เติมความสุขทุกวินาทีที่ “ทำงาน...”

 

คนเรามักคิดว่าต้องทุกข์ก่อนถึงจะได้ “สุข”
ในชีวิตของคนเราจึงเติมความทุกข์เข้าไปยังเต็มปรี่จนทำให้พื้นที่สำรับความสุขนั้นไม่มี

บางคนทำงานอย่างหน้าดำและ “คร่ำเครียด”
บางคนหาความสุขไม่ได้เลยตลอดระยะเวลาที่อยู่ “หน้างาน”
บางคนทั้งหลายที่กล่าวถึงนี้มักจะรอเวลาพักเบรค พักเที่ยง หลังเลิกงาน วันหยุดราชการเพื่อ “เติมความสุข”

การรอคอยนั้นก็เป็นทุกข์มิใช่น้อย
การงานก็เครียดอยู่แล้ว ไหนจะต้องมา “รอคอย” ความสุขอีก

ปรับเปลี่ยนวิถีชีวิตการทำงานนี้ด้วย “รอยยิ้ม”
รอยยิ้มเชื้อเพลิงอันสำคัญเมื่อเติมไปแล้วนั้นใจจะ “สุข...”

การรอคอยวันเงินเดือนออกเหมือนกับการเติมเชื้อฟืน เชื้อไฟที่สามารถเผาใจให้ร้อนและมอดไหม้
การรอคอยสิ่งใด ๆ ทำให้ชีวิตนั้นไซร้เหมือน “ตายทั้งเป็น”

เติมสุขในการทำงาน ณ หน้างานในกาลนี้
มิต้องรอสิ่งใด มิต้องลงทุนด้วยทรัพย์สินสิ่งใด ก็ขอใจเรามีเพียง “รอยยิ้ม”