เดินวิ่งทะนุบำรุงซ่อมแซม

ครูอ้อยออกกำลังกายมานานแล้วล่ะค่ะ

เห็นครูอ้อยชอบนั่งทำงานกับโต๊ะคอมพิวเตอร์   อย่าคิดว่า ครูอ้อยเป็น คอมพิวเตอร์มาเนีย นะคะ

เปล่าเลย ในแต่ละวัน โดยเฉพาะในเวลาเช้า ครูอ้อยชอบออกกำลังกายเป็นอย่างยิ่ง   โดยเฉพาะการแกว่งแขน

การแกว่งแขน นี่ดีจริงๆๆนะคะ นอกจากจะทำให้ แขนของครูอ้อยแข็งแรงแล้ว   ยังทำให้อวัยวะภายใน ทรวงอก อันได้แก่ หัวใจ ลิ้นหัวใจ ปอด ระบบหมุนเวียนของทางลมหายใจของครูอ้อย ปกติและสมบูรณ์

ถึงแม้ว่า จะมีอายุยาวนาน

ครูอ้อยคิดไปเองหรือเปล่า

เปล่าค่ะ ครูอ้อยไปพบแพทย์ปีละ 2 ครั้ง แต่ละครั้ง แพทย์ก็จะถามถึงการดูแลสุขภาพของครูอ้อยว่า...ปฏิบัติตนอย่างไร

ครูอ้อยเคยเขียนเรื่องนี้ ลงในบันทึก เรื่อง การแกว่งแขน..ดีต่อสุขภาพ ถึงขนาดรายการวิทยุ ตีห้าสี่สิบห้า คลื่นความถี่จำไม่ได้แล้ว....โทรศัพท์มาสัมภาษณ์สด ทีเดียวค่ะ

นอกจากนั้น ครูอ้อยยังใช้เวลาในตอนเช้า เดินวิ่ง...ทะนุบำรุงซ่อมแซม

ร่างกายที่ยืมเขามาใช้นานแล้วถึง 51 ปี กำลังทรุดโทรม ยังคิดว่า ตอนที่เอาร่างไปคืนเขา(ตาย) เจ้าของร่าง เขาจะจำร่างเขาได้ไหม

เนื่องจาก ครูอ้อยสังเกต พี่ๆๆ เพื่อนๆๆ และน้องๆๆครู ที่ต้องไปพบแพทย์และรักษาตัว ด้วยการกินยาแพทย์แผนปัจจุบัน

ครูอ้อยไม่ได้ไปสอดส่องพวกเขาล่ะค่ะ แต่ครูอ้อย อ่านการขออนุญาตออกจากโรงเรียน ส่วนใหญ่ไปพบแพทย์กันทั้งนั้น

ส่วนครูอ้อย...ไม่เคยเลย นอกจาก...ไปเรียน

การเดินวิ่งของครูอ้อยนี้ มีผู้ถาม และขอร้องให้เขียน ครูอ้อยไม่ได้มีหลักการ หลักเกินอะไรล่ะค่ะ   คือมีใจที่จะเปิดกระโปรงรถให้ได้คลายความร้อน ก็เลยถือโอกาสใช้เวลาในตอนนี้ เปลี่ยนรองเท้าออกกำลัง เดินรอบสนาม

เพื่อเป็นการอุ่นร่างกาย จากนั้น วิ่งเหยาะๆๆ กับการผ่อนลมหายใจเข้าออก

ครูอ้อยไม่ได้ออกกำลังเพื่อให้ร่างกายสวยงามล่ะค่ะ เรียนกันตามความจริง ครูอ้อยอ้วนมากระยะนี้ มีอาการลงพุง สวมเสื้อผ้าไม่สวยงามเสียเลย   แต่ครูอ้อยก็มีความสุขใจ สุขกาย ที่ไม่ต้องไปหาหมอ....หรือเข้าคลีนิควัยทอง

เพื่อนๆๆยังบอกว่าครูอ้อย มีสุขภาพจิตดี คุยสนุก ไม่เดือดร้อนอะไร   ครูอ้อยก็คิดว่าเป็นอย่างนั้น.....

ฮา แต่คนข้างเคียงครูอ้อย ก็คือ พ่อบ้านสิคะ เปลี่ยนไป ครูอ้อยต้องบอกกับเธอว่า.....พยายามอย่าไปคิดแทนคนอื่น อย่าขี้บ่นมากนักเลย.....เราน่าจะบ่นมากกว่านะ.....

ตอนนี้ ทุกวันตอนเช้า ครูอ้อย เดินวิ่ง รอบสนามที่โรงเรียน ได้ 12รอบแล้วค่ะ เล่าให้พ่อบ้านฟัง...เธอหัวเราะ และบอกว่า....สนามเล็กๆๆนะเหรอ

ครูอ้อยคิดว่า การหัวเราะเยาะของเธอนั้น.....ก็ยังดีกว่า คนที่ไม่ออกกำลังเลย เดี๋ยวเป็นโน่น เป็นนี่ สลับกัน พ่อกับลูก ตลอดเวลา

เจ้าลูกก็ขยันล้ม เดี๋ยวเดินเป๋ ครูอ้อยไม่ถามสักคำ เพราะ ไม่ดูแลรักษาสุขภาพตัวเอง นั่งมอเตอร์ไซค์รับจ้าง ไป-กลับโรงเรียนทุกวัน ทั้งๆๆที่โรงเรียนอยู่แค่นี้.....ไม่ออกกำลังกายเลย เป็นหวัดก็บ่อย

ส่วนครูอ้อยไม่เคยเป็นหวัดมานานแล้ว มีอาการเจ็บคอเพราะสอนนักเรียนมาก พอกลับมาบ้าน ดื่มน้ำอุ่นก็หาย.....

บ่นมานานแล้ว มาชวนกันออกกำลังกายค่ะ สัปดาห์หน้าจะมีการสัมภาษณ์เรื่อง การหลบเลี่ยงจากไข้หวัด 2009 ต้องหาข้อมูลที่ G2K นี่ล่ะค่ะ...ขอบคุณนะคะ

เขียนใน GotoKnow โดย ครูอ้อย แซ่เฮ
ใน ครูเรียนรู้ภาษาอังกฤษกับสุขภาพ

คำสำคัญ (Tags): #ครูอ้อย#ครูอ้อย แซ่เฮ#สิริพร กุ่ยกระโทก#เดินวิ่ง

หมายเลขบันทึก: 299697เขียนเมื่อ 22 กันยายน 2009 06:37 น. ()แก้ไขเมื่อ 12 กุมภาพันธ์ 2012 09:37 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่าน