พานดอกไม้

        การเสด็จพระราชดำเนินแปรพระราชฐานไปต่างจังหวัดนั้น ทรงพระราชทานความเป็นกันเองกับราษฎรกันทั่วหน้าทั่งนี้ด้วยทรงตะหนักในพระราชหฤทัยว่า พสกนิกรต่างต้องการได้ใกล้ชิดพระองค์และได้กราบกราบทูลเพื่อเป็นสิริมงคลแก่ตัวเอง
        ครั้งหนึ่งทรงเสด็จแปรพระราชฐานไปต่างจังหวัดและทรงเสด็จออกให้ข้าราชการ ตำรวจ ทหาร พ่อค้า ประชาชน สมาคมและกลุ่มบุคคลต่างๆได้เข้าเฝ้า จนมาถึงวาระของคณะสุภาพสตรีประจำจังหวัดนั้นอันประกอบด้วย ครู อาสากาชาด สมาคมแม่บ้าน กลุ่มใหญ่ประมาณ 70-80 คน ผู้เป็นหัวหน้าได้เข้าเฝ้าถวายพานดอกไม้ ในตอนท้ายของการถวายพระพรนั้นได้กราบทูลว่า
        "ข้าพระพุทธเจ้าทุกคนมีความจงรักภักดีต่อใต้ฝ่าละลองธุลีพระบาท มีน้ำหนักมากกว่าพานดอกไม้ที่น้อมเกล้าน้อมกระหล่อมถวายพระพุทธเจ้าข้า"
        ทรงเอื้อมพระหัตถ์ไปทรงรับพานดอกไม้แล้วส่งให้มหาดเล็กรับช่วงต่อไปตามประเพณี เมื่อมหาเล็กรับพานดอกไม้แล้วยังไม่ทันหมุนตัวกลับ ก็มีพระราชดำรัชกับมหาดเล็กว่า
        "เอาพานนี้ไปชั่งดูนะว่าหนักเท่าไหร่"

ที่มา : ที่สุดของหัวใจ
สำนักพิมพ์ : กันตนา

[ทิวาและราตรี]

        ต้องขออภัยทุกๆท่านที่ติดตาม blog นี้ค่ะที่ลงบันทึกล่าช้า เนื่องด้วยมีเหตุจำเป็นที่ต้องเดินทางออกนอกพื้นที่ จึงทำให้วัน พฤหัสบดีและศุกร์ ลงช้ากว่าที่กำหนด และวันเสาร์-อาทิตย์ ไม่สามารถมาลงบันทึกได้เลย

[lily]

ขอบคุณที่มีเรื่องราวสนุกๆ มาให้อ่าน แล้วจะรออ่านนะคะ

[ชายขอบ]

     อดขำตามอารมณ์ที่รับรู้เมื่ออ่านซ้ำไม่ได้...ยิ้ม