นายอุ่น
สบู่ดำ
(ภาษาเขมรเรียก “ถะวองซอ”) บักเฌ้า
โบราณใช้
1. เมล็ดปอกเปลือกแล้วร้อยด้วยไม้ไผ่จุดเป็นเทียน
2. ลำต้นมาผ่าซีกแช่น้ำร่วมกับบอระเพ็ด
ให้ไก่กินป้องกันโรคหวัดและนิวคลาสเซิล
3. ใบแช่น้ำอาบแก้อาการแพ้ต่าง ๆ
4.
ยางจากยอดอ่อนเด็ดเอาหญ้าแหวนมาทำเป็นวงแหวนจุ่มน้ำยางเป่าเป็นลูกโป่งลอยเล่น
5. ใบ ลำต้น
แช่น้ำแล้วนำน้ำนี้ผสมกับน้ำด่างจากต้นกล้วยหรือมะพร้าวเผา
ทำเป็นยาซักฟอกสบู่หรือถูตัว แก้โรคตาลขโมย โรคผิวหนัง
6. น้ำมันสบู่ดำผสมกับน้ำมันละหุ่งทาแก้รังแค แผลพุพอง ปัจจุบันรู้ว่า
เมล็ดสามารถนำมาคั้นเอาน้ำมันไปใช้กับเครื่องยนต์ดีเซลได้
โดยไม่ต้องผสมกับอะไรอีก
7. น้ำยางทาตัวป้องกันการคันจากหอยคันได้
23 ตุลาคม 2548
1. ได้รับเมล็ดพันธุ์สบู่ดำจากครูบาสุทธินันท์จำนวน 1 ก.ก. จำนวน
1,000 เมล็ด(เมล็ดละหุ่ง)
2. ได้ปลูกสบู่ดำพันธุ์พื้นเมือง (โคกสว่าง) จากลำต้น 20 ต้น
และจากเมล็ด 40 ต้น
3. ได้กิ่งสบู่ดำจากการะโก จำนวน 8 ต้น
ความเห็น
ไม่มีความเห็น