บันทึกค่ายรวมใจ ไทย-ญี่ปุ่น – การเดินทางที่แสนพิเศษ -2

วันที่ 23 สิงหาคม 2552

เช้าวันต่อมา…… ตื่นได้แล้วค๊า ตอนนี้เวลา  07.00  น  โดยประมาณ  เสียงนาฬิกาจากโทรศัพท์ก็ดังขึ้น  ลุก ลุก ลุก   (อาบน้ำ  แปรงฟัน )  เมื่อทำภารกิจเสร็จเรียบร้อยแล้วก็มาทานอาหารก่อนออกจากที่พัก  อาหารที่นี่ก็อร่อยนะแต่ต้องทานได้นิดหน่อยไม่งั้นมีหวังท้องเสียกลางทางล่ะก็ แย่แน่นอน
	เวลา 09.00 น.ก็ออกจากที่พักเพื่อไปยังโรงเรียนบ้านไทยสามัคคีคนที่มารับมีทั้งอาจารย์ ผู้ใหญ่บ้าน อบต. แหม  มีแต่คนใหญ่ๆ ทั้งนั้นที่มารับ แต่ก่อนที่จะไปโรงเรียนก็แวะไปที่โรงเกลือตลาดเสื้อผ้ามือสองที่ใหญ่ที่สุดในประเทศไทย ซึ่งเป็นตลาดที่ติดกับเพื่อนบ้าน (กัมพูชา)  แต่ไม่ได้มาซื้อของอะไรหรอกพาชาวญี่ปุ่นมาเดินดู และยังพาไปดูด่านข้ามประเทศระหว่างไทยกับกัมพูชา ชาวญี่ปุ่นตื่นเต้นมากเพราะว่าประเทศเค้าจะไม่มีประเทศเพื่อนบ้านคือประเทศเค้าไม่ติดกับประเทศไหนเลย
...เมื่อออกจากตลาดโรงเกลือเราก็ไปทีปราสาทสด๊กก๊อกธมที่  กิ่ง อ.โคกสูง โดยมีน้อง เจ คอยเป็นไกด์พาไปรู้จักกับประวัติความเป็นมาของปราสาทแห่งนี้ ( คำว่า สด๊ก หมายความว่า รก รุงรัง, ก๊อก หมายความว่า ต้นไม้, ป่าไม้, ธม หมายความว่า ใหญ่)
	ในระหว่างที่ชมปราสาทไปด้วยน้องเจก็อธิบายไปด้วย (เก่งจริงเลยนะน้อง อย่างนี้ต้องยกนิ้วให้) แต่ว่าอากาศ ณ  ตอนนี้ร้อนมากแต่ว่าก็ยอมร้อนนะเพราะได้รับในสิ่งที่ดีและไม่เคยรู้มาก่อนด้วย แต่น้องเค้าก็ทำได้เต็มที่เลยรู้เรื่องปราสาทเยอะเหมือนกันเก่งจริงยอมรับเลย แม้แต่ครูโทโมโกะก็ยังออกปากชมว่าเก่งแบบนี้เค้าเรียกว่าเด็กไทยไม่แพ้เด็กไหนในโลก สุดยอดไปเลยน้องเอ๋ย  คงชมปราสาทกันพอสมควร ตอนนี้ก็หิวข้าวพอสมควรเหมือนกัน อาจารย์รุ่งก็พาไปทานอาหารในเวลากลางวัน (ประมาณบ่ายสองได้) คือตอนนี้หิวอร่อยทุกอย่างเล้ยยยยยย

           ...ก็ทานอิ่มกันถ้วนหน้าแล้วก็ถึงเวลากลับโรงเรียนแล้ว  แต่ก่อนที่จะถึงโรงเรียนครูรุ่งก็พาแวะไปชมที่บ้านของครูซักนิดหน่อยก่อนที่จะไปโรงเรียน... 

...แต่ตอนนี้ก็มาถึงที่โรงเรียนแล้ว  ว้าว!!! โรงเรียนที่นี่น่าอยู่มากๆๆ  มีพื้นที่กว้างพอสมควร บรรยากาศเป็นธรรมชาติมาก (จะไม่ธรรมชาติได้ไงก็โรงเรียนมีเขาล้อมรอบอยู่) แต่มาถึงด้วยความเมื่อยล้านิดหน่อย คนญี่ปุ่นก็ไม่รอช้าทำการปฏิบัติการเตรียมที่นอนอย่างเฮฮาสนุกสนาน ด้วยการ “กางมุ้ง” แบบวิธีการของเค้าเอง (แรกๆ ก็งง เหมือนกันว่าจะทำอะไรของเค้า) แต่ก็ออกมาเป็นมุ้งนะ ( ใช้ได้…..)
	ตอนนี้ก็น่าจะประมาณ  17.00 น. ทางผู้ใหญ่บ้านก็พาทางมูลนิธิพูนพลังไปเดินชมหมู่บ้าน ตอนแรกรถที่นั่งมาจากที่ไปเที่ยวมาก็พาขี่อ้อมรอบหมู่บ้านแล้วค่อยจอดให้ลงเดินชมหมู่บ้าน แต่ก็ไม่ได้ไปเดินชมทุกหลังคาเรือนหรอกเพราะหมู่บ้านที่นี่ใหญ่เหมือนกันมีตั้งกว่าสองร้อยหลังคาเรือน ก็เดินไปดูคุณป้าทอเสื่อบ้าง ต้มไหมบ้าง แต่โดยส่วนใหญ่แล้วจากที่สังเกตคนในหมู่บ้านนี้แทบจะทุกหลังคาเรือนเลยก็ว่าได้ที่ทอเสื่อ  ไม่ว่าจะเป็นคนเฒ่าคนแก่ต่างก็ให้การตอนรับด้วยการสนทนา ยิ้มอย่างเป็นมิตร น่ารักจริงๆ และยังถือเป็นภูมิปัญญาชาวบ้านที่ยังคงรักษาไว้ไม่เสื่อมหายไปจากสังคมไทยอีกด้วย
...ในช่วงเย็นทางคณะอาจารย์ก็จัดเตรียมอาหารต้อนรับผู้ที่มาจากญี่ปุ่นและญี่ปุ่นไทยอีกสามคน ( แต่สองเป็นญี่ปุ่นสระแก้ว) ก็ทานข้าวไปพูดคุยกันไปเพื่อทำความคุ้นเคยเพราะเราต้องอยู่ด้วยกันอีกหลายวัน  คุยกันไปทั้งๆที่พูดกันคนละภาษามีทั้งภาษาญี่ปุ่น ภาษาไทย และภาษาอีสาน โห!  ไม่อยากบรรยายว่าจะรู้เรื่องได้ไงแต่ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อว่าสามารถสื่อสารกันได้รู้เรื่องเหมือนกันนี่แหละเค้าเรียกว่าสัญชาตญาณของมนุษย์ต้องเค้าใจว่าเค้ากำลังสื่อสารถึงอะไร  เออ!! ก็คุยกันไปแบบนั้นอย่างสนุกสนานกัน( แต่ไม่รู่ว่าคนอื่นเค้าจะสนุกกับเราด้วยหรือเปล่านี่ซิ  เฮ้อ…ชอบคิดไปเอง)

　　　แต่ที่ทำให้ขำและฮาคงจะเป็นเรื่องของคุณลุงผู้ใหญ่บ้านนี่แหละพูดภาษาอีสานได้ตลกและฮามาก และยังเป็นคนที่สนุกสนานมากอีกด้วย มีผู้ใหญ่บ้านแบบนี้ก็ทำให้ไม่เหงาดีเหมือนกันนะเนี่ย จากนั้นก็ให้มูลนิธิแนะนำตัวกันที่ละคนว่าชื่ออะไรบ้างจะได้เรียกกันถูก และให้อาจารย์แนะนำตัวที่ละคนเช่นกัน ทุกคนก็ให้การต้อนรับเป็นอย่างดีเลยไม่ว่าจะเป็นเรื่องอาหารหรือว่าอัธยาศัยของแต่ละท่านล้วนแล้วน่ารักทั้งสิ้น

        ทานอาหารไปเรื่อยๆ คุยกันไปเรื่อยๆ ก็ดึกพอสมควรก็คงต้องแยกย้ายกันนอนแล้วนะ  เอาไว้ในวันพรุ่งนี้ต้องมาแนะนำตัวและฝากตัวไว้กับเด็กๆ นะจ๊ะ

[ขจิต ฝอยทอง]

เห็นรถแล้วเท่มากๆๆ น้องเจอธิบายเป็นภาษาอะไรครับ เอาค่ายชาวฮ่องกงมาฝากด้วยครับ

http://gotoknow.org/blog/yahoo/120886

http://gotoknow.org/blog/yahoo/121265

 

http://gotoknow.org/blog/yahoo/123709

http://gotoknow.org/blog/yahoo/124011

 

http://gotoknow.org/blog/yahoo/124219