ลำธารชีวิต
กี่ครั้งคราคิดถึง
กี่คำนึงเฝ้าห่วงหา
กี่หนยังตรึงตรา
กี่เวลาที่ห่วงใย
กี่ชาติที่ผูกพัน
กี่คืนวันที่ฝันใฝ่
กี่หนบนทางใจ
กี่หลงใหลใคร่พบพาน
กี่จิตที่ร้อนเร่า
กี่ความเหงาเพลงขับขาน
กี่ร้อนหนาวร้าวราน
กี่สงสารเฝ้าเวียนวน
กี่รูปที่เวียนเกิด
กี่เตลิดจนสับสน
กี่ทุกข์ที่เทียวทน
กี่หมองหม่นลำธารกาม
กี่หนที่เบื่อหน่าย
กี่คราคลายจากโลกสาม
กี่วันหลงรูปนาม
กี่คืนข้ามผ่านโลกีย์
ความเห็น (24)
ลึกซึ้ง กินใจ ได้อารมณ์ ครับ
ชื่นชมมากค่ะ..คำลึกซึ้ง..ปลดปล่อย..ก้าวสู่การหลุดพ้นจากความทุกข์ซ้ำซาก..ไม่หวนคืนกลับไปอีกแล้วนะคะ...
ใช้ใจดู
แลเห็นทุกสรรพสิ่ง
สวยงาม
...
มีความสุขนะคะ
บทกวีไพเราะมากค่ะ...แท้จริงคือมนุษย์
- สวัสดีค่ะ ผอ.พรชัย
- ขอบพระคุณที่แวะมาเยี่ยมทักทาย ให้กำลังใจค่ะ
- สวัสดีค่ะ คุณนงนาท
- ขอบพระคุณค่ะ "อยากปลดปล่อยพันธนาการ"
อยู่ระหว่างการฝึกฝนค่ะ
- สวัสดีค่ะ น้าอึ่งอ๊อบ คนสวย แซ่เฮ
- ขอบพระคุณที่ให้เกียรติมาทักทายค่ะ
- "ใช้ตาในจะมองเห็นสรรพสิ่ง" ชื่นชมค่ะ
- สวัสดีค่ะ น้องVij
- ขอบคุณที่มาชื่นชมค่ะ
เราต่างมีแอกหนักที่แบกรับ อยู่ในลำธาร
แห่งความทุกข์ไม่รู้เบื่อ.... น่าสงสารนะคะ
สังสารวัฏยาวนานเหลือเกินนะครับ
- สวัสดีค่ะ คุณPhornphon
- "ชีวิตแสนสั้นแต่สังสารวัฏยาวไกล"
- บุญรักษาค่ะ
สวัสดี อีกรอบค่ะพี่ธรรมทิพย์ มนุษย์นี้น่าสงสารค่ะ...ทุกข์คือสุข...สุขคือทุกข์ สองสิ่งคือสิ่งเดียวกัน เพราะนั่นคือ "ชีวิต"...ใช่ค่ะเราต่างอยู่ในลำธารแห่งชีวิต...ยังคงทำหน้าที่แห่งความเป็นมนุษย์ต่อไปอย่างไม่รู้เบื่อ...สุขก็ได้ ทุกข์ก็ได้ ตามรายทาง แต่ขอให้แข็งแกร่งในก้าวย่างเดินต่อไป...ระลึกถึงเสมอเธอผู้มีหัวใจแห่งธรรมชาติ (ยิ้ม ๆ)
- สวัสดีค่ะ น้องVij
- ขอบคุณที่หมั่นมาเยี่ยมค่ะ
- "สุขคือทุกข์ ทุกข์คือสุข" นี่คือความคิดที่ลึกซึ้ง
ความสุขในโลกนี้หามีไม่ เพียงแต่ทุกข์น้อยลงก็เท่านั้นเองค่ะ - "คนถึงธรรม ธรรมถึงคน"
- ขอบคุณค่ะที่ยังระลึกถึงเสมอ ปากหวานเช่นนี้แล้วใครจะลืมได้ลงละคะ ?
สวัสดีครับอาจารย์วราภรณ์
ขอบคุณครับที่เข้าไปเยี่ยมที่บล็อก
มาอ่านกลอนข้างบนครับ
อ่านแล้วก็เห็นจริงครับ
ชีวิตมนุษย์เรานั้น ผ่านสิ่งที่เป็นกิเลสมาแล้วนับครั้งไม่ถ้วน
เราไม่เคยนึกถึงกันเลย
ส่วนใหญ่คำว่า โลกีย์ นั้น จะเข้าใจกันในเรื่องการผิดศีลข้อ 3 เท่านั้น
หารู้ไม่ว่า สิ่งที่มนุษย์เราใช้เพื่อผ่อนคลายความเครียดทุกวันนี้ นั่นแหละโลกีย์ทั้งนั้น
เป็รความสุขที่ไม่ยั่งยืน
ขอบคุณสำหรับข้อคิดเตือนใจครับ
สวัสดีค่ะ
เป็นกลอนที่ไพเราะและให้ธรรมะได้อย่างดีค่ะ
กี่หนที่เบื่อหน่าย
กี่คราคลายจากโลกสาม
กี่วันหลงรูปนาม
กี่คืนข้ามผ่านโลกีย์...
ขอบคุณค่ะ
- สวัสดีค่ะ คุณBob
- ขอบคุณสำหรับดอกไม้หลากสีที่สดใส
พร้อมน้ำชากาแฟ ครบชุดเลยค่ะ - แสดงความคิดเห็นได้ดีน่าชื่นชมค่ะ
เมื่อไรที่เราเริ่มเบื่อหน่ายในโลกียสุข เมื่อนั้นแสดงว่า
จิตเริ่มไปสู่ทางกุศล แต่หนทางนั้นยากที่จะเดินต้องอาศัยพลังจิต
อันเข้มแข็งจึงจะก้าวพ้นบ่วงมารได้ค่ะ - อนุโมทนาสาธุค่ะ
- สวัสดีค่ะ คุณคนไม่มีราก
- ขอบพระคุณที่มาเยี่ยมทักทายค่ะ
- คนเราก็เท่านี้นะคะ หลงอยู่่ในวังวนแห่งกิเลส
เหมือนพายเรือในอ่างน้ำหาทางออกให้ชีวิตไม่พบ
ทั้ง ๆ ที่ทางออกอยู่ที่ใจของเราเอง
- สวัสดีค่ะ ครูอ้อยเล็ก
- ขอบคุณที่แวะมาทักทายแต่เช้า
พร้อมด้วยราชินีของดอกไม้ค่ะ - ขอให้มีความสุขในเช้าวันใหม่นะคะ
- ตามมาอ่านลำนำครับ
- อาจารย์สบายดีนะครับ
กลอนกล่อมเกลาเกลี้ยงเกินก่อนกี่ไกล
เหม่อมองไม้ใกล้ริมธารน้ำไหล
แลแล้วเห็นเย็นชื่นจิตในทันใด
ก้าวต่อไปกี่ก้าวย่านผ่านโลกีย์...อิ อิ อิ
- สวัสดีค่ะ อาจารย์ขจิต
- ขอบพระคุณที่แวะมาเยี่ยมทักทายค่ะ
- "ยังพอทนไหว"ค่ะ
- สวัสดีค่ะ อ.ยูมิ
- "กลอนกล่อมเกลาเกลี้ยงเกินก่อนกี่ไกล"
- เขียนเก่งจังเลยค่ะ เลื่อมใส....
- ขอบพระคุณค่ะ
- สวัสดีค่ะ
- ลึกซึ้งกินใจในทุก ๆ บทกลอน
- ชอบมาก ๆ แต่ไม่มีความสามารถในการแต่ง อ่านเป็นอย่างเดียว
- สวัสดีค่ะ คุณบุษรา
- ขอบคุณมาก ๆ ค่ะ ที่แวะมาชื่นชม
- ชอบมากต้องฝึกเขียนค่ะ ไม่มีอะไรยากเกินความพยายามนะคะ