คึดฮอดแม่
ความฮักนี่แม่นสิอยู่ฟากฟ้าคนละแผ่นดินสุด
กะคือนอนในหอฮ่วมกันในห้อง
แนวว่าซังกันนี่บ่เหลียวมองตาต่อ
แม่นสิพ้อซูมื้อบ่เคยต้านปากด้อม
..............................................................
เถิงว่าแม่นนอนคว่ำนอนหงายก่ายหน้าผาก
บ่อยากปากอยากเว้า ใจเศร้าหม่นกาย
คึดไปหลายจนได้เอามือก่ายหน้าผาก
คึดไปฮอดเมือหน้ายามสิเฒ่าแก่กาย
...............................................................
...คึดเถิงคราวเป็นเด็กน้อยสำออยขี้มูกโปร่ง
อยากได้หยังฮ้องไห้...คันได้จังคอยเซา
คึดฮอดมื้อผ่านพ้นบ่ฮู้เรื่องเดียงสา
คึดเห็นคุณ...มารดาเพิ่นพร่ำสอนแต่ยังน้อย.
.................................................................
“...สอนลูกน้อยลุกนั่งยืนตั้งไข่
สอนลูกให้ร้องเรียกสำเหนียกขาน
เรียกพ่อจ๊ะแม่จ๋าพาชื่นบาน
ลูกคืบคลานยืนนั่งแม่ยินดี...”
เป็นบทกล่อมที่ติดหูมาตั้งแต่จำความได้...แม่...ชอบร้องกล่อมหลานๆ (กล่อมลูกมาก่อน) แต่ที่เฮาชอบร้องกล่อมสองสาว คือเพลงนกเขาเถื่อน ของ คีตาญชลี และเดี๋ยวนี้สาวๆก็ยังขอให้แม่ร้อง...โดยเฉพาะหนูปิ่นชอบมาก
(เจ้านกเขาเถื่อนเอย
อยู่เรือนเลี้ยงน้อง
แม่ไปขายของ
เลี้ยงน้องนะพ่อคุณเอย.)
เฮาร้องโดยตัดท่อนข้างบนนี้ออกเอาท่อนของ แม่ มาร้องเกริ่นแทน
ลูกเอยแม่จะมิเปรยอย่างไร
ถึงจะหมดดวงใจ ที่มีรักให้แก่เจ้า
แม่หาบแม่คอน ไม่ท้อไม่ถอนเพื่อเจ้า
ถึงแม่เป็นคนโง่เขลา แต่แม่รักเจ้าจริงใจ
ลูกเอยยากจะเฉลยรำพัน
ว่าหัวใจแม่นั้น ห่วงหาอาวรณ์เพียงใด
เจ้าไปศึกษาโอ้สาริกาบินไกล
ปีกเจ้าอ่อนคลอนไหว แม่เกรงเจ้าไม่กลับคืน
โอ้ลูกเอ๋ย..ลูกแม่
เป็นห่วงแท้ๆแม่จอมขวัญ
เจ้าจากแม่ไปเนิ่นนานวัน
เพื่อสร้างความฝัน เจ้าให้เฟื่องฟู
แม่ภูมิใจในความคิด
แต่ยังหวั่นจิตคิดห่วงเจ้าหนู
สังคมกว้างใหญ่ก็มากมายพอดู
มีสิ่งงามหรูล่อตาล่อใจ
ปีกเจ้ายังอ่อน เพิ่งสอนขัน
ตามเล่ห์ไม่ทันอาจหวั่นไหว
หากเจ้าเลยละถืออิสระแห่งใจ
อาจต้องเสียดาย ค่าความ.เป็นคน
เจ้าต้องศึกษาวิชาให้มาก
ความเป็นอยู่ลำบากเจ้าอาจสับสน
ตั้งใจให้มั่นขยันอดทน
อ่อนน้อมถ่อมตนในสิ่งเป็นธรรม...หมู่อบายอย่ากรายใกล้
ความมีน้ำใจมีค่ายิ่งล้ำ
สิ่งใดถูกผิดต้องใส่จิตจดจำ
อย่าตีค่าต่ำแค่เพียงรวยจน
จงมุ่งศึกษาวิชาที่หวัง
เพื่อเป็นพลังแห่งสำเร็จผล
อย่าปล่อยให้วันลอย อย่าปล่อยให้ใจเสียคน
ลืมเหตุลืมผลพิจารณา
แม่อยู่หลังยังคอยเฝ้า
วอนคุณพระคุณเจ้าปกปักรักษา
ให้ลูกปลอดภัยจากหมู่อบายนาๆ
กลับสู่บ้านป่าเต็มค่าของคน
ให้รักถิ่นฐานบ้านเกิดเมืองป่า
ให้ซึ้งคุณค่าข้าวกล้าหยาดฝน
อย่าเหยียดสาบเสื่อเหงื่อไคลคนจน
สละใจของตนเพื่อปวงชนตลอดกาล...
คุณยายของสองสาวจากไป เกือบ ๑๐ ปีแล้ว
คึดฮอด...แม่
ความเห็น (7)
- อ่านบันทึกนี้ได้ข้อคิดมากมาย
- แม่จากไป 30 ปีแล้วครับ
- แม่ยังอยู่ในใจตลอดกาล
-แม่ยังอยู่ในใจตลอดกาล ...ใช่ค่ะ
ขอบคุณท่านผอ.นะคะ
“นอนสาเด้อหล่า หลับตาแม่สิกล่อม........
นอนซะเด้อลูกแก้ว นอนตื่นแล้วเจ้าสิได้กินนม............
แม่ไปไฮ่ สิเอาไก่มาหา แม่ไปนาสิหาปลามาป้อน แม่ไปเลี้ยงม่อน.........กะยังห่วงขวัญตา แม่เอย
สูงเกวเววลักกินกล้วยน้อง แม่ถามหาว่ากากินแล้ว
กล้วยอยู่เทิงขื่อ สังมะยื่อเอาเถิง”
ผมได้ยินมาตั้งแต่เด็ก... แม่ใช้กล่อมน้องของผม
และอีกหลายบท ผมจำไม่ได้
เมื่อผมมีลูก ผมก็ใช้กล่อมลูก ไม่ทันจบดี เขาก็หลับ ผมจึงต้องรับภาระกล่อมลูกหลับในทุกวันหยุด
วันหนึ่งแม่ผมมาเยี่ยมพวกเรา
บ่ายวันนั้น ผมกล่อมลูกชายนอนตามปกติ
จนมาถึงบท “สูงเกวเวว ลักกินกล้วยน้อง....” ผมได้ยินแม่ผมหัวเราะ
ผมหันไปดู แกก็ยังหัวเราะ น้ำหมากกระเซ็นเป็นฝอย แล้วแกก็พูดว่า
“โอ้ย.... บักอันนี่....” แล้วแม่ผมก็ยิ้มหน้าบาน.....
ผมมีความสุขมาก... ลูกผม..หลานของแก ก็นอนหลับพร้อมด้วยรอยยิ้ม
เขียนถึงแม่แล้ว มีความสุขมาก มากจริงๆ ครับ
ขอบคุณนะครับ ครูจอมใจ
"สูงเกวเวว ลักกินกล้วยน้อง...."
ผมได้ยินแม่ผมหัวเราะ
ผมหันไปดู แกก็ยังหัวเราะ
น้ำหมากกระเซ็นเป็นฝอย
แล้วแกก็พูดว่า
"โอ้ย.... บักอันนี่...."
แล้วแม่ผมก็ยิ้มหน้าบาน.....
มองเห็นภาพเลยค่ะ...ขอบคุณเช่นกันค่ะท่าน
"การนอนหลับสนิท"มีความสุขที่สุด
จำได้ว่าถ้าสัปดาห์ไหนกลับไปหาแม่
ทุ่ม-สองทุ่มก็หลับแล้ว...ข่าวประจำวันก็
ทนดูไม่ได้ ตีสามตีสี่ตื่นเพราะได้ยินแม่
สวดทำวัตรเช้า...ตีห้าแม่เตรียมของ
ให้ไปใส่บาตรแม่จะเอาตังค์ใส่ซองเตรียม
ไว้เท่าจำนวนพระที่มาบิณฑบาตรลูกมี
หน้าที่เพียงตื่นล้างหน้าล้างตา...กลับมา
นอนต่อจนสายอย่างมีความสุข.
ท่านทั้งสอง ช่างไม่ลืมอดีตเรื่องของแม่เลย สุจำไม่ได้แล้ว จำได้แต่ปัจุบันที่คลุกคลีดูแลท่านมาตลอด ลูกคนอื่นไม่ดูแลเลย มีแต่สุคนเดียว จนท่านจากไป
ทีนี้มารู้คุณแม่ว่ายิ่งใหญ่จริงๆ ก็คือเมื่อตนเองได้เป็นแม่ มีความรักผูกพันลูกแบบไหน ก็คิดว่าแม่ก็มีเช่นเดียวกัน ในความเป็นแม่
สวัสดีค่ะคุณสุ...ขอบคุณมากๆนะคะที่มายามฮอดเฮือน.
คงเพราะเป็นลูกคนเล็กด้วยมั้งคะจึงผูกพันกับแม่มาก
ปรกติเป็นคนกลัวผีมากๆ(ผีหมาน้อย-ผีวัวน้อย-ควายน้อย)กลัว
หมดแต่พอแม่เสีย.เลิกกลัวผีค่ะ..."แม่คือวิญญาณศักดิ์สิทธิ์ที่จะ
คอยปกปักรักษาลูกเสมอ...." มั่นใจในความรักของแม่แม้อยู่คน
ละภพค่ะ...ขอบคุณอีกครั้งนะคะ