อย่า..ตัดตีนให้พอดีเกือก (1-17)
คุณครูสุรินทร์ กิจนิตย์ชีว์
“การศึกษาบ้านเรา ก็คล้ายกับการ...
“ตัดตีนให้พอดีกับเกือก”
สุรินทร์ กิจนิตย์ชีว์
ปราชญ์แห่งสาคลี จ.พระนครศรีอยุธยา
เมื่อวานตอนหัวค่ำเห็น “คุณลุงรินทร์” หรือ อาจารย์สุรินทร์ กิจนิตย์ชีว์ ในทีวีให้สัมภาษณ์เกี่ยวกับ ปัญหาการติดเกมของเด็กในปัจจุบัน (เสียดายไม่ได้ชมต่อ) ท่านเป็นข้าราชการครูในระบบที่เกษียณมาหลายปีแล้ว ความจริงมีหลายหน่วยงานเสนอให้ท่านเป็น ครูภูมิปัญญาไทย แต่คณะทำงานเห็นว่าท่านเหมาะที่จะเป็น “คณะทำงานสรรหาครูภูมิปัญญาไทย” มากกว่าจึงเชิญท่านมาเป็นคณะทำงาน ฯ ซึ่งท่านกรุณามาเป็นคณะทำงาน ฯ ให้หลายรุ่น
“ลุงรินทร์” เป็นผู้ใหญ่ที่น่ารักและน่านับถือ ใครอยู่ใกล้ “ลุงรินทร์” จะได้หัวเราะกับข้อคิดคม ๆ และตลกแบบหน้าตายของท่านเสมอ ประวัติและเรื่องราวของ “ลุงรินทร์” มีผู้บันทึกไว้อย่างกว้างขวาง เพราะท่านได้รับรางวัลมากมาย เช่น รางวัล คนดีศรีสยาม จาก สำนักงานวัฒนธรรมแห่งชาติ (พ.ศ. 2535) รางวัล ครูของแผ่นดิน จากมูลนิธิโกมลคีมทอง (พ.ศ. 2539) รางวัล ครอบครัวประชาธิปไตย จากสำนักนายกรัฐมนตรี (พ.ศ. 2540) รางวัล ผู้รณรงค์ลดปัญหายาเสพติด จาก สปส. สำนักนายกรัฐมนตรี (พ.ศ. 2541) และอีกมากมายหลายรางวัล…รวมทั้งยังเป็นคณะทำงานให้หน่วยงานทั้งภาครัฐและเอกชนอีกนับไม่ถ้วน...
“ลุงรินทร์” เป็นคนใจดี อารมณ์ดี นั่งตรงไหน ... ตรงนั้นมีแต่เสียงหัวเราะ เฮฮา...แต่เป็นเฮฮาแบบมีสาระ...ไม่เลอะเทอะ... ทำให้ระลึกไปถึงครั้งหนึ่งเมื่อหลายปีมาแล้ว...
วันนั้น พวกเรากำลังหน้าดำหน้าแดง ถกเถียงกันเกี่ยวกับ ความล้มเหลวของระบบการศึกษาไทย...พอลุงรินทร์เดินเข้ามา ทุกคนจึงพุ่งตรงไปที่ลุงรินทร์ทันที...
“ลุงรินทร์” นั่งลงฟังเสียงเซ็งแซร่ที่พวกเราต่างนำเสนอสักพัก ก็ตอบเสียงเหน่อ ๆ หน้าเฉยตามสไตล์ว่า
...จะเถียงกันไปทำไมมี...การศึกษาบ้านเรา ก็คล้ายกับการ... “ตัดตีนให้พอดีกับเกือก” แทนที่จะตัดเกือกให้พอดีตีน นั่นแหละ อีหนูเอ้ย...ว่าแล้วก็หัวเราะหึ หึ อย่างอารมณ์ดี...
(ลุงรินทร์บอกว่า “ตีน” เป็นภาษาโบราณ ไม่ใช่คำหยาบนะ)
ทำให้คิดต่อไปว่า ครูดี ๆ ของเราคงจะไม่ตัดตีน(เด็ก) ให้พอดีกับ "เกือก" อย่างลุงรินทร์ว่า หรอกนะ...
บันทึกเก็บไว้...ด้วยความรักและระลึกถึง “ลุงรินทร์” ค่ะ
(^___^)
ความเห็น (29)
โดนๆ ค่ะพี่หญิงจ๋า ... คุณครูรินทร์ พูดได้อมยิ้มและฮาก๊าก จนตาสว่างเลยค่ะ
อยากจะชวนพี่หญิงเบญจกัลยาณี ไปชมพลุ ดอกไม้ไฟ ณ ราตรียามนี้จัง .. ฝันดีนะคะ
แวะมาเยี่ยมค่ะ
โชคดีได้อ่านเรื่องราวของคุณลุงรินทร์
พี่น้อมคารวะด้วยคนค่ะ
ขอบคุณค่ะ
สวัสดีค่ะคุณpoo
กำลังตาจะปิดอยู่แล้ว แต่คิดถึงคุณลุงรินทร์ อยากเล่า พิมพ์ผิดพิมพ์ถูก....
5555... โดนเรียกเบญจกัลยาณีนี่...เขินนะ พี่น่ะ...ห่างจากคำนั้นมาก ๆ เลยค่ะ....
(ลุย ๆ จนคนนึกว่าเป็นทอมมาแล้ว...นะจะบอกให้...)
หลับฝันดีค่ะ
(^___^)
สวัสดีค่ะ
เข้าใจพูดจังค่ะ...“ตัดตีนให้พอดีกับเกือก” แทนที่จะตัดเกือกให้พอดีตีน...เอ้อนะ...การศึกษาบ้านเรา...อากาศเปลี่ยนดูแลสุขภาพนะคะ
เห็นคำคม“ตัดตีนให้พอดีกับเกือก”อดเข้ามาดูไม่ได้
และก็เห็นด้วยอย่างยิ่ง...แล้วคนเป็นครูจะทำไงดี
สวัสดีค่ะ...คนไม่มีราก
อ่านแล้วไม่ทราบจะบันทึกอย่างไรเลย
สะดุดกึกค่ะ
ยอมรับว่า...การศึกษาบ้านเรา ก็คล้ายกับการ... “ตัดตีนให้พอดีกับเกือก” แทนที่จะตัดเกือกให้พอดีตีน
แล้วจะมีคน...ได้ยินเสียงนี้ไหมคะนี่
ขอบคุณทั้งลุงรินทร์และคนไม่มีรากค่ะ
จากภาพ และลักษณ์ของพี่หญิงกลาง ต้องอย่างนั้นนะคะ
ต้องรอให้เจอตัวเป็นๆ ปะหน้ากันก่อนแล้วจะเชื่อค่ะ ๕ ๕
คำว่ารัก คงยังไม่พอ อยากจะขอได้พบได้พูดคุย (ขอมากไปแล้วใช่ไหมคะ) เพลงพาไปนะคะพี่หญิง ด้วยคิดถึงมาก อิ อิ
พูดถึงเรื่องเกือก นึกได้ว่าเคยได้ยินว่า เกิบ , สองหูหนีบ ด้วยค่ะ
มาทายทักพี่หญิงเอาฤกษ์ในวันศุกร์สุขสันต์นี้ อากาศดี๊ ดีค่ะ
- ...สวัสดีครับ ...คุณคนไม่มีราก...
- ...คมครับ..คมมาก "ตัดตีนให้พอดีกับเกือก"
- ...ร้อยทั้งร้อย มีแต่ส่งเกือกมาให้สวมใส่ จึงต้องพยายามทำและตกแต่งตีนสวมใส่ให้พอดีกับเกือก...
- ...ใส่ไปเถอะครับจะเล็กหรือจะใหญ่ อย่างน้อยก็ไม่เหยียบหนามแหล่ะครับ
สวัสดีค่ะคุณVij
วาทะเด็ด ๆ ของคุณลุงรินทร์ยังมีอีกมากมากค่ะ...ฟังแล้ว สะอึกอึ้งทั้งนั้นเลย...
รักษาสุขภาพเช่นกันนะคะ
ขอบคุณค่ะ
(^___^)
สวัสดีค่ะคุณครู ป.1
ขอบคุณค่ะที่มาอ่านและทักทาย
สำหรับคำถามที่ว่า....แล้วคนเป็นครูจะทำไงดี...
คนไม่มีรากอมยิ้มเลยค่ะ...นั่นน่ะสิคะ คำถามนี้เป็นคำถามที่ตั้งกันไว้ตั้งแต่เริ่มมีการศึกษาในระบบโรงเรียน...
คงต้องช่วย ๆ กันคิดนะคะ...ส่วนลุงรินท์บอกว่า...จนเกษียณออกมานี่ ยังไม่กล้าตอบเลย...อีหนูเอ้ย...
ขอบคุณค่ะ
(^___^)
สวัสดีค่ะคุณครูอี๊ด
ขอบคุณมากค่ะที่มาเยื่ยมเยือนลุงรินทร์...
หลายคนอาจ ฟัง และ ได้ยินคำถามนี้ เพียงแต่...อาจไม่ได้มีเวลาที่จะหาคำตอบค่ะ
อาจต้องช่วยกัน ถามบ่อย ๆ ... เผื่อจะได้คำตอบนะคะ
(^___^)
สวัสดีค่ะคุณpoo
อ่านคอมเม้นท์แล้วอมยิ้ม ๆ ๆ ๆ .....เขาเรียกบุพเพย่อมอาละวาด ... อ้าวไม่ใช่ ... บุพเพสันนิวาสเมื่อถึงเวลาอันเหมาะสมค่ะ
ส่วนคำว่า "เกิบ" นี่ ก็เคยได้ยินค่ะ ...
มีความสุขในวันสุดสัปดาห์นะคะ
(^___^)
สวัสดีค่ะท่านudomran
อ่านคอมเม้นท์ของท่านแล้ว รู้ว่า...นี่คือ "คุณครูดีตัวจริง เสียงจริง" ค่ะ
...ร้อยทั้งร้อย มีแต่ส่งเกือกมาให้สวมใส่ จึงต้องพยายามทำและตกแต่งตีนสวมใส่ให้พอดีกับเกือก...ใส่ไปเถอะครับจะเล็กหรือจะใหญ่ อย่างน้อยก็ไม่เหยียบหนามแหล่ะครับ
"เกือก" ที่ว่านี้ มักจะส่งมาจาก "ส่วนกลาง" ในรูปของสารพัดสารพันหลักสูตรทั้งหลาย...เปลี่ยนไปตามยุคตามสมัย ตามความนิยม (เห่อ) สนใจใคร่รู้ เห็นดีเห็นงามของ ผู้ใหญ่/นักวิชาการในส่วนกลาง...
หน้าที่ของครูบาอาจารย์...ก็คือ พยายาม จัดการกับ "เกือก" โหล ๆ ที่มาเป็นแพ็คเกจนั้น ให้เหมาะสมกับ...ตีนของลูกศิษย์เรา...พอใส่ได้ ดีกว่าเดินตีนเปล่า...
ขอบพระคุณค่ะ
(^___^)
การศึกษาบ้านเรา ก็คล้ายกับการ... “ตัดตีนให้พอดีกับเกือก”
Top down (ส่วนกลาง)
แทนที่จะตัดเกือกให้พอดีตีน
Buttom up ( กระจายอำนาจ พูดกันมาก แต่ยังไปไม่ถึงใหน)
ชอบ wording นี้จังเลยค่ะ "ตัดตีนให้พอดีกับเกือก"
สวัสดีค่ะท่านsmall man
จริงค่ะ แทนที่จะตัดเกือกให้พอดีกับตีน(เด็ก) กลับเลือกที่จะตัดตีนเด็ก ให้พอดีกับเกือกเสียนี่....
เสียดายบางส่วนที่ถูกตัดออกไปค่ะ...
ขอบคุณค่ะ
(^___^)
เป็นความโชคดีอย่างยิ่งในชีวิต
ผมเคยร่วมงานกับลุงรินทร์เมื่อหลายปีก่อน
เป็นโครงการของ สสส. ที่ลุงรินทร์ เป็นกรรมการ
ชื่อชุดโครงการชุมชนเป็นสุข ผมเป็นทีมทำงานภาคเหนือ ลุงรินทร์นอกจากเป็นบอร์ดแล้วยังดูแลที่ภาคกลาง
เรามีโอกาสเจอกันทุกเดือนเป็นระยะเวลาเกือบสองปี ก่อนที่ผมจะถอนตัวจากโครงการ
ผมได้ยินคำพูดนี้ตากปากลุงรินทร์ด้วยครับ
ลุงรินทร์สอนผมหลายเรื่อง หลายราว ทั้งเรื่องชีวิต การงาน และการเรียนรู้
ไม่ได้พบลุงรินทร์นานมากแล้ว
ได้อ่านบันทึกนี้ จึงระลึกถึงครับ
สวัสดีค่ะคุณหนานเกียรติ
ดีใจที่คุณหนานเกียรติได้ทำงานกับ คุณลุงรินทร์ เหมือนกัน ...
ดูเหมือนเราจะอยู่ในแวดวงที่ใกล้ ๆ กันนะคะ...
คุณลุงรินทร์ เป็นคนดีที่ทุกคนควรมีโอกาสได้เรียนรู้จากท่าน....ว่าไหมคะ
ขอบคุณค่ะ
(^___^)
สวัสดีค่ะ คุณคนไม่มีราก
- ต้องยอมรับในคำกล่าวว่า...การศึกษาบ้านเรา ก็คล้ายกับการ... “ตัดตีนให้พอดีกับเกือก” แทนที่จะตัดเกือกให้พอดีตีน ... ที่ยังไม่ตัดเกือก...เพราะหลายฝ่ายกำลังมองหาวัสดุในการตักเกือก...อยู่กะมังค่ะ
สวัสดีค่ะคุณnoktalay
อ่านแล้วอมยิ้ม...ไม่ตอบดีกว่า....ที่ยังไม่ตัดเกือก...เพราะหลายฝ่ายกำลังมองหาวัสดุในการตักเกือก...อยู่กะมังค่ะ...
ขืนตอบ จะเข้าตัวเพราะคนไม่มีรากก็อยู่ในหน่วยงานที่เกี่ยวข้องกับ การหาวัสดุมาตัด "เกือก" เสียด้วยสิคะ
(^___^)
สวัสดีค่ะ
แวะมาศึกษาเรื่องเกือกค่ะ
ให้ข้อคิดที่ดีมากเลยค่ะ
ตัดตีนก็เจ็บสิค่ะ
ตัดเกือก ตกแต่งยังไงก็ได้ให้พอดีกับตีน จะได้ไม่เจ็บตัว
คับหรือหลวมไปก็แก้ได้ หาคู่ใหม่ที่ใส่แล้วพอดี
ใส่ไม่ได้เที่ยวถือหรือแขวนไว้เดี๋ยวเด็กก็แย่ค่ะ
บ้าหอบเกือก....
มาอ่านแล้วยิ้มไปด้วยครับ
ลุงรินทร์ท่านน่านับถือและน่าคุยด้วยจริง ๆ
อาจได้พบ "ลุงรินทร์" ตอนปลายเดือนพฤศิจกายนนี้ครับ
แอบเงี่ยหูฟังเสียงกระซิบ...ทำให้คิดต่อไปว่า ครูดี ๆ ของเราคงจะไม่ตัดตีน(เด็ก) ให้พอดีกับ "เกือก" อย่างลุงรินทร์ว่า หรอกนะ...
:)
สวัสดีค่ะอ.ตุ๊กตา
ตัดเกือก ตกแต่งยังไงก็ได้ให้พอดีกับตีน จะได้ไม่เจ็บตัว
คับหรือหลวมไปก็แก้ได้ หาคู่ใหม่ที่ใส่แล้วพอดี
ใส่ไม่ได้เที่ยวถือหรือแขวนไว้เดี๋ยวเด็กก็แย่ค่ะ
บ้าหอบเกือก....
อ่านแล้วอมยิ้ม ๆ ๆ ๆ....
ชอบความคิดคม ๆ แกมอารมณ์ขันเช่นนี้ค่ะ ... ถ้าได้เจอคุณลุงรินทร์ คงสนุกน่าดู...
ขอบคุณนะคะ
(^___^)
พี่คนตัดไม้คะ
หากได้ไปพบลุงรินทร์ฝากความระลึกถึงไปด้วย หอบโต ๆ นะคะ
(^___^)
ครูคนหนึ่ง
อ่านแล้วสะท้อนสะท้านใจ
คนตัดเกือก อย่างครู มีทางเลือกหรือเล่า
เมื่อไหร่ เบื้องบนจะเลิก ส่งเกือกที่ไม่พอดีตีนเด็กมาเสียที
สวัสดีค่ะคุณคนไม่มีราก...หนังสือเล่มที่คุยกันถึงและยายธีจำชื่อได้เพียงคล้ายๆ....มันคือ...ระบบการศึกษาไทยในรอบ๒๐๐ปี สมรรถนะของระบบ ผลกระทบและแนวโน้มในอนาคต...เป็นหนังสือกองวิจัยการศึกษา สำนักนายกรัฐมนตรี..ผู้อำนวยการโดยนายก่อ สวัสดิ์พานิช ประธาน นาย อมรชัย ตันติเมธ...(หากหาไม่พบยายธีจะส่งไปให้ค่ะแล้วเขียนบอกมาณที่นี้..บังเอิญอ่านเรื่องเกือกกับตีนที่เขียนน่ะค่ะ...๕๕๕๖..อยากหัวเราะแหะๆ...เจ้าค่ะ..ยายธี
สวัสดีครับ
การศึกษาบ้านเรา ก็คล้ายกับการ... “ตัดตีนให้พอดีกับเกือก”
เป็นถ้อยคำที่น่าขบคิดมาก ๆ เลยนะครับ
ขอบคุณมากครับ