69. ร้องรำทำเพลง และน้ำใจใสๆ จากเด็กน้อย: บ้านมอวาคี(ตอนสาม)
ต่อจากตอนสอง...
น้ำใจที่เราได้รับจากการไปเยือนโรงเรียนบ้านมอวาคีครั้งนี้
เด็กๆ จัดการแสดงระบำพื้นบ้านและเล่นดนตรีให้เราชม
ระบำที่เด็กๆ แสดงให้ชมชุดแรก เป็นเรื่องราวในชีวิตประจำวันของชาวปกากะญอ
การฝัดข้าวเปลือกที่ตำแล้วเพื่อให้เหลือข้าวสาร
เป็นระบำที่สนุกสนาน ประกอบกับการร้องเพลงของเด็กๆ
และเครื่องดนตรีง่ายๆ เพียงชิ้นเดียว คือ กลอง
สาวน้อยปกากะญอ หน้าหวาน ยิ้มก็หวาน
.............
การแสดงอีกชุดหนึ่ง เป็นการเล่นเครื่องเล่นดนตรีพื้นบ้าน
ประกอบการร้องเพลงหมู่เป็นภาษาปกากะญอ
ให้ความประทับใจกับสิ่งที่เด็กๆ ทำให้
ด้วยความจริงใจ
พ่อหนุ่มคนนี้เท่มากๆ ...
ตอนเล่นเครื่องดนตรี ที่แสดงออกถึงความภูมิใจ
เด็กเล็กๆ ที่ไม่ได้แสดง ก็มาคอยให้กำลังใจรุ่นพี่
เรามอบเครื่องเขียน อุปกรณ์ของใช้สำหรับโรงเรียนไว้
เพื่อให้ครู และเด็กๆ ได้ใช้ประโยชน์
ซึ่งไม่มีค่ามากมายเลย...เมื่อเทียบกับ
น้ำใจ ไมตรี และคุณค่าของประสบการณ์
ที่พวกเราได้รับ
............
ขอบคุณ...ครูทุกคนที่เสียสละสำหรับเด็กๆ
ขอบคุณ...ยายพี ที่สอนเด็กๆ ผ่านเรื่องราวในนิทาน
ขอบคุณ...ผู้ใหญ่ใจดีหลายๆ คนที่ช่วยเหลือโรงเรียนแห่งนี้
และ
ขอบคุณ...เด็กๆ ทุกคนที่ยังรักษาวัฒนธรรมพื้นถิ่นของตนเองไว้
เพื่อเป็น "รากของสังคมเล็กๆ " ที่เป็นส่วนหนึ่งของสังคมไทย.
..............
จบตอนสาม
pis.ratana บันทึก
บันทึกที่เกี่ยวข้อง
67. โรงเรียนของหนูๆ : บ้านมอวาคี (ตอนสอง)
66. เยื่อนชุมชนปกากะญอ : บ้านมอวาคี (ตอนแรก)
ความเห็น (8)
เด็กๆน่ารัก ขอบคุณที่มอบสิ่งดีๆให้พวกเขา
มาชมความน่ารักใสๆ ของเด็กๆค่ะ
ดนตรีที่หนุ่มน้อยเล่นใช่เตหน่า ? คะ
มีเทปเพลงฟังแล้วชอบทำนอง ทำให้นึกถึงบรรยากาศธรรมชาติขุนเขา สายน้ำ ความรักค่ะ
- อยากไปอยู่ในบรรยากาศอย่างนี้บ้างครับ
- เด็กๆปกากะญอ เก่งและน่ารัก..
- ขอบคุณประสบการณ์ดีๆครับ
สวัสดีค่ะ คุณครูป.1
- ถ้ามีโอกาส แวะที่เยี่ยมเยียนเด็กๆ บ้างนะคะ
ขอบคุณค่ะ
สวัสดีค่ะ คุณปู
- ยินดีค่ะ ที่แวะมาเยี่ยมอีกครั้ง
- ขอบคุณสำหรับชื่อเครื่องดนตรี ต้องขอโทษที่เด็กๆ แนะนำแล้วแต่จำไม่ได้
- เพลงเพราะจริงๆ ค่ะ และเหมาะกับธรรมชาติที่นั่นด้วย
- คราวหน้าจะพาไปชมท้องฟ้า และนาข้าวค่ะ
สวัสดีค่ะ คุณธนิต
- ประสบการณ์ดีๆ มีไว้แบ่งปันเช่นเดียวกับภาพถ่ายดีๆ ที่แบ่งมาให้ชมค่ะ
อย่าลืมรอยยิ้มอันน่ารัก ประเพณีอันดีงาม การแต่งกายอันสง่า การละเล่นอันสนุกทรงคุณค่า ต่าบลื้
สวัสดีค่ะ คุณปิโน้ะ
ไม่เคยลืมรอยยิ้ม ประเพณี การละเล่น และวัฒนธรรมต่างๆ ที่น่ารัก งดงาม
ของน้องๆ ที่นี่เลยค่ะ
รวมทั้งไม่ลืมความเสียสละ ความมุ่งมั่น และความเข้มแข็งของครูที่นั่น
ทุกท่านที่หวังจะเห็นเด็กๆ เติบโตมาอย่างสง่างามและมีศักดิ์ศรี
ทัดเทียมกับคนอื่นๆ ในสังคมไทย
ขอบคุณค่ะ