ตอนที่ ๑“การค้นหา และ ค้นพบ”
โจนาธาน เป็นนกนางนวลหนุ่ม ที่ “ไม่ใช่นกธรรมดาสามัญ” ที่ใช้การบินเพื่อหาอาหารแต่เขาฝึกฝน “การบิน” เพื่อที่จะเรียนรู้การบินที่ไม่เคยมีนกตัวไหนคิดทำมาก่อน เช่น บินที่ระดับความสูงต่างๆ ที่ระดับความเร็วต่างๆ บินในทิศทางต่างๆ บินในความมืด ที่มิใช่การบินตามธรรมชาติที่นกนางนวลควรบิน เมื่อแม่นกได้แต่ตั้งคำถามว่า “ทำไม จอน ทำไม...เจ้าจึงทำตัวให้เหมือนนกอื่นในฝูงไม่ได้....”โจนาธานตอบง่ายๆ ว่า“....ผมเพียงแต่อยากรู้ว่าผมจะทำอะไรได้บ้าง และทำอะไรไม่ได้บ้างในอากาศผมอยากรู้เท่านั้นเอง”
ด้วยความเพียรฝึกฝนโจนาธานได้ค้นพบและเรียนรู้การบินด้วยความเร็วสูงสุดเขาเรียนรู้ว่า“ความเร็วคืออำนาจ ความเร็วคือความร่าเริงเบิกบานใจ และความเร็วคือความงามอันบริสุทธิ์”
การเข้าถึง “ความเร็วสูงสุด” เปลี่ยนชีวิตโจนาธานอย่างสิ้นเชิง
ริชาร์ด บาค พรรณนาไว้ว่า “there's a reason to life! Wecanliftourselvesoutofignorance,wecanfindourselvesascreaturesofexcellenceandintelligence and skill. We can be free! We can learn to fly!”
“ชีวิตมีเหตุผลขึ้นแล้วเราสามารถจะยกตัวเองขึ้นจากอวิชชาเราจะทำตัวเราให้เป็นสัตว์ประเสริฐได้ด้วยปัญญาและความช่ำชองเราเป็นเสรีได้!เราเรียนบินได้!....”(ม.ร.ว.คึกฤทธิ์)
“ชีวิตมีความหมายมากขึ้น....เราสลัดความโง่เขลาทิ้งเสียได้ เราค้นพบได้ว่าเราเป็นสัตว์วิเศษ ฉลาดรอบรู้ เราเป็นอิสระได้! เราเรียนรู้ที่จะบินได้!”(อ.ชาญวิทย์)
แต่ทว่าการ “ค้นพบ” ของโจนาธานถูกพิพากษาจากจ่าฝูงว่า“เหลวไหล หุนหันพลันแล่น...ทำลายเกียรติยศและประเพณีของตระกูลนางนวล” ทั้งสั่งสอนโจนาธานอีกว่า “ชีวิตเป็นเรื่องลี้ลับและจะเรียนรู้ไม่ได้เรามาอยู่ในโลกนี้เพียงเพื่อกิน...”
โจนาธานถูกขับออกจากฝูงเป็นจุดเริ่มต้นเพื่อการเรียนรู้สิ่งใหม่เขาได้พบกัลยาณมิตรที่ชี้ให้เขาเห็นว่า“...ท่านได้เรียนรู้แล้ว...ท่านจบโรงเรียนหนึ่ง และถึงเวลาที่อีกโรงเรียนหนึ่งจะเริ่มต้น”
ริชาร์ด บาค สรุปบทเรียนตอนที่ ๑ ของโจนาธานว่า“เช่นเดียวกันที่ปัญญาได้เป็นแสงสว่างมาตลอดชีวิตของเขาขณะนั้นปัญญาก็สว่างขึ้นมาในตัวของจอนะธัน นางนวล...”
....sounderstandinglightedthat moment for Jonathan Seagull.
ไม่มีความเห็น