บทกลอนเตือนใจ:ต้องหัดฟังผู้อื่น...แม้ฝืนใจ
ต้องหัดฟังผู้อื่น...แม้ฝืนใจ
หัดฟังผู้อื่น...แม้ฝืนใจ
อยู่ในมุมมืดมิดคิดทวนทบ
เรื่องที่ได้ประสบสะเทือนขวัญ
หาสาเหตุตัวการพัลวัน
ว่าใครกันตัวปัญหาน่าเกลียดชัง
คิดไปตามเรื่องราวที่ร้าวจิต
คิดและคิดเพิ่มแค้นให้ยิ่งฝัง
คิดคนเดียวด้วยโกรธเป็นกำลัง
คิดจริงจังด้วยใจที่ร้อนรน
บางครั้งฟังความเห็นของผู้อื่น
ก็ไม่ชื่นเพราะตรงข้ามในเหตุผล
ก่อความชังครั้งใหม่ในบุคคล
บางครั้งชื่นกมลเขาเห็นตาม
ถือตนเองเป็นหลักในความคิด
ยากจะเห็นถูกผิดข้อควรถาม
มีแต่คำตัดสินที่วู่วาม
กลายเป็นความผิดพลาดขาดไตร่ตรอง
เมื่อคิดอยู่คนเดียวมุมเดี่ยวโดด
เห็นคุณโทษบางแง่แค่หนึ่งสอง
มองไม่เห็นสามสี่ห้าที่น่ามอง
จึงพลาดครองประโยชน์ใหญ่แก้ไขตน
บางเรื่องราวทุกคนมีส่วนผิด
ส่วนถูกคนละนิดในเหตุผล
บางเรื่องเขาผิดมากกว่าทุกคน
บางเรื่องเราไม่พ้นผิดเช่นกัน
ต้องหัดฟังผู้อื่นแม้นฝืนจิต
เพื่อป้องกันความคิดที่หุนหัน
ออกจากมุมมืดมาหาตะวัน
เพื่อเหตุผลครบครันกระจ่างตา
*บางทีเราก็ต้องหัดฟังคนอื่นบ้าง ว่าเราเป็นอย่างไร ไม่ใช่จะยึดติดอยู่กับตัวเองตลอดค่ะ
คำสำคัญ (Tags): #บทกลอนเตือนใจ
หมายเลขบันทึก: 300784เขียนเมื่อ 25 กันยายน 2009 17:57 น. ()ความเห็น (8)
- ดังเช่น คนรอบข้างครูอ้อย ที่เอาแต่พูด และไม่ฟัง คิดแทน พูดแทน
- น่าเบื่อ ปล่อยให้อยู่คนเดียวเสียให้เข็ด
หรือว่า...ครูอ้อยเข็ดเสียเองคะ
สวัสดีค่ะครูอ้อย แซ่เฮ
ขอบคุณที่มาเยี่ยมชมบันทึก
ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ^^
เส้นผมน้อย ยังอาจ บังภูเขา
มนษย์เรา ก็เพียง มนุษา
ต้องรู้จัก ส่องดูเงา บางเพลา
เงาสะท้อน บอกมา ค่าควรฟัง
- แวะมาเป็นนักเรียน
- ขอบคุณครับ
สวัสดีค่ะครูป.1
มีกลอนเพราะๆ มาฝากอีกแล้ว
ขอบคุณมากๆ เลยนะคะ^^
สวัสดีค่ะคุณสามสัก
ขอบคุณที่มาเยี่ยมชมบันทึกนะคะ^^
แวะมาฟังด้วยคน
*สวัสดีค่ะคุณฤทธิชัย
ต้องขอโทษด้วยนะคะที่ตอบช้าไปค่ะ
ขอบคุณที่แวะมาติดตามอ่านบันทึกย้อนหลังนะคะ
และขอบคุณที่มาเยี่ยมชมค่ะ^__^