นายอุ่น

การปลูกสบู่ดำ

สบู่ดำ (ภาษาเขมรเรียก “ถะวองซอ”) บักเฌ้า โบราณใช้
            1. เมล็ดปอกเปลือกแล้วร้อยด้วยไม้ไผ่จุดเป็นเทียน
            2. ลำต้นมาผ่าซีกแช่น้ำร่วมกับบอระเพ็ด ให้ไก่กินป้องกันโรคหวัดและนิวคลาสเซิล
            3. ใบแช่น้ำอาบแก้อาการแพ้ต่าง ๆ
            4. ยางจากยอดอ่อนเด็ดเอาหญ้าแหวนมาทำเป็นวงแหวนจุ่มน้ำยางเป่าเป็นลูกโป่งลอยเล่น
            5. ใบ ลำต้น แช่น้ำแล้วนำน้ำนี้ผสมกับน้ำด่างจากต้นกล้วยหรือมะพร้าวเผา ทำเป็นยาซักฟอกสบู่หรือถูตัว แก้โรคตาลขโมย โรคผิวหนัง
            6. น้ำมันสบู่ดำผสมกับน้ำมันละหุ่งทาแก้รังแค แผลพุพอง ปัจจุบันรู้ว่า เมล็ดสามารถนำมาคั้นเอาน้ำมันไปใช้กับเครื่องยนต์ดีเซลได้ โดยไม่ต้องผสมกับอะไรอีก
            7. น้ำยางทาตัวป้องกันการคันจากหอยคันได้

23 ตุลาคม 2548

            1. ได้รับเมล็ดพันธุ์สบู่ดำจากครูบาสุทธินันท์จำนวน 1 ก.ก. จำนวน 1,000 เมล็ด(เมล็ดละหุ่ง)
            2. ได้ปลูกสบู่ดำพันธุ์พื้นเมือง (โคกสว่าง) จากลำต้น 20 ต้น และจากเมล็ด 40 ต้น
            3. ได้กิ่งสบู่ดำจากการะโก จำนวน 8 ต้น