ช่วงนี้เข้าสู่ปลายฝนต้นหนาวแล้วนะคะ แต่ผู้เขียนกลับรู้สึกว่าบ้านเราเวลานี้มีเพียงหน้าร้อนอย่างเดียว ขึ้นอยู่กับว่าวันนี้จะร้อนมากหรือร้อนน้อยเท่านั้น ผู้เขียนเป็นคนชื่นชอบหน้าฝนมาก พอฝนทิ้งช่วงนาน ๆ ก็รู้สึกหงุดหงิดหัวใจ เฮ้อ..และจังหวัดที่ผู้เขียนพักพิงอยู่ไม่รู้เป็นอย่างไรฝนไม่ค่อยตก ทั้งที่ก็ยังมีป่าไม้หน้าแน่น มีแม่น้ำลำธาร น้ำตกมากมาย แต่ทำไมเวลาหน้าฝนทีไรมักจะไปตกจังหวัดข้างเคียงก็ไม่ทราบค่ะ ประมาณว่าฝนที่ตกทางโน้นหนาวถึงคนทางนี้...(เพราะคนทางนี้เปิดแอร์นอนทุกคืน) >_<" แล้งไม่แล้งก็คิดดูว่าท่านผู้ใหญ่ในจังหวัดต้องขึ้นบินทำฝนเทียมด้วยตัวเองเลย เก๋ไม๊ค่ะ
จริง ๆ แล้วอากาศก็มีอิทธิพลต่อจิดใจคนมากนะ สังเกตจากช่วงหน้าร้อนที่อากาศร้อนมากถึงมากที่สุด คนเรามักจะหงุดหงิดอารมณ์เสียบ่อย ไม่ค่อยมีเหตุผล ความอดทนต่ำ ความต้องการสูง บางคนแค่เรื่องนิดเดียวก็ฟิวส์ขาดกลายเป็นเรื่องใหญ่โตบานปลายได้ ยิ่งคนที่รักกันและอยู่ด้วยกันมานาน ถ้าไม่อดทนหรือจิตใจหนักแน่นพอจะมีเรื่องกระทบกระทั่งได้ง่ายนะคะ อันนี้ผู้เขียนสังเกตจากคนรอบตัวส่วนใหญ่ค่ะ และเดี๋ยวนี้นะคะ ใครที่เคยพูดว่าความรักจะช่วยให้ผ่านพ้นทุกสิ่งก็ใช่จะจริงเสมอไป ไม่ใช่ว่าผู้เขียนไม่ศรัทธาความรัก ผู้เขียนยังมองความรักเป็นสิ่งสวยงาม ช่วยจรรโลงจิตใจ เปรียบเสมือนน้ำหล่อเลี้ยงหัวใจ แต่บางครั้งความรักอย่างเดียวบางทีก็ไม่ช่วยอะไรเลย เพราะคน 2 คน ต่างจิต ต่างใจ ต่างความคิด มาใช้ชีวิตอยู่รวมกัน ยังต้องประกอบไปด้วยปัจจัยหลาย ๆ อย่าง ประเภทฉันรักเธอ เธอรักฉัน จบแบบแฮปปี้เอนดิ้งแต่งงานแล้ว..จบ สมัยนี้หาได้ยากนะคะ เพื่อนรักผู้เขียนแต่งงานกับแฟนมานานหลายปี จนมีโซ่ทองคล้องใจสุดท้ายก็ไปกันไม่รอด ถามว่ายังรักกันไม๊มีเยื่อใยหรือเปล่า คุณเพื่อนตอบว่ารักอยู่นะ ความผูกพันยังมีให้กัน แต่ไปกันไม่รอดแล้ว ทั้งที่พยายามประคับประคองมาอย่างดี ยังดีนะคะคุณเพื่อนดิฉันไม่ตอบว่าเข้ากันไม่ได้ ถ้าตอบอย่างนั้นจะได้ย้อนถามหล่อนอยู่กันมา 10 ปีเข้ากันไม่ได้ตอนไหนยะ (55+) อะ..นอกเรื่องอีกแล้วค่ะ คนเราจะอยู่ด้วยกันจนแก่เฒ่าถือไม้เท้ายอดทองกระบองยอดเพชรนั้น มันต้องประกอบด้วยปัจจัยหลาย ๆ อย่าง ทั้งภายในและภายนอก สำหรับปัจจัยภายในนอกจากจะมีความรักเป็นพื้นฐานมั่นคงแล้ว ทั้งคู่ยังต้องมีความเข้าใจกัน มีเวลาให้กัน มีความเอาใจใส่ดูแลซึ่งกันและกัน มีความรับผิดชอบ และที่สำคัญ คือ มีความอดทนและการให้อภัย ถ้าคนเรายังมีสิ่งเหล่านี้อยู่ ชีวิตคู่คงราบรื่น
แต่กระนั้นเลย ยังมีบางคนที่ใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันประมาณไฟท์บังคับ โดยไม่มีพื้นฐานเป็นความรัก ส่วนใหญ่มักจะไปไม่รอดเลิกลากันได้ง่ายนะคะ สุดท้ายคนที่รับกรรมคือ เด็กตาดำ ๆ นั้นเอง ที่พูดมาทั้งหมดนี่ก็เพราะผู้เขียนรู้สึกเสียดายชีวิตรักของเพื่อน แม้ทั้งสองพยายามจะแก้ไขแต่ทุกสิ่งยังไม่ดีขึ้น สุดท้ายก็ต้องจบแบบไม่แฮปปี้เอนดิ้งเราก็ต้องเคารพการตัดสินใจของเขา คอยให้กำลังใจอยู่ห่าง ๆ ค่ะ
รู้ว่าเพื่อนต้องเข้ามาอ่านเลยอยากบอกเพื่อนรักว่า สู้ สู้ นะจ๊ะ >_< เราจะเป็นกำลังใจให้เสมอ...
"ยื้อก็เหมือนเราจะยิ่งเหนื่อย รักไม่ช่วยอะไรเลย
ฉันไม่ยอมเปลี่ยน เธอไม่ยอมเปลี่ยน
ยังทำตัวเหมือนเคย เคย
ปรับความเข้าใจกันไปมันก็ซ้ำเก่า
ทั้งที่รักกันแต่เราเข้ากันไม่ได้เลย
เมื่อเราต่างไม่เคยจะยอมลด...ก็ควรจะลา "
......ขอบคุณค่ะ......
ไม่มีความเห็น