กาละ-เทศะ-นิวซีแลนด์ ๓๒: อุโมงค์
อุโมงค์
ถ้าขุนเขาสูงชัน คือ อุปสรรค
อุโมงค์ น่าจะเป็นสัญญลักษณ์ของ ความพยายามที่จะเอาชนะอุปสรรคทั้งหลาย
สัญญลักษณ์ของ ความเชื่อมโยงถึงกัน interconnectedness
น่าเสียดาย ทุกวันนี้ เรากลับปล่อยให้ อคติ ร่องความรู้เก่าๆของตนเอง
เป็นอุปสรรคที่จะเชื่อมโยงถึงกันและกัน
ขอคารวะดวงวิญญาณ ผู้เอาชนะ อุปสรรค ด้วยสองมือ ในการสร้างอุโมงค์แห่งนี้
อุโมงค์โฮเมอร์
๒๘ มีนาคม ๒๕๕๑
ตอนแรกตั้งใจว่าจะหยุดรถถ่ายรูปถนนที่วกไปเวียนมาตรงก่อนถึงอุโมงค์โฮเมอร์ (Homer Tunnel)* ฝั่งตะวันตก เพราะว่าเป็นช่วงที่ไต่ระดับขึ้นเขาชันมาก แต่ปรากฏว่าไม่มีที่จอดรถให้ได้ถ่ายรูปเลย จนกระทั่งผ่านไฟเขียวเข้าอุโมงค์ที่เป็นช่องเดินรถทางเดียวออกไปฝั่งตะวัน ออก ตรงนั้นมีลานจอดรถกว้าง จึงได้ลงจากรถมาถ่ายรูปบนสุด
อ่านประวัติความเป็นมาของอุโมงค์แห่งนี้แล้ว รู้สึกทึ่งในความอดทนอุตสาหะของชายห้าคนที่ขุดอุโมงค์นี้โดยไม่มี เครื่องจักรทุ่นแรงเลย รู้สึกหวาดๆด้วย เพราะเคยมีไฟไหม้รถโดยสารนักท่องเที่ยวในอุโมงค์เมื่อไม่กี่ปีก่อน แถมบริเวณนั้นก็มีเหตุการณ์หิมะถล่มให้ได้ข่าวอยู่เรื่อยๆ แต่ช่วงที่ผมไปไม่ใช่ฤดูหนาว จึงมีคนจอดรถออกมาชมวิวทิวทัศน์ตรงนั้นกันหลายคน แล้วอยู่ดีๆก็มีเสียง..คี..อาาาา ดังแว่วๆ พร้อมเจ้าของเสียงปรากฏโฉมให้ดู ตามรูปข้างล่าง
นกแก้วคีอา (Kea) เป็นนกพื้นเมืองเฉพาะถิ่นนิวซีแลนด์ ว่ากันว่ามันทั้งฉลาด แสนรู้ แถมแกมโกงนิดๆ ถึงได้มีชีวิตรอดมาถึงทุกวันนี้ในเขตที่สูงของเกาะใต้ เตือนๆกันว่า เผลอวางของไว้ไม่ได้ นิสัยเหมือนลิงศาลพระกาฬกับเขาวังบ้านเรา
ความที่ยังมีเวลาเหลือเฟือ ผมเลยอยากหาที่นั่งเล่นริมทะเลสาบตรงไหนสักแห่ง ตอนแรกคิดถึงทะเลสาบกระจก (Mirror Lake) ยอดนิยม แต่คิดไปคิดมาแล้ว อยากหาที่เงียบๆมากกว่าแหล่งท่องเที่ยว ขับรถผ่านเห็นป้ายที่พักริมทาง ทะเลสาบกันน์ (Lake Gunn) เลยเลี้ยวเข้าไปทันที
มีคนจอดรถแบบแคมปิ้งอยู่สองสามคัน ท่าทางมาตั้งหลักกันเลย เข้าไปทักทายกันได้ไม่นาน ฝนก็เทลงมาโครมใหญ่ ต่างคนต่างต้องเข้าไปอยู่ในรถของตัวเอง เออ..ได้มานอนหลับริมทะเลสาบสมใจ..แต่ในรถ แต่ต้องนับว่า ครั้งนี้เป็นครั้งแรก ที่ได้นอนช่วงบ่ายในรถระหว่างเดินทางแต่ละวัน รู้สึกติดใจเหมือนกันนะ เพราะพอตื่นขึ้นมา มันจะกระปรี้กระเปร่าราวดื่มลิโพ แถมช่วงเวลาที่ไปเที่ยว ฟ้ายังสว่างยันสองทุ่ม ยังมีเวลาเที่ยวต่อได้อีกนาน
หลับสบายเป็นชั่วโมง ตื่นนอนขึ้นมา ฝนยังตกพรำๆ ก็กลับมาขับรถบนถนนมิลฟอร์ดต่อ จอดรถบ่อยมากเพื่อลงไปเก็บรูปข้างทางที่อยากถ่ายช่วงเช้าแต่ไม่กล้าทำเพราะ รีบ รวมทั้งเจ้าป้ายบอกสภาพถนนตรงนอกเมืองเต อานาอู ตามภาพล่างสุดข้างบน ที่เหมือนประกาศิตสำหรับนักท่องเที่ยวว่า วันนี้แกจะได้ไปเที่ยวถนนนี้หรือเปล่า เพราะถ้ามันเขียนบอกว่า ถนนปิด ก็เชิญยูเทิร์นกลับบ้านได้เลย ไม่ต้องไปเสี่ยงต่อ ซึ่งผมว่ามันก็ชัดเจนดี ไม่เสียเวลา
บ่ายนี้ ขับรถร้อยกว่ากิโลบนถนนมิลฟอร์ด ใช้เวลาไป ๔ ชั่วโมงครึ่ง ต่างกับเมื่อเช้า ๒ ชั่วโมงเศษเอง
* อุโมงค์โฮเมอร์ (Homer Tunnel)* ตั้ง ชื่อตามวิลเลียม โฮเมอร์ (William Homer) ผู้ค้นพบแอ่งโฮเมอร์ ในปี ค.ศ. ๑๘๘๙ และเป็นผู้เสนอให้ขุดอุโมงค์นี้ขึ้นเพืื่อ ความสะดวกในการเดินทางสู่มิลฟอร์ด ซาวนด์ มีความยาว ๑๒๗๐ เมตร ใช้เวลาก่อสร้างนานกว่า ๒๐ ปี เริ่มต้นด้วยคนงานเพียง ๕ คนที่ไม่มีเครื่องจักรสนับสนุน โดย ๓ คนเสียชีวิตในระหว่างการก่อสร้างจากหิมะถล่ม
ความเห็น (18)
อาจารย์เต็มไปเที่ยวนิวซีเเลนด์มาเหรอคะ ตามอาจารย์ไปเที่ยวด้วยค่ะ ไม่เห็นอาจารย์เเวะไปเยี่ยมกุ้งนาน เลยมาชวนไปเยี่ยมบ้านค่ะ
เบื้องหลังความสำเร็จของสถานที่สวยงามหลายๆ แห่ง ล้วนมาจากหยาดเหงื่อ แรงงาน ถึงเลือดถึงเนื้อของบรรดาผู้เสียสละกันเลยทีเดียวนะคะ
บรรยากาศยังคงธรรมชาติมากๆ เลยนะคะ ชอบค่ะ ... เดินทางผ่านตัวอักษรกับท่านอ.หมอ ชอบบทนำทุกตอนที่อ.เขียน ขอบคุณค่ะ
การมุ่งหน้าสูเส้นทางแห่งชีวิตสายนี้
มีอุปสรรคมากมายทั้งขึ้นเขาลงห้วย
บางครั้งคราต้องไต่เขาอันสูงชัน
อาจพลัดตกมาก่อนจะข้ามได้ดังนั้นต้องหาวิธีที่ไม่ต้องปีนในบางขุนเขา
อุโมงค์ก็เปรียบเฉกเช่นทางลัดแห่งชีวิตของผู้ที่ได้ฝึกฝนใจอย่างสม่ำเสมอ
เพื่อแก้ไขสถานการณ์ที่เราได้สัมพัทธ์ได้อย่างรู้เท่าทัน
อาจใช้เวลาสักนิดแต่ก็ไม่ต้องพลัดตกจากขุนเขา..
อดทน..อดทนและอดทนอย่างมีสติ..
เพราะว่า..ความสำเร็จอยู่ที่ไหนความพยายามอยู่ที่นั่น..
success is not a miracle.
ความสำเร็จหาใช่เรื่องปาฏิหาริย์ไม่..ว่าใหมอาจารย์หมอ..
Success is not a miracle. Journey is a miracle. :)
- สวัสดีครับน้องกุ้ง
- ผมไปเที่ยวตอนนี้แบบ armchair traveller ครับ เป็นการทบทวนช่วงเวลาที่เรามีความสุข เป็นวิธีในการเยียวยาตนเองครับ
- ไว้ทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว ผมจะแวะไปเยี่ยมนะครับ
- สวัสดีครับคุณปู
- การได้ทบทวน การเดินทางของความคิดของตน ก็ได้อะไรเยอะเหมือนกันนะครับ บางอย่างเหมือนเดิม ชัดเจนขึ้น บางอย่างเปลี่ยนไป ตามกาละและเทศะครับ
- เห็นด้วยกับพระอาจารย์และอาจารย์สกลครับ
- ครับ อดทน อดทน อย่างมีสติ
สวัสดีค่ะ
- ขอขอบพระคุณสำหรับเรื่องเล่า
- และภาพค่ะ
- ความรู้สึกเกิดขึ้นต่างกันเพราะต่างเวลานะคะ
- เมื่อมีภาพและอ่านบันทึกเก่า ๆ ทำให้..รู้จักตัวเองบ้างในบางอย่าง
- ด้วยความระลึกถึงค่ะ
- อยากชวนให้แวะไปร่วมให้ความเห็นในบล็อกใหม่ของ เครือข่าย palliative care ในโรงเรียนแพทย์ ซึ่งเปิดให้แสดงความคิดเห็นได้ เกี่ยวกับภาพยนตร์ที่ใช้เป็นสื่อการสอนครับ
- ทั้งสกลและน้องกุ้งเคยเขียนหรือดูหนังเรื่องไหน ที่ใช้เป็นในการสอนได้ ช่วยไปแจ้งตามนี้ ด้วยนะครับ
- สวัสดีครับพี่คิม
- ตั้งแต่อาทิตย์หน้าเป็นต้นไป ผมชีพจรลงเท้าอีกแล้ว คงหายๆหน้าไปอีกพักครับ
- โรงเรียนเปิดเทอมแล้วยังครับ น่าจะเริ่มยุ่งๆนะครับ
สวัสดีครับอาจารยฺ เต็มศักดิ์
มาชวนอาจารย์ ขึ้นเขา บรรทัดพัทลุงครับ
- อยากไปครับ แต่มีเสลี่ยงให้นั่งมั้ยครับ พี่บ่าว
- ขอเป็น armchair traveller แซวคุณปูหน่อย
สวัสดีค่ะท่านอ.หมอเต็ม
แวะมาทายทัก (ตามคำแซว) ท่านอ.ห่างหายไป ระลึกถึงค่ะ
เดินทางปลอดภัยนะคะ จะรอติดตามอ่านบันทึก ชีพจรลงเท้าของท่านอ.หมอ นะคะ
เป็นการสร้างอุโมงค์ที่นานมาก
...
กว่าจะแล้วเสร็จ คงมีเหตุให้เผชิญ กันมากมาย
..
มาเรียนรู้เรื่องราว ด้วยครับ
- กลับมาแล้วครับ ก่อนออกเดินทางต่อทั้งเดือนหน้า
- หาดใหญ่ฝนตกหนัก ไม่ขาดน้ำแล้วครับ
- สวัสดีครับ
- ครับ ตามประวัติ สร้างนานเพราะใช้แรงงานคน โดยไม่มีเครื่องจักรทุ่นแรงเลย แถมภูมิประเทศก็โหดร้าย มีหิมะถล่ม พวกเขาต้องยังชีพอยู่ในเตนท์อีกต่างหาก
- ผมถึงอยากนำมาถ่ายทอด เพื่อให้คนที่เจออุปสรรคอยู่ตอนนี้ ได้เรียนรู้ร่วมกันครับ
ตามอาจารย์มาเที่ยวด้วยค่ะ
ขอบพระคุณเรื่องเล่าดีๆ จากต่างแดนนะคะ
- ผมเห็นคุณครูชาวนิวซีแลนด์พาเด็กตัวเล็กๆไปเดินป่าเป็นกลุ่มเล็กๆ สองคนในนั้นเป็นเด็กไทยด้วยครับ น่าสนใจตรงนี่ เขาไปกันเป็นกลุ่มเล็กๆน่ารักดี
- เป็นการปลูกฝังให้เยาวชนรักธรรมชาติ
- ส่วนน้องเด็กไทยสองคนนั้น ผมรู้เพราะดันไปได้ยินเขายืนคุยกันเป็นภาษาไทยโดยไม่สนใจกลุ่มกำลังดูต้นไม้ใบไม้ที่ครูกำลังชี้ชวนให้ดูอยู่
- เฮ้อ...