ช่วงเช้าของวันนี้ผู้บันทึกได้เดินทางออกจากหอพักชื่นชม เพื่อไปทำงาน ณ กองกิจการนิสิต ห่างจากที่ทำงานประมาณ 500 เมตร ทุกเช้าเวลาขับรถผ่านหน้าป้อมยาม ก็จะหมุนกระจกในการทักทาย รปภ. หรือคุณลุงยามอยู่เสมอๆ เพราะความคุ้นเคย ที่ได้มีรปภ.ในการเฝ้าและรักษาความปลอดภัย ให้กับนิสิตของแต่ละหอพัก
รปภ.ก็จะเข้าทำงานเป็นกะ สับเปลี่ยนหมุนเวียน ในเรื่องของเวลากัน มีประมาณ 2-3 คน มีผู้หญิง 1 คน ชื่อพี่หน่อย(ศิริพร) พี่หน่อย ก็จะมารับเวรต่อจากลุงทองพูน ประมาณ 08.00 น.
แต่เมื่อเช้าแปลกใจ เตรียมกล้วยจะนำไปฝากลุงทองพูนที่หน้าหอพัก เมื่อขับรถผ่านก็ไม่เห็น แต่ก็ได้มอบของที่เตรียมไว้ ให้กับรปภ.ท่านอื่น เมื่อพบใครก็จะมีของฝากให้เสมอ ไม่เห็นลุงยามแต่ก็ไม่ได้สงสัยอะไร นึกอยู่ในใจว่าคุณลุงน่าจะลากิจ
แต่เหตุการณ์ ที่เกิดขึ้นทำให้ผู้บันทึกใจหายมาก เพราะก่อนที่จะเลิกงานได้ขึ้นไปสแกนนิ้วมือ ณ ชั้น 2 กองกิจการนิสิต ได้ทักทายทีมงานบริหาร และหัวหน้างานบริหารพูดว่า กำลังจะไปร่วมงานสวดอภิธรรมศพ รปภ.หอพักชื่นชม เสียชีวิตเมื่อวานนี้ นอนหลับไปเฉยๆ (ลุงทองพูน )
เมื่อได้ยิน รู้สึกใจหาย และเสียดาย เมื่อคิดย้อนไปว่า เมื่อเช้าก็ได้เตรียมของฝากลุง ทองพูน แต่ก็ไม่เป็นไร มีรปภ.ท่านอื่นอยู่ที่ป้อมยามหน้าหอพักอยู่
น่าเสียดายจัง เสียดาย คุณลุงทองพูน บุญหล้า อายุ 59 ปี อยู่ตำบลเขวาใหญ่ อำเภอกันทรวิชัย จังหวัดมหาสารคาม เป็นรปภ.ที่มีน้ำใจ ในการช่วยเหลือนิสิต และเป็นคนที่ทุ่มเทในการทำงานเสียสละ และอุทิศตนในการทำงาน และยิ่งน่านับถือ
เพราะแต่ละวันคุณลุงจะขับรถมอเตอร์ไซด์ ในการมาทำงานที่หอพักชื่นชม ห่างระยะทาง 10 กว่ากิโล ถือว่าไกลมาก เส้นทางที่มาทำงานค่อนข้างลำบาก แต่ลุงทองพูนก็ไม่ได้ย่อท้อ มาทำงานทุกวัน ไม่เคยบ่น การทำงานจนถึงวันสุดท้ายที่สิ้นลม ผู้บันทึกขอให้คุณลุงยามไปสูสุคติ และหลับให้สบายเถอะค่ะ ทำงานมามากแล้ว และขอแสดงความเสียใจกับครอบครัวของคุณลุงด้วยที่ได้สูญเสียหัวหน้าครอบครัว โดยไม่มีวันกลับ
อนงค์ ปะนะทัง
14 ต.ค.52
ขอแสดงความเสียใจค่ะ ขอให้สงบสู่สุขคติค่ะ
ขอให้การงานราบรื่นค่ะพี่แดง
สวัสดีค่ะ ร่วมแสดงความเสียใจด้วยค่ะ