PART:1 เมื่อผ้าขาว…. และดอกไม้ ถูกย่ำยี…!!
เช้าวันหนึ่ง....ขณะที่ดิฉันเดินผ่านแผนกผู้ป่วยนอกของโรงพยาบาล.. ก็ให้สะดุดตาเมื่อมองเห็นผู้หญิงวัยกลางคนสองคน นั่งกุมมือกันแน่น และมองหน้ากันเป็นระยะๆ เหมือนอยากจะถ่ายทอดคำพูดผ่านแววตาเศร้าๆออกมา ทำให้ดิฉันอดคิดไม่ได้ว่าทั้งสองคงจะมีเรื่องอะไรที่หนักหนากว่าภาวะความเจ็บป่วยเป็นแน่.... ดิฉันจึงส่งยิ้มพร้อมไมตรีจิตไปให้ และเห็นทั้งสองคนพยายามที่จะยิ้มตอบทั้งๆที่แววตาเศร้าเต็มที...
“ส่งต่อผู้ป่วยรับบริการให้คำปรึกษา 2 รายค่ะ” เสียงน้องพยาบาลรายงาน case มาทางโทรศัพท์ เมื่อดิฉันเดินทางมาถึงห้องทำงานสุขภาพจิตแล้ว... และเมื่อดิฉันหันไปเห็นผู้รับบริการ ก็พบว่าเป็นผู้รับบริการคนเดิม... คนที่นั่งอยู่หน้าห้องอุบัติเหตุฉุกเฉิน... คนที่ดิฉันส่งยิ้มไปให้นั่นเอง....
หลังจากได้พูดคุยกับผู้รับบริการแล้ว จึงได้ทราบว่าผู้รับบริการมาโรงพยาบาลด้วยบาดแผลเย็บบริเวณเหนือริมฝีปากด้านซ้าย เนื่องจากถูกสามีตบด้วยฝ่ามือ...ภายหลังการซักประวัติเพิ่มเติมผู้ป่วยเล่าให้ฟังว่า ตัวเองมีอาชีพค้าขายอยู่ประเทศมาเลเซีย มีบุตรสาว1 คนกำลังศึกษาอยู่ชั้นม6 ส่วนสามีเสียชีวิตแล้ว..ด้วยความขยันในการทำงานทำให้สามารถเก็บเงินซื้อรถกระบะได้หนึ่งคัน..และได้รู้จักกับผู้ชายคนหนึ่งเป็นหม้ายมีลูกติด 3 คน เกิดชอบพอกันจึงตกลงอยู่ด้วยกัน หลังอยู่ด้วยกันประมาณ 3 เดือนก็มีเรื่องให้ทะเลาะกันบ่อยครั้ง และทุกครั้งผู้ป่วยจะถูกสามีทำร้ายร่างกายโดยการตบตี หรือเตะบ้างในบางครั้ง......ครั้งนี้ก็เช่นเดียวกันผู้ป่วยถูกสามีตบ ตี แล้วลากตัวขึ้นรถกระบะจากบ้านที่ อ.ละงู ไปยังบ้านสามีที่ อ.เมือง ระหว่างทางถูกสามีใช้เหล็กแทงบริเวณเอวด้านซ้ายเป็นแผลยาว 3 ซม. หลังจากนั้นจึงกดศีรษะ กระแทกพวงมาลัยรถ แล้วเลี้ยวรถเข้าไปยังสนามบินเพื่อทำร้ายร่างกายต่อ ผู้ป่วยอาศัยจังหวะที่สามีเผลอวิ่งหนีออกมาขอความช่วยเหลือบริเวณถนนใหญ่ มีพลเมืองดีนำส่งโรงพยาบาล และแจ้งความที่สถานีตำรวจ..ส่วนสามีขับรถกระบะหนีไป......
....บาดแผลทางกายนั้นถือว่าน้อยนิด หากเทียบกับบาดแผลทางใจที่ผู้ป่วยและครอบครัวได้รับ จะทำอย่างไรดีนะ.. ดิฉันถึงจะช่วยให้ผู้รับบริการทั้งสองคนสามารถหลุดพ้นปัญหาเหล่านี้ไปได้ และจะทำอย่างไรนะที่จะทำให้รอยยิ้มของทั้งสองคนสดชื่นกว่าที่ดิฉันได้เห็นในวันนี้.....
….. และนี่ก็เป็นเพียงบทแรกของความท้าทาย ……
… เราจะดูแลและฟื้นฟูผ้าขาว และดอกไม้เหล่านี้…อย่างไรติดตามได้ใน ภาค 2 ค่ะ….
ด้วยรัก ศูนย์พึ่งได้รพ.ละงู
ความเห็น (6)
น่าสงสารแนอะ
ว้าววววว ได้ฤกษ์เปิดตัวแล้ว
อบอุ่น..อบอุ่นกับบันทึกดีๆจังเลยค่ะ
ขอชื่นชมและเป็นกำลังใจให้คนเก่งนะ...ยัยนู๋บวง
ทำดี จรรโลงโลกค่ะ
เป็นกำลังใจให้และขอให้สร้างสรรผลงานดี ๆ แบบนี้อีก
เป็นกำลังใจให้และขอให้สร้างสรรผลงานดี ๆ แบบนี้อีก
สวัสดีคะ มาให้กำลังใจนะคะ เป็นเรื่องเล่าที่น่าอ่านมากค่ะ
สวัสดีค่ะ มาให้กำลังใจเช่นกันค่ะ