การศึกษาเรื่องสิ่งแวดล้อมนั้น นักโบราณคดีจะสังเคราะห์และประมวลผลการศึกษาโดยผู้เชี่ยวชาญพิเศษเฉพาะด้าน เช่นนักละอองเรณูโบราณ นักโบราณสัตววิทยา นักพฤกษศาสตร์โบราณ นักธรณีวิทยาโบราณ นักปฐพีวิทยา เป็นต้น
ส่วนหลักฐานที่ใช้ในการศึกษาเพื่อสร้างภาพสิ่งแวดล้อมโบราณนั้น นักโบราณคดีจะใช้หลักฐานทางโบราณคดี หรือวัตถุทางวัฒนธรรมที่คนในอดีตสร้างขึ้น และนิเวศวัตถุ หรือวัสดุ/สิ่งมีชีวิตที่มนุษย์นำมาดัดแปลงหรือใช้ในชีวิตประจำวัน
นักโบราณคดีจะศึกษาสิ่งแวดล้อม ในแง่มุมความสัมพันธ์ของมนุษย์กับสิ่งแวดล้อมจากหลักฐานทางโบราณคดี ไม่ว่าจะเป็นเรื่องของเทคโนโลยี/การทำเครื่องมือเครื่องใช้จากวัสดุต่างๆ เช่นการทำอุตสาหกรรมการถลุงโลหะ ภาชนะดินเผา ฯลฯ หรือการเปลี่ยนแปลงภูมิประเทศสำหรับที่อยู่อาศัย เช่นการตั้งถิ่นฐานชายฝั่งทะเลโบราณ ฯลฯ หรือการใช้ประโยชน์จากพื้นที่หรือขยายพื้นที่ทำกิน เช่นการทำนา การชลประทาน การสร้างบ้านเรือน เป็นต้น หรือการเปลี่ยนแปลงพันธุกรรมของพืชและสัตว์จนเกิดการปฏิวัติเขียวขึ้น เช่นการพบกระดูกสัตว์ หรือพันธุ์พืชที่บ่งบอกว่าเป็นพืชปลูก หรือการเพิ่มประชากร จะพิจารณาจากความหนาแน่นของแหล่งโบราณคดีเป็นต้น
สำหรับหลักฐานนิเวศน์วัตถุที่นำมาประกอบการสร้างภาพสิ่งแวดล้อมโบราณ ได้แก่
ความรู้เกี่ยวกับเรื่องพืชพรรณและป่าไม้ จะใช้ละอองเรณู เมล็ดพืช ต้นไม้ กระดูกสัตว์ เปลือกหอย เป็นต้น
ความรู้เกี่ยวกับใช้พื้นที่ จะพิจารณาจากการเปลี่ยนแปลงภูมิประเทศ หรือธรณีสันฐาน ภาพถ่ายดาวเทียม ภาพถ่ายทางอากาศ ลักษณะของดิน เป็นต้น
ความรู้เกี่ยวกับการสภาพดินฟ้าอากาศ ใช้หลักฐานของละอองเรณู ฟันของสัตว์ขนาดเล็กบางชนิด กระดูกสัตว์ การขึ้นลงของระดับน้ำทะเล การทับถมของชายฝั่งทะเลโบราณ แนวปะการัง เป็นต้น
จากนั้นนักโบราณคดีก็ประมวลผลการศึกษาในด้านต่างๆ เข้าด้วยกัน แล้วนำมาสร้างภาพสิ่งแวดล้อมในอดีตต่อไป
ไม่มีความเห็น