คนดีคนเก่งท้อแท้ เพราะเด็กเส้น


วงจรอุบาท

 

หลายครั้งหลายคราวคนที่ผมรู้จัก คนที่ผมฟันธงว่าเขาเก่ง เขาดีจริงๆ จากการได้ร่วมทำงาน ร่วมกิจกรรมกันมา ต้องท้อแท้ ผิดหวัง

 

ถ้าองค์กรไหนได้คนอย่างนี้ไปถือว่าโชคดีที่สุด ได้เพชรแท้

 

กระบวนการที่ทำให้คนดี คนเก่ง ต้องท้อแท้ที่เราก็รู้ๆกัน คือ กระบวนการ “เด็กเส้น” ซึ่งเป็นกระบวนการที่ทำให้เกิดความเสียหายอย่างมหันต่อการพัฒนาองค์กร แทนที่องค์กรจะได้คนที่ดีที่เก่งมาทำงานให้ แต่กับได้ใครไม่รู้มาทำงานด้วย ในทางกลับกันนั้นคนเหล่านี้ที่เรียกว่า “เด็กเส้น” เป็นภาระฉุดดึงองค์กรให้อยู่นิ่ง และหนักไปกว่านั้นถ้อยหลังเข้าคลอง

    

กระบวนการเด็กเส้นที่ถูกระเบียบ คือ ทำการประกาศเปิดสอบ รับสมัครสอบ ประกาศรายชื่อผู้มีสิทธิ์สอบไปงั้นๆแหล่ะ และโดยเฉพาะสอบเพียงการสัมภาษณ์ นี้แหล่ะการส่อถึงว่าต้องมีเด็กเส้นไว้แล้ว และที่เห็นชัดคือ เมื่อประกาศผลสอบ คนที่ได้ที่ 1 นั้น จะมีนามสกุลที่คุ้นๆหู เป็นที่รู้จักกันแพร่หลาย

 

คนที่จะลำบากใจที่สุดในกระบวนการอุบาทนี้ คือ ผู้บริหารสูงสุดขององค์กรที่ประมาณว่าถูกบังคับกดดันให้ต้องรับเด็กเส้นคนนี้, กรรมการสอบที่ไม่เป็นแค่ตัวละครที่ไม่มีประโยชน์ไม่อำนาจใด, ผู้ที่จะต้องร่วมงานกับเด็เส้นผู้นี้แหล่ะจะต้องอยู่กันวันละไม่ต่ำกว่า 8 ชั่วโมง (ประมาณว่าซวยจริงๆชีวิตทำงานนี้)

 

ถ้าเด็กเส้นเป็นคนเก่ง คนดี คนขยัน ก็โชคดีไป แต่ถ้าเด็กเส้นทำอะไรก็ไม่เป็น ประมาณว่าคุณหนู คุณชาย ไม่เอาอะไรเลย ก็ซวยแบบว่าซวยระยะยาว 555

 

สุดท้าย ก็คงร่วมกู่สร้างสรรค์พัฒนา เป็นกำลังใจให้คนดี คนเก่ง ให้ได้ก้าวต่อไปในจุดที่ตนเองใฝ่ฝัน เวลายังมีมาก หนทางยังอีกไกล ครับพี่น้อง

หมายเลขบันทึก: 296532เขียนเมื่อ 11 กันยายน 2009 13:19 น. ()แก้ไขเมื่อ 6 กันยายน 2013 21:31 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (5)

สวัสดีครับคุณกัมปนาท อาชา

  แวะมาทักทาย ทำความรู้จัก ครับ และอยากให้กำลังใจเด็กเก่ง ว่าอย่าเพิ่งท้อแท้ เพราะ"เด็กเส้นสอบเข้าได้ แต่ทำงานได้ไม่นานก็ถูกประเมินออก"

  คนเก่ง คนทำงานดี ย่อมได้รับคำชมและผลตอบแทนที่ดี

อ่านข้อความแล้วรู้สึกตรงกับตนเองในตอนนี้ขอ Comment ชะหน่อย ตัวเองก็เพ่งผ่านการสอบมาเหมือนกัน ตอนออกจากห้องสอบตัวเองก็ทำข้อสอบได้ แต่ผลออกมาสอบไม่ผ่าน สำหรับฉันจะทำอะไรได้ ก็แค่คนงานระดับล่าง มีอย่างเดียว ก็ต้องร้องให้ ถามว่าเสียใจหรือ คงไม่นะแต่เสียความรู้สึกมากกว่า ตอนเสียร้องให้พอแล้วหละ

สวัสดีค่ะ

- เป็นเหมือนวัฒนธรรม กันมานาน เรื่อง ระบบมูลนายอุปถัมภ์ในบ้านเรา

- คงต้องร่วมด้วยช่วยกัน ผู้บริหารนั่นสำคัญ มัวแต่คอยเกรงใจ คงอีกนาน

-

แก่งแย่ง ชิงดี ..ยังมีอยู่ทุกสังคม

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท