ผู้ป่วยนอนน้าน.. นาน…..
วันแรกที่คุณตามาก อเนกพร มานอนโรงพยาบาล เพราะมีแผลหนังเน่าขนาดใหญ่ที่ขาขวาบริเวณน่อง ภายหลังจากที่กลับจากผ่าตัดที่โรงพยาบาลยโสธร คุณตาอายุมากแล้ว แต่ยังมีใจสู้มากเหลือเกิน การมานอนรพ.เพราะการไปกลับเพื่อทำแผลไม่สะดวก เป็นอัมพฤกษ์ด้วย จึงขอนอนเพื่อทำแผลเช้าเย็น ครั้งแรกที่เปิดแผล มีกลิ่นเหม็น และมีเนื้อตายมาก มีไข้ ปวดแผลมากและเหนื่อยเวลาทำแผลได้ให้ออกซิเจน
ได้มีการทบทวนการดูแล การทำแผล และที่สำคัญมีการให้กำลังใจผู้ป่วยควบคู่ไปด้วย
ตามากเป็นหนึ่งในหลายคนที่ประสบผลสำเร็จในการทำแผลหนังเน่าที่โรงพยาบาลยโสธรส่งมาเพื่อทำแผลและส่งกลับทำ skin graft เกิดการเรียนรู้หลายอย่าง เช่นการประสานงานกับผู้เกี่ยวข้อง การมีส่วนร่วมของการจัดset ทำแผล การป้องกันการติดเชื้อในโรงพยาบาล จากมือของเจ้าหน้าที่ ความสะอาดของ สวล. จากตัวผู้ป่วยเอง ตอนแรกตามาก ค่อนข้างอารมณ์ร้าย ฉุนฉียวง่าย พูดยาก อย่างไรก็ตามก็ต้องได้ผลัดเปลี่ยนกันทำแผลให้แกก็จะบ่นให้ทุกวัน ญาติก็ดูแลดีมาตลอดเปลี่ยนเวรกันมาเฝ้ามิได้ขาดและช่วยพยาบาลเวลาทำแผล ถึงแม้จะป้องกันอย่างเต็มที่ก็เกิดภาวะแทรกซ้อนจนได้ คือแผลกดทับระดับ 1 ที่สะโพก ต่อมาได้ทบทวนการดูแลอีกครั้ง หลังจากนั้นมา ก็ได้กระตุ้น พาตาออกกำลังกาย และพาออกมาเล่นนอกตึกทุกวัน แนะนำการหายใจ เคาะปอดตอนเช้า ให้นักกายภาพบำบัดดูแลต่อ แผลที่สะโพกหายดี ตาเริ่มอารมณ์ดีขึ้นเรื่อยๆ
สนใจดีมาก นัดครั้งแรกดูแผลที่ รพ. ยโสธร ยังไม่พร้อมปะแผล ให้มาทำแผลต่ออีก 1 เดือน จนครบ ไปตามนัดอีกแพทย์Staff ไม่อยู่ กลับมา นัดอีกสองสัปดาห์ ครั้งนี้แผลดีขึ้นมาก ตาถามว่าหลังจากปะแล้วแผลจะหายจริงหรือ ก็เลยบอกว่า หายภายในพริบตาเลยค่ะ ตาหัวเราะและบอกว่า ถ้าหายจริง จะกลับมาเลี้ยงเบียร์พยาบาล และวันนั้นยังไม่มาถึง ไม่เห็นกับตาอีก เจ้าหน้าที่ ER บอกว่ามาทำแผลทุกวันเลย .....หรือว่าตาจะลืม ผู้ป่วยในแล้ว .........................................................................
ก่อน
คุณตาคงประทับใจทั้งโรงบาลค่ะ ก็น่ารัก อบอุ่นอย่างนี้ น่ายกย่องค่ะ
ขอบคุณค่ะคุณน้อยหน่า มีกำลังใจขึ้นมากทีเดียวค่ะ สู้..สู้ ค่ะ
สวัสดีค่ะพี่นิ น้องลักษณ์กายภาพนะคะ ลักษณ์อ่านแล้วคิดถึงโรงบาลป่าติ้วจัง
พี่นิเป็นไงบ้าง ลักษณ์สบายดีค่ะ คิดถึงนะคะ
ดีทีเดียว
ให้กำลังใจคนทำดี
มีเรื่องดีดีเช่นนี้ในโรงพยาบาลป่าติ้วมากมายนำเล่าอีกนะคะ