พัสตราภรณ์ของความงาม และความน่าเกลียด
วันนี้อากาศสบายๆทั้งวัน ไม่ร้อนมากนักอบอ้าวเล็กน้อย
เพราะดูเหมือนฝนจะตกแต่ก็ไม่ตก
ธรรมชาติมันก็เป็นของมันอย่างนั้นแหละ
แปรเปลี่ยนเพื่อให้ได้สมดุลของมัน
บางสิ่งเราก็เดาไม่ได้ บอกไม่ถูก
เพราะสิ่งที่เราเห็นอาจไม่ใช่ หรือสิ่งที่ว่าใช่อาจไม่เห็นก็ได้
เลยนึกถึงนิทานของนักปรัชญาท่านหนึ่งเขียนไว้ว่า...
......อยู่มาวันหนึ่ง ความงามกับความน่าเกลียดได้มาพบกัน
ณ ชายฝั่งทะเล และต่างพูดต่อกันว่า
" เราไปอาบน้ำกันในทะเลเถิด"
ดังนั้นทั้งสองจึงเปลื้องผ้าออกแล้วลงว่ายน้ำ
หลังจากนั้นขณะหนึ่ง ความน่าเกลียดกลับชายฝั่ง
และสวมเสื้อผ้าด้วยพัสตราภรณ์ของความงาม
แล้วเดินไปตามทางของตน
เมื่อความงามขึ้นมาจากทะเล ไม่พบเครื่องแต่งกายของเธอ
และเธอก็อายที่จะเปลือยกาย
เพราะฉะนั้น
เธอจึงแต่งตัวเธอด้วยเครื่องนุ่งห่มของความน่าเกลียดแล้วเดินไปตามทางของตน
และทุกวันนี้ คนมักเข้าใจผิดระหว่างทั้งสองสิ่ง
มีบางคนเห็นใบหน้าของความงาม จากเสื้อผ้าของเธอ
ส่วนบางคนรู้จักใบหน้าของความน่าเกลียด
จากพัสตราภรณ์ที่ปกปิดไว้มิใช่จากดวงตา
ปรัชญาของคาริล ยิบราน วารินทร์ สินสูงสุด เรณู ชูความคิด
"วันทิพย์" รวบรวม
แล้วท่านละกำลังเห็นหรือรู้จักในรูปแบบไหน
..ธรรมะสวัสดีขอรับ..
ความเห็น (8)
นมัสการค่ะ...หลวงพี่ กรุงเทพฯ ฝนตก ลมพัดแรง ไฟฟ้าดับ ตอนนี้หยุดแล้ว ทุกสิ่งกลับสู่สภาพเดิมเจ้าค่ะ
อ่านแล้วให้คิดเจ้าค่ะ ให้คิดอีกแล้ว นำภาพมาถวายเจ้าค่ะเข้า เพราะเห็นว่าเข้ากับบันทึกนี้
สาธุในของฝากขอรับอาจารย์..
ฝนตกแต่ใจไม่ตก
ลมพัดแรงแต่ใจนิ่ง
ไฟฟ้าดับแต่ใจสว่าง
เท่านี้ก็โอเคขอรับอาจารย์..
นมัสการหลวงน้าที่เคารพอย่างสูง
หนูมาขอกำลังใจเจ้าค่ะ
วันพรุ่งนี้ที่โรงเรียนของหนูมีผู้ให้ความสนใจ
จากช่อง ๑๑ มาถ่ายทำรายการสารคดีเกี่ยวกับนักเรียนจิตสาธารณะและนักเรียนธรรมาภิบาลเจ้าค่ะ
หนูกราบขอบพระคุณหลวงน้าเจ้าค่ะ
ถ้าหนูคิดว่าทำได้ทุกอย่างหนูทำก็สำเร็จจ๊ะ
หลวงน้าขอเป็นกำลังใจให้จ๊ะ
งามที่ใจใช่ใบหน้า...สาธุค่ะพระอาจารย์
เกิดขึ้น ตั้งอยู่ และดับไป..
ถูกต้องขอรับคุณครู.
แต่คนเราจะพูดว่า
..เกิดขึ้น..ตั้งอยู่..อย่าดับไปนะ..
สาธุขอรับ..