เมื่อวานผมมีโอกาสเดินทางไปที่เกาะเหลาซึ่งเป็นเกาะที่มีอาณาเขตติดต่อกับประเทศเพื่อนบ้านคือพม่า พื้นที่มันไกล้กันมากจนทำให้เกิดความรู้สึกเสียวหลังเมื่อนั่งเรืออยู่แล้วเห็นทหารพม่าเดินถือปืนจ้องมายังเรือที่กำลังแล่นไปยังเกาะพื้นที่เป้าหมายเพื่อร่วมกันทำแผนการรับมือกับภัยธรรมชาติบนเกาะ หลังจากที่นั่งมองอยู่นานจึงถามคนขับเรือว่า ถ้าคนไทยออกหาปลาบริเวณชายแดนไทยพม่าจะออกไปได้ไหม ไม่ทันสิ้นเสียงถามคำตอบก็พรั่งพรูออกมาจากปากแทบฟังไม่ทันว่า ประเทศไทยเสียเปรียบพม่าทุกอย่าง เพราะคนพม่าแล่นเรือเข้ามาฝั่งไทยได้เหมือนอยู่บ้านเค้า ในเมืองระนองก็เต็มไปด้วยคนพม่า ไปไหนก็เจอพม่า เดี๋ยวนี้พม่าเข้ามาทำประมงในพื้นที่ชายฝั่งไทยเยอะแยะไปหมด ที่ออกเรือนี่ไม่ใช่เป็นลูกจ้างคนไทยนะแต่มีเรือเป็นของตัวเอง เราก็ใจดีจังให้เข้ามาได้อย่างสบายไม่มีการตรวจเลย ลองถามดูก็ได้ที่เดินอยู่ในเมืองมีกี่คนที่ขึ้นทะเบียน บางทีนายจ้างก็ขึ้นทะเบียนนะ แต่พม่าก็บอกชื่อมั่วๆไปงั้นแหละเพราะคนพม่าไม่มีเอกสารเป็นบัตรประจำตัวประชาชนเหมือนคนไทย เวลาเกิดเรื่องขึ้นมามันหนีกลับบ้านจะไปตามที่ไหนหละในเมื่อมันมั่วมาแต่แรกแล้ว และอีกอย่างเวลาเรือประมงไทยแค่วิ่งเฉียดชายแดนก็ไม่ได้แล้วยิงเรือจมหมด คนไทยเสียเปรียบตลอดเลย คนพม่าเข้ามาแย่งชิงปลาคนไทยหมดแล้ว ต่อไปคนไทยจะไม่มีปลากินกันแล้ว
จากการบอกเล่าของคนขับเรือทำให้ผมอดคดไม่ได้ว่าทำไมถึงเป็นเช่นนี้เพราะในเมืองระนองคนพม่าเยอะมาก ทั้งๆที่ระหว่างทางก็มีด่านตรวจมากมายแต่พม่าก็ยังเพ่มขึ้นเรื่อยๆเหมือนกัน
ไม่มีความเห็น