วันที่ ซอรี อยากเป็นแม่ …กับความหวังสุดท้าย .
อำเภอหนองจิก เป็นอำเภอหนึ่งใน 3 จังหวัดชายแดนใต้ที่ปัญหางานอนามัยแม่ และเด็ก เป็นปัญหาอันดับต้นๆ ของพื้นที่ การตายปริกำเนิด เป็นอีกหนึ่งตัวชี้วัดของการให้บริการอนามัยแม่และเด็ก สุขภาพแม่และเด็ก รวมไปถึงสภาวะเศรษฐกิจ สังคมในระดับต่าง ๆ จนถึงระดับชาติ ฯ อัตราการตายปริกำเนิด ในอำเภอหนองจิก ในปี 51- 52 อยู่ที่ 20 / 1,000 การเกิดทั้งหมด ซึ่งถือว่า เป็นตัวเลขที่สูงกว่า เกณฑ์ปกติถึง 2 เท่า เศษ สาเหตุของการตายปริกำเนิดมีมากมาย และหนึ่งในสาเหตุปัญหาที่สำคัญคือ ความพิการแต่กำเนิด และความผิดปกติของโครงสร้างของทารก ...
ซอรี เป็นหญิง ร่างเล็ก อายุราว 40 ปี เศษ ผิวคล้ำ ตาเหร่ ขาทั้งสองข้างไม่เท่ากัน พุดติดอ่างบ้างเล็กน้อย มีอาการคลายกระตุกเกือบตลอดเวลา ซอรีเรียนหนังสอ ได้ ป.2 ก็เลิกเรียน และไม่อยากไปโรงเรียน เพราะเพื่อนๆ มัก เอาปมด้อยของซอรี มาเป็นเป็นเรื่องสนทนา และสนุกสนานกับการกลั่นแกล้งซอรี ต่างๆ นาๆ ซอรี เลือกที่จะใช้ชีวิตอยู่ที่บ้าน และทำงานรับจ้างเล็กๆ น้อยๆ ที่สามารถรับมาทำที่บ้านได้ ซอรี โชคดีที่มีฝีมือในด้านการเย็บปักถักร้อยโดยที่ไม่มีใครสอน มันคงเป็นพรสวรรค์ที่พระเจ้ามอบมาให้พร้อมๆกับวันที่ซอรี ได้รับการลงโทษจากพระเจ้า ในความไม่พอดีของ ความเป็นซอรี
ซอรี ได้มีโอกาส รับจ้างสอยผ้า และรับจ้าง เย็บริมผ้า จากช่างเย็บผ้า ของหมู่บ้าน มันเป็นรายได้ที่ไม่มากนัก แต่มันทำให้ซอรี มีชีวิตวันนี้ได้ ด้วยศักด์ศรีของความเป็นมนุษย์ ที่สร้างสรรค์ความเป็นชีวิต ด้วยความเป็นตัวตนของตนเอง ได้บ้าง ครอบครัวของซอรี มีด้วยกัน 12 คน มันคงเป็นความเคยชิน กับวิถีมุสลิม ของผู้คน ในพื้นที่ 3 จังหวัดชายแดนใต้ ซึ่งมีลุกค่อนช้างมาก พี่ๆ และน้องๆ ของซอรี ต่างแยกย้าย กันไปมีครอบครัว และ ออกไปทำมาหากิน ในละแวกใกล้เคียง ตามความรู้ความสามารถของแต่ละคน เพราะทุกคนก็ได้ร่ำเรียนกันไม่มากนัก ตามกำลังความสามารถของ แม่ ..
ตอนนี้ แม่ของซอรี อายุ 76 ปี ดูงุ่มง่ามบ้างพอสมควร พ่อของซอรีเสียชีวิตตั้งแต่ ซอรีอายุได้เพียง 6 ปี
ซอรี รู้ว่า แม่เป็นห่วงซอรี ค่อนข้างมาก แววตาที่แม่มองซอรี และคำพุดที่เต็มไปด้วยความห่วงของแม่
ทำให้ซอรีซาบซึ้งถึงค่ำว่าแม่ คงเพราะซอรี พิการ และที่สำคัญที่สุด แม่มักจะพุดให้ซอรีฟังเสมอว่า
ถ้าแม่ตาย ใครจะอยู่เป็นเพื่อนของซอรี ใครจะดุแลซอรี ในวันที่ ซอรีไม่สมารถช่วยเหลือตนเองได้
พี่น้องของซอรีทุกคน มีครอบครัว และแยกย้ายกันไปหมดแล้ว โดยปกติหญิงไทยมุสลิม จะมีครอบครัวค่อนข้างเร็ว แต่ซอรี ไม่โอกาสเช่นนั้น ซอรี อายุ 41 ปี แล้ว แต่เพราะความพิการ และไม่สมประกอบของซอรี จึงมีใครที่อยากให้ซอรีไปเป็นส่วนร่วมของการเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตเขา ความจริงซอรีไม่เคยสนใจเรื่องราวเหล่านี้ ซอรีมีความสุข ในสิ่งที่ซอรี มี และเป็นในวันนี้ แต่แม่ .. ไม่คิดเหมือนอย่างที่ซอรี่คิด และแล้ววันหนึ่ง แม่ก็พาซอรีไปบ้านของเพื่อนแม่ ซอรี เพิ่งรู้ว่า ในโลกใบนี้ ยังมีคนโชคร้ายอย่างซอรี เขาเป็นชายร่างเล็กกว่าซอรี แต่ผิวขาวกว่า ช่างเป็นความบังเอิญ เสียเหลือเกินที่ขา ทั้งสองของเขาไม่เท่ากันเหมือนซอรี แต่ที่แย่กว่า มือของเขา ทั้งสองข้าง ของเขาก็ไม่เท่ากัน และตาของเขา ดุเหมือน จะเห็น ซอรีเพียงข้างเดียว แต่เขาไม่ติดอ่างเหมือนซอรี แม่บอกซอรี ว่าเขาชื่อ มะห์ซูดี
.. มะห์ซุดี เชาเป็นคนดี ...มีอาชีพ ร้บจ้าง เย็บเบาะ ของโรงงานแห่งหนึ่ง
... แม่อยากให้เขาได้เป็นคู่ทุกข์ คู่ยาก กับซอรี ยามที่แม่ไม่อยู่กับซอรีแล้ว ซอรีจะได้มีเพื่อน ...
... ซอรี รู้ว่าแม่หวังดีกับซอรี .. ซอรีไม่รู้หรอกว่า มะห์ซูดี เป็นคนดีหรือปล่าว
... แต่ ซอรี รู้สึกถูกชะตากับแววตาที่มองมายัง ซอรี แม้เพียงข้างเดียว แต่มันเต็มไปด้วย ความอบอุ่น และจริงใจ อย่าที่ซอรีไม่เคย พบมาก่อน หลังจากนั้นเพียงไม่กี่วัน ซอรี ก็มี คนในบ้านเพิ่มอีก 1 คน ชื่อ มะห์ซูดี ในฐานะสามีของซอรี
.... ค่อยอ่านต่อนะจ๊ะ
ความเห็น (1)
ว้า!...จบซะแล้ว
รออ่านต่ออยู่นะคะ...อิอิ
ขอบคุณสำหรับเรื่องเล่าดีๆค่ะ