สามใบเถาไม่จบเอกภาษาไทย แต่รับผิดชอบการสอนวิชาภาษาไทยระดับชั้นมัธยมศึกษาตอนต้น 3 แล้ว และคิดว่าคงต้องรับผิดชอบต่อไป เนื่องจากหลงเสน่ห์ของภาษาไทยที่ทุกคนมองว่าเป็นวิชาที่ง่าย ภาษาไทยเป็นภาษาแม่ที่ใครๆ ก็สอนได้ แต่ความเป็นจริงการสอนภาษาไทยยากกว่าที่คิด ครูในโรงเรียนขยายโอกาสอย่างสามใบเถารับนักเรียนระดับประถมศึกษาปีที่ 6 ด้วยสภาพที่อ่าน เขียน ไม่คล่อง( หรือไม่ได้เลย ) พอมาถึงช่วงชั้นที่ 3 ก็ต้องมาฝึกอ่าน เขียนกันใหม่ เพราะถ้าจบช่วงชั้นที่ 3 แล้วอ่านไม่ออก เขียนไม่ได้เลย ก็จะเป็นปัญหาติดตัวนักเรียนไปเรื่อยๆ จึงมีโครงการมากมายเช่น ส่งเสริมนิสัยรักการอ่าน หากพิจารณากันให้ลึกซึ้ง ถ้านักเรียนอ่านออก เขียนได้ คงไม่มีปัญหาเรื่องรักการอ่าน แต่ปัญหาที่พบตอนนี้คือ นักเรียนอ่านไม่ออก จึงไม่ต้องพูดถึงเรื่องรักการอ่าน สามใบเถาจึงได้เปรียบตรงที่ สามใบเถามีความรู้พื้นฐานด้านภาษาไทยไม่มาก จึงต้องศึกษาเพิ่มเติม แล้วสามใบเถาก็จะถ่ายทอดให้ลูกศิษย์ ด้วยความที่ต่างคนต่างรับรู้เรื่องใหม่ๆ ด้วยกัน จึงเข้าใจกันได้ แต่ตอนนี้ สามใบเถาคิดว่าการศึกษาเองคงไม่ทันเหตุการณ์ จึงต้องพึ่งการพัฒนาตนเองขึ้นมาอีกระดับ ฝากกัลยาณมิตรทุกท่านที่มีแนวทางในการพัฒนาฝากความคิดเห็นด้วยนะคะ ขอบคุณทุกท่านล่วงหน้า
สวัสดีครับน้องสามใบเถา ตามมาขอบคุณด้วยกล้วยไม้งาม ๆ ครับ อ่านบันทึกของน้องแล้ว เห็นใจครูมัธยมมาก ๆ ครับ ผมเคยคุยกับครูมัธยมที่สอนภาษาไทย โดยเฉพาะโรงเรียนขยายโอกาสแล้ว ก็เจอปัญหาเหมือน ๆ กับที่น้องเจอนี่และ ผมเองก็สู้กับเด็กอ่านไม่ออกมานับ 10 ปี ทั้งลงมือเอง ทั้งให้เพื่อนครูช่วย จึงทราบดีว่า มันหนักหนาเพียงใด ถ้าเด็กอ่านไม่ออกไปตั้งแต่ประถม จะเกิดปัญหามากมายเมื่ออยู่มัธยม เพราะเด็กโตแล้ว มีความอายเพื่อน ๆ พาลเรียนไม่จบครับ ลองไปอ่านบันทีกของผมตรงนี้นะครับ
http://gotoknow.org/blog/kamkung
ขอบคุณพี่นายก้ามกุ้งมากนะคะ แต่ถึงเหนื่อยอย่างไรก็จะสู้นะคะ ไหนๆผู้ปกครองก็ไว้ใจ ครู แล้ว อีกอย่างสงสารเยาวชนไทยในอนาคตคะ ถ้าเขาไม่มีความรู้อะไรติดตัวไปเลย เวลาที่เขาศึกษามาทั้งหมดเหมือนจะสูญเปล่า ถึงไม่ได้ความรู้อะไรมากมายได้มีคุณธรรมดีๆ ประคับประคองจิตใจของเขาบ้างก็ยังดีใช่ไหมคะ
สวัสดีจ้าน้องหนึ่ง
สงสัยตรงกะตอนเน็ตล่ม ที่บ้านเป็นบ่อยค่ะ
ขอบคุณคะพี่ตาล แต่กว่าจะได้อยู่หน้าคอมก็หลังจากสามใบเถาหลับแล้ว ยิ่งพักนี้ถ้าไม่ได้เวลาเที่ยงคืนไม่นอน แม่ก็เลยต้องแอบเปิดตอนที่กำลังเล่นกันเผลอๆ พอหันมาเห็นก็จะมีส่วนร่วมด้วยตลอด การแต่งบล็อกเลยไม่ค่อยมีสมาธินะคะ แต่จะพยายามนะคะ