เมืองไทยหลงทาง

ทรัพย์อื่นเสมอด้วยข้าวเปลือกไม่มี

(พุทธวจนะ)

 

 ครั้งปู่ย่าพานำทำนาข้าว

    สืบเรื่องราวยาวไกลไปทุกถิ่น

เลื่องลือชื่อไทยดีมีข้าวกิน

  โลกได้ยินกินข้าวชาวนาไทย

     แม้ยิ่งใหญ่ใต้หล้ามหาประเทศ

ไม่ปฎิเสธข้าวกินสิ้นสงสัย

 แม้ร่ำรวยเงินทองกองเท่าใด

ยังต้องซื้อข้าวไทยเอาไปกิน

  ใครหนอใครได้คิดเปลี่ยนทิศทาง

แอบอ้างอุตสาหกรรมนำท้องถิ่น

 สร้างวิมานเมืองแมนเต็มแผ่นดิน

ประเทศไทยใฝ่ถวิลกินเงินตรา

    คนลืมคุณเมล็ดข้าวชาวนาไทย

    ลืมชื่อเสียงเกรียงไกรไม่ศึกษา

            เห็นความรวยมาเยือนเหมือนเทวดา

ไทยจึงเป็นขี้ข้าบ้าทั้งเมือง