กับหลายๆเวลาที่เริ่มไร้สาระอีกแล้ว.....หลังฝนตกใหม่ๆทีไร...ชอบคว้ากล้องควบมอเตอร์ไซค์....ออกไปเก็บภาพตะวันกำลังจะลับไปกับขอบฟ้า...ทอแสงจัดจ้าน..บาดอารมณ์...เหมือนเน้นย้ำประกาศศักดา...ก่อนอำลาวัน...
ไม่รู้มีความผูกพันอะไรกับตะวันก่อนสิ้นแสงหลังฝนตก....อยากบันทึกเอาไว้ในความทรงจำ...ทุกครั้งไม่เคยมีอะไรที่เหมือนเดิม...ไม่มีทางที่จิตรกรผู้ช่ำชองจะตวัดฝีแปรงได้เหมือน...
เป็นฝีแปรงแห่งธรรมชาติกวาดตวัดชิ้นงานอันระทึกให้ได้ดูมิรู้ที่จบสิ้น....ผลงานจิตรกรรมที่เคลื่อนไหวตลอดเวลา...จวบจนกระทั้งราตรีเข้ามาเยือน....
ไม่น่าเป็นไปได้แค่เคี้ยวหมากแหลก...ผลงานจิตรกรรมที่รังสรรค์อย่างวิจิตรบรรจงโดยธรรมชาติ....และบรรยากาศ...ถูกกาลเวลากวาดเก็บไปทำลายจนหมดสิ้น...ในวันพรุ่งนี้ก็ไม่มีอีกแล้ว...ไม่ว่าวันไหนๆก็ไม่มีอีกแล้ว.......
พรุ่งนี้..พรุ่งนี้..พรุ่งนี้..พรุ่งนี้..จะเปลี่ยนรูปแบบการรังสรรค์ไปเรื่อย.........ไม่มีทางจบสิ้นถ้ายังมีตะวันดวงเก่าอยู่........
สวยมากเลยค่ะ โดยเฉพาะภาพตะวันใกล้จะตกดิน
สวยมากเลยค่ะ โดยเฉพาะภาพตะวันใกล้จะตกดิน
ขอบคุณนะคะที่ถ่ายรูปสวยๆมาให้ได้ดูกันชอบรูปพระอาทิตย์ตกเหมือนกันค่ะ และที่สำคัญเป็นคนชอบกลิ่นดินตอนหลังฝนตกด้วยค่ะ บางคนอาจคิดว่าบ้าแต่มันบรรยายไม่ถูกจริงๆค่ะ มันหอมดี เวลาไปเที่ยวที่ไหนแล้วฝนตกแล้วทำให้ได้กลิ่นดินแล้วพาลคิดถึงบ้านทุกทีเลย
ต้องขอขอบคุณ..คุณโรงเรียนบ้านหนองโสน..คุณitom..คุณวิรงรอง..ที่เข้ามาแสดงความคิดเห็น....ทำให้เจ้าของBlogมีความคิดว่าไม่ได้อยู่อย่างเดียวดายในโลกของ..การสื่อสารที่ไร้สาย...อย่างน้อยก็มีผู้ที่มีความคิดเห็นคล้ายกันเป็นเพื่อนอยู่เคียงข้าง.......ผมก็ชอบไอดิน..กลิ่นฟาง..หลังฝนแรกห่าใหญ่ตกช่วงเดือนพฤษภาคม....นอกจากจะช่วยดับความร้อนลงไปแล้ว...ยังพาลนึกถึงอะไรอีกหลายๆอย่าง...เสียดายที่ไม่มีเครื่องมือใดบันทึกเอาสภาพบรรยากาศ ณ เวลานั้นมาแจกจ่าย...แบ่งบันการรับรู้ที่ลึกเกินกว่าคำบรรยายแก่กันได้.....
ขอขอบคุณทั้งสามท่านอีกครั้งครับ
Krujuie