แดดใส ไอดิน กลิ่นทุ่ง
แดดใส ไอดิน กลิ่นทุ่ง
.
การเดินทางเป็นส่วนหนึ่งของชีวิต ทุกก้าวเป็นกำไรเสมอ ไม่ว่าจะสุขจะทุกข์ล้วนเป็นบทเรียนท้าทายให้ดวงใจเรียนรู้ และในทุกทอดเท้าก้าวไปในรอยทาง ไม่พึงแต่เพียงได้ผ่าน นักสะพายกล้องต้องไม่พลาดที่จะกดชัตเตอร์เก็บภาพสำคัญเอาไว้ ทุกๆ ภาพ คือภาพแรกและภาพสุดท้ายของชีวิต...เพราะแม้ว่าจะผ่านมาและผ่านไปอีกกี่ครั้งในกาลข้างหน้าเวลาเดิม ภาพนั้น...แสงเงาย่อมเปลี่ยนไปแล้ว
สำหรับจิตรกรก็แน่นอนว่าเขาจะไม่ปล่อยให้ดินสอ ปากกา และพู่กันต้องเปลี่ยวเปล่าไร้ค่า...
ในเส้นทางกวี ผมเองไม่เคยห่างปากกาและสมุดบันทึก ทุกครั้งของการเดินทาง...ทั้งการเคลื่อนที่ไปโดยกายและการก้าวไปโดยจิตคิดนึก ก็มักจะเก็บรอยถ้อยคำ ความคิด และอารมณ์รู้สึกรู้สาที่พบผ่าน ไม่รีบร้อนทำเวลาเพื่อจะเพิ่มปริมาณสถานอย่างที่ "ทัวร์ชะโงก" เขาทำกัน บางครั้งแม้จะมีเป้าหมายกับกำหนดเวลาอยู่บ้าง ก็อาจเปลี่ยนแปลงได้ ถ้าการเก็บเกี่ยวของหัวใจยังร้องขอต่อรอง...
ยิ่งการเดินทางครั้งใด ได้มีโอกาสร่วมทางกับมิตรสหายที่รู้ใจ การเดินทางครั้งนั้นก็จะยิ่งเพิ่มรสชาติชีวิตและพลังทางปัญญาแลกเปลี่ยนเรียนรู้แก่กันและกันอย่างมีคุณค่ายิ่ง คุณกิตติศักดิ์ บุตรดีวงศ์ เป็นหนึ่งในมิตรร่วมทางของผม แม้จะไม่บ่อยครั้งนักในเส้นทางทัวร์โลกทัวร์ชีวิต แต่เราก็ไปมาหาสู่กันเสมอญาติทางจิตวิญญาณมิได้ขาด
งานจิตรกรรม "แดดใส ไอดิน กลิ่นทุ่ง" ชุดใหม่ของคุณกิตติศักดิ์ ผมได้มีโอกาสร่วมทางกับเขา แม้เพียงเสียบแซมบุปผากวีนิพนธ์ดอกน้อยๆ ลงในทุ่งทิพย์ขลิบรวงโรจน์อร่ามละลานใจ ผมก็มีความสุข ขณะมิตรภาพของเราก็แย้มผลิเบิกบาน พร้อมเป็นบรรณาการแด่ทุกดวงใจ...
.
.
.
.
ขยายบทกวีให้อ่านง่ายดังนี้ครับ...
.
.
.
.
.
ความเห็น (6)
กำลังคิดถึงอยู่พอดีครับอาจารย์ ขอร่วมแสดงความยินดีด้วยครับ
เป็นรูปลงแขกเกี่ยวข้าวครับ เป็นเหมือนจิตวิญญาณของท้องทุ่ง เพื่อคารวะ เป็นกำลังใจ และขอร่วมชื่นชมยินดีล่วงหน้าครับ
อีกรูปครับ เป็นรูปที่วาดจากการนั่งทบทวนบทเรียนตนเอง แล้วก็ได้นั่งรำลึกถึงการได้มาเรียนรู้กับคนเมืองกาญจน์ รูปนี้เป็นครั้งหนึ่งที่ได้นั่งสนทนากันกับอาจารย์และอาจารย์ณรงค์เดชครับ
คลิ๊กลงไปบนภาพ มีบทความเพื่อถ่ายทอดไว้เป็นบทเรียนบนรายทางการทำงานและการดำเนินไปของชีวิตด้วยครับ ด้วยจิตคารวะยิ่งครับ
สบายดีนะครับ อ.วิรัตน์
ภาพอดีตเริงรำในความหลังมีพลังจังเลย พลังจากวันคืนของฟืนไฟชีวิตแห่งมิตรภาพ พลังจากการเดินทางของบรรทัดอักษรที่ได้แรงแผ่นดิน...ผู้คน...ลมฝนของความรู้สึกดีๆ อันสั่งสมมาแต่ภพชาติไกลโพ้น
วิถีทุ่งดำรงมนต์เสน่ห์ไม่เสื่อมคลาย วิถีดวงใจที่มุ่งมั่นปลูกหว่านต้นกล้าลมหายใจ เหงื่องานสานรักถักรุ้งในรอยเท้า ให้ลูกกอบหลานเก็บ...เพียงเขาจะเข้าใจ
หอมเอย...เกสรดอกระแหง เผยอกลีบรับจุมพิตไหวสะท้านของหยาดฝนแรกฤดู ยินยอมพร้อมพลีพรหมจรรย์ เพื่อรุ่งอรุณอันข้าวหุงปลาหอมล้อมสำรับ อุ่นอิ่ม...
ตามอาจารย์ วิรัตน์ มาหาครูกานท์ ครับ
ด้วยความเคารพ และระลึกถึงครู ครับ
อายุบวร
คุณแสงแห่งความดี
...
โอ้โฮ เห็นงานแล้วดีจังเลยครับอาจารย์ เสียดายจังคงไม่ได้ไปในวันเปิด อยากได้นั่งอยู่ในบรรยากาศสดๆของการอ่านบทกวีและเดินดูงานศิลปะที่มีคนคอเดียวกันหลากหลายเสวนาไปด้วย แต่จะไปวันหลังแน่ๆครับ