หนูไม่กล้าบอกใครว่าเป็นลูกชาวนา

       

  “ป๊อ....คับ นู๊ มีเรื่องจะเล่าให้ป๊อฟัง”  เจ้าตัวน้อยเอ่ยปากบอกเมื่อข้าพเจ้าโทรศัพท์ไปหา

        เนื่องจากมหาวิทยาลัยปิดเทอม คู่ชีวิตข้าพเจ้า จึงพาเจ้าตัวน้อยไปพักกับลูกสาวคนโตที่พิษณุโลก

        “มีอะไรเหรอครับ”

        ....................

เพื่อนเจ๊ตาล มาร้องไห้กับ แม่ แล้วเล่าให้ฟังว่า...........

.....รู้สึกอายที่พ่อ แม่ เป็นชาวนา มีฐานะยากจน ไม่กล้าให้พ่อ-แม่มาเยี่ยมที่มหาวิทยาลัย  

ไม่มีเงินใช้เหมือนเพื่อน เลยทำให้เครียด อ่านหนังสือไม่จำ เวลาสอบก็ทำคะแนนน้อยกว่า คนอื่น 

เวลาเรียนก็ไม่กล้าถามอาจารย์ กลัวจะถามแล้วจะปล่อยไก่ เพื่อนจะรู้ว่า เป็นลูกชาวนา

เดือนนี้ไม่รู้จะมีเงินเหลือไว้ซื้อขนมกิน จนสิ้นเดือนหรือเปล่า.........

 “ป๊อ คับ จะสอนเพื่อนเจ๊ตาล อย่างไรดีคับ  นู๊ฟังแล้วก็ไม่เข้าใจว่า... “ทำไมเขาต้องอายด้วยที่พ่อ แม่จนคับ”

        หนูให้แม่บอกเพื่อนเจ๊ตาลว่า......จงภูมิใจที่เกิดเป็นลูกชาวนา เพราะเป็นผู้ที่ผลิตข้าวให้คนกิน คนรวยยังต้องซื้อข้าวที่ชาวนาปลูกเลย น่าภูมิใจ ไม่เห็นน่าอายเลย”