ยาบ้าฆ่าคน
กลอนนี้แต่งเมื่อได้พบกับพิษภัยของยาเสพติด ที่เริ่มประชิดกับตนเองจากคนใกล้ตัว เห็นแล้วรู้สึกหว้าเหว่หดหู่ในสิ่งที่เขาได้กระทำ จากก่อนที่เป็นคนดี รักเพื่อน รักฝูง น้ำใจจุนเจือ เอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ แต่หลังจากที่ติดยาบ้าแล้ว ก็ผันแปรเปลี่ยนไป ทำได้ทุกอย่าง จากหน้ามือเป็นหลังมือ ลัก เล็ก ขโมยน้อย ก้าวร้าว ใจกล้า หน้าด้าน สามารถยืนขอเงินได้นานสองนาน ไม่สะทกสะท้านด้านอาย เพื่อให้ได้ในสิ่งที่ตนต้องการ อันนี้เป็นบนเรียนที่ได้พบกับคนใกล้ตัว แล้วเกี่ยวข้องกับชีวิตและทรัพย์สินของเราจึงรู้สึกสะเทือนใจ จึงแต่งกลอนไว้เป็นสิ่งเตือนใจว่าเขาได้เคยทำกับเราอย่างไร?
ยาบ้าฆ่าคน
พินาศสิ้นชีวิตต้องสิ้นค่า
เพราะยาบ้าเข้าครอบงำทำขื่นขม
เชษฐาของน้อง ๆ ต้องระทม
เพื่อนฝูงขรมบ่นระงมเพราะโทรมกิน
สำเร็จไคร่แค่เพียงตนยอมทนหมิ่น
ลืมเสียสิ้นตระกูลดีมิแยยิน
ผลที่ได้ความฉิบหายทำลายสิ้น
เหลือเพียงลิ้นเจรจาท่าดูดี
มนตรี บุญจรัส
ความเห็น (1)
- เจ้ายาบ้ามีพิษร้ายทำลายจิต
- อย่าไปคิดที่จะเสพเตือนกนักหนา
- เสพไปแล้วมีแต่โทษไร้ราคา
- เจ้ายาบ้าไปเถอะไปไม่นะพา...