามเช้า-เย็นก็คือ ม่าม้าวันนี้มีคนอ่านกี่คนแล้วครับ นอกจากสถิติตัวเลขที่เพิ่มขึ้น...วันนี้เม่นตื่นเต้นมากที่มีความเห็นจากท่านผู้อ่านมาด้วย ตอบเสร็จก็เข้านอน ไม่รู้มิกกี้จะตื่นเต้นจนนอนไม่หลับหรือเปล่า..
เป็นความรู้สึกเดียวกับที่ตอนนนท์และหนุนเขียนบันทึกครั้งแรกเลยครับ ถามเช้าถามเย็น ว่ามีใครตอบกลับมาบ้าง แล้วบันทึกของเค้ามีคนอ่านกี่คนแล้ว แถมยังบรัฟกันอีกทั้งพี่และน้อง
แล้วมิกกี้ก็อย่าลืมเขียนบันทึกเยอะๆหน่ะ หลายๆคนรออ่านอยู่ และที่สำคัญน้าหนึ่งกำลังรอผลงานเม่นเพื่อรวมเล่มอยู่ ว่าแต่เม่นจะวาดรูปประกอบเองด้วยหรือเปล่า มิกกี้จะตั้งชื่อหนังสือว่าอะไรดี น้าหนึ่งกะทำออกขายก่อนปิดเทอมนี้หน่ะ พอปิดเทอมมิกกี้บัสจะได้มีเงินไปซื้อของเล่นตอนปิดเทอมไหง ชอบไม่ชอบ
สวัสดีน้องเม่น
แหมม มีวีรกรรม มาเล่าอยู่เรื่อยเลยนะเราอ่ะ ซนจริงๆนะ แต่อ่านตอนนี้ก็ขำ
น้องเม่นเล่าได้สนุกมาก แต่ตอนนั้นคงไม่ขำกันเท่าไหร่ มีพรสวรรค์ในการเขียนมากเลยนะเรา
พี่โอจะคอยเข้ามาอ่าน เรื่อยๆนะ เขียนเก่งกว่าป้าอ้นอีกนะเรา
ทำไมไม่เล่าเรื่อง แขนแผลเก่าด้วยละ หรือตอนนั้นยังจำไม่ได้
หวังว่าน้องเก้าจะไม่ ซนเท่าเม่นนะ
สวัสดีครับ น้องเม่น
สวัสดีครับ น้องเม่น
เห็นมาม่าบอกว่าน้องเม่นทำเรื่องให้มาม่าได้ตื่นเต้นอีกแล้วเหรอครับ ที่หลังไม่โมโหมาม่านะครับ
มีอะไรก็บอกกับมาม่าดีีดี เดียวมาม่าก็จะจัดการให้น้องเม่นเองแหละครับ สำคัญที่สุดพวกเราจะต้อง
ไม่ดื้อกับมาม่านะครับ ที่หลังห้ามเอาเชื่อกหรืออะไรมาเล่นพันรอบๆๆคอเล่นนะครับ
ป่าป๋าได้อ่านที่น้องเม่นเขียนเล่าแล้วตื่นเต้นเหมือนอยู่ในเหตุการณ์ด้วยเลยครับ เก่งมากครับ
สวัดดีครับพี่โอ
เดี๋ยวขอคิดดูก่อนนะครับว่าจะเขียนดีไหมครับ น้องเก้าสบายดีไหมครับ จากเม่น
ขอบคุณครับน้าหนึ่ง ครับเดี๋ยวเม่นจะเขียนอีกเรื่องนึงนะครับ
สวัดดีครับป่าป้า
เม่นจะไม่โกรธม่าม้าครับเเล้วจะเชื้อฟังม่าม้าครับ
เขียนเก่งมากเลย ....
รออ่านเรื่องเล่าสนุกๆ ของมิกกี๊อีกนะคะ
ยินดีด้วย..ที่น้องปลอดภัยค่ะ
แวะเยี่ยมกันบ้างนะคะ
http://gotoknow.org/blog/praepanwa/314622
ความลับเฉพาะ พ่อ แม่ค่ะ
+สวัสดีค่ะ พี่เก๋ ดูเหมือนช่วงนี้เม่นหน้าใหญ่เป็นพิเศษ ได้รับคำชมยิ้มแก้มปริ กลบเกลื่อนที่ทำเรื่องไว้สนิทเชียว...อีกไม่กี่วันจะได้เจอน้องเก้าแล้ว...
+ขอบคุณมากค่ะป้าอี๊ด แอลคลิ๊กเข้าไปแว๊บ ๆ แล้วค่ะ แล้วจะแวะเวียนไปเยี่ยมบ่อย ๆ ค่ะ
สวัสดีครับ น้องมิกกี้
ได้ยินป้าอ้นพูด เลยแอบมา search ใน google ดู ... ไม่ผิดหวังจริงๆ ครับ
น้องเม่นถ่ายทอดออกมาได้ดีมากเลยครับ นึกภาพตามได้เลยครับ
สงสัย ต้องแอบมาแวะเวียน ดูความคืบหน้าบ่อยๆ ซะแล้ว
ปล. เป็นเด็กดี เชื่อฟังม่าม้า กับ ป่าป๋า นะครับ
จาหวัดดีก๊าบ แหมคือว่าช่วงนี้มันบิวซี่นะครับยู้งยุ่งทั้งเรื่องซ้อมอื่นๆครับคงอีกนานกว่าจะเขียนเรื่องใหม่ครับคงอีกนาน
แต่กำลังลื้อฟื้นความทรงจำเรื่องที่แขนหักครับถ้าคิดออกแล้วจะเอามาเขียนเป็นเรื่องครับคงอีกนานครือว่าที่ยุ่งเพราะต้องซ้อมviorinอะครับมีconcertใหญ่จัดขึ้นครับ
สวัสดีค้าบพี่โจ
สวัสดีครับพี่โจ
คือว่าต้องขอโทษที่ตอบช้านะครับครือว่ามันยุ่งนะคร้าบ
เยี่ยมครับน้อง
เด็กดื้อเป็นเด็กฉลาด แต่ก็ต้องรักษาชีวิตให้รอดด้วยนะครับ
สถานการณ์อยา่งนี้ต้องมีมีดดีๆสักล่มครับ ฉั๊วะเดียวหลุด(เข็มขัดนะครัยไม่ใช่คอ)
แล้วจะรอเรื่องต่อไปนะครับ
E&A(EAT&ART)กินอย่างมีศิลป์
สวัสดีค่ะคุณดัมพ์กี้
แหม...สโลแกนแจ๋มเชียว หวังว่ามิกกี้จะคลอดผลงานใหม่เร็ว ๆ นี้คะ ตอนนี้กำลังซุ่มซ้อมเตรียมขึ้นคอนเสริตไวโอลิน กับพี่มาร์ค วันที่ 10ธ.ค. นี้ ช่วงนี้เลยต้องซ้อมหนักค่ะ...
ป้าอ้น
ฝากความคิดถึง น้องๆ ทุกๆคนด้วยนะครับ
คิดว่าจะได้ E&A กับน้องมาร์ค เร้วๆนี้นะครับ
ไม่รู้เรื่องเลยครับ
เสียดายจังที่ไม่ได้ทราบเรื่องแบบนี้ จะได้่มาช่วยกันลุ้นให้ตัวโก่งไปเลย
ปล. มิ๊กกี้เล่าเก่งจังเลยครับ