หุ่นกระบอก

 

จากเศษไม้ประดิษฐ์คิดทำเล่น

เชยชิดเช่นใส่ใจห่วงใยเหลือ

เย้าหยอกเอินเพลินคำพร่ำจุนเจือ

เหมือนจะเอื้อไมตรีมีสัมพันธ์

มีชีวิตวิญญานตามขานบท

ให้รู้รสหวานรักชักชวนฝัน

ใส่ทำนองซึ้งเศร้าเร้าจาบัลย์

เพ้อรำพันคิดถึงแสนตรึงตรา

บทละครสอนรักปักใจหมาย

แล้วแยกย้ายถ่ายบทกำหนดหา

แต่ละตอนย้อนฉากจากชีวา

หุ่นแสดงทุกท่าลีลามือ

อยากรู้ใจที่เชิดชักนั่นรักไหม

แค่บทในละครแค่นั้นหรือ

บอกบทใบ้หลงทางแล้ววางมือ

ใช่ยึดถือเป็นอารมณ์ชมชื่นใจ

เป็นของเล่นเพลินใจในยามเหงา

เป็นเพียงเงาติดตามยามอ่อนไหว

คั่นเวลายามที่ไม่มีใคร

กระบอกไม้ไร้ชีวาค่าน้อยเกิน

จากเศษไม้ร่ายรำทำนองเล่น

ก็ยังเป็นเพื่อนเคียงข้างไม่ห่างเหิน

แม้หยิบยกจับวางอย่างหมางเมิน

ก็ยอมเดินเคียงใจไปชั่วกาล...

 

จากเพลงหุ่นกระบอก  ของหนูมิเตอร์

[คิม นพวรรณ]

สวัสดีค่ะ

• อ่านซะ...สองเที่ยวค่ะ
• ลึกซึ้ง..กินใจและให้ข้อคิด
• ทุกอย่าง...มีคุณค่าเสมอนะคะ
• ขอขอบพระคุณค่ะ

[ณัฐรดา]

สวัสดียามเช้าค่ะ

ชอบศิลปะไทยค่ะ

ชอบวาดภาพ แต่กลับวาดภาพไทยๆไม่เป็นค่ะ

[Boo]

เคยไปชมวิธีการชักหุ่นกระบอก ทึ่งๆ มากๆ ค่ะ

ตอนแรกคิดว่าหุ่นแต่ละองก์จะเบาๆ ที่ไหนได้

งานศิลป์ของไทย ประณีตละเมียดละไม ...

อ่านบทกลอน หุ่นขี้น้อยใจนะคะ มีความสุขคะครูพี่