ชีวิตครูประชาบาล
ครูประชาบาล เป็นชื่อเรียกครูที่สอนอยู่ในโรงเรียนประชาบาลเมื่อสมัยก่อน ก่อนที่จะยกฐานะเป็นโรงเรียนสังกัด สปช นับว่าเป็นบุคคลที่เสียสละความสุขส่วนตัว เป็นตั้งแต่ภารโรง ครูประจำชั้น ครูใหญ่ เป็นทุกอย่าง เป็นแม้กระทั้งผู้นำทางจิตวิณญาณ ในชุมชนนั้น
ในยุคสมัยนั้นโรงเรียนประชาบาลที่อยู่ในชนบท หนทางทุรกันดาร ครูประชาบาลก็มีความสุขกับการสอนนักเรียนบ้านป่าดงดอนตามอัตภาพ หนังสือเรียนที่เก่าใช้กันมาหลายรุ่น มีคุณค่ากับนักเรียนบ้านนอกเสมอ ครูประชาชาลสมัยนั้นก็ต้องการให้เด็กอ่านออกเขียนได้และคิดเป็น จึงได้ทุ่มเทอยู่กับโรงเรียนมาตลอดไม่ร้างลา
ชีวิตครูประชาบาลอยู่กับเด็กและธรรมชาติท้องถิ่นนั้นจริงๆ บึง คลอง หนองน้ำ ทุ่งหญ้าป่าเขา เป็นสถานที่ที่ครูประชาบาลคุ้นเคยลุ่มหลงเเละพยายามใช้ชีวิตให้เวลากับมันให้มากที่สุด ชีวิตครูประชาบาลในโรงเรียนบ้านป่าดงดอยยังอยู่ในความทรงจำไม่รู้ลืม
เพลงครูประชาบาล
สอนเด็กให้เรียน พากเพียรให้มีความรู้
.บางครั้งครูว่า ก็หาว่าร้าย
ลำบากลำบน ต้องทนแสนทรมาน
.นี่แหละหนา เกิดมาเป็นครูสอนคน
ไม่บูชา แล้วยังจะมาย่ำยี
.ถึงใครลบหลู่ โถครูอย่างเรา
เหน็ดเหนื่อยเพียงใด ใกล้ไกลครูไม่เคยว่า
ความเห็น (14)
ผมเคยเรียนโรงเรียนที่ได้ชื่อว่า "แสนบ้านนอก" มาก่อนครับ ผมเข้าใจชีวิตครูดี ภาพที่ผมเคยเห็นคือครูไม่เคยละจากชุดสีกากีเลย เป็นครูผู้สอนคนเล็ก ๆ ทั้งหลายให้เป็นคน ผมเป็นคนที่เรียนเลขไม่เก่งมาก ๆ ครับ แต่ภาษาไทยนั้นผมได้เพราะครู
"เจ้า นก น้อย น่า รัก ร้อง ทัก ว่า
ไป ไหน มา หนู เล็ก เด็ก ชาย หญิง
ทั้งรูปร่าง หน้าตา น่ารัก จริง
ข้า ยิ่ง ดู ก็ ยิ่ง จำเริญ ตา.."
เสียงเด็กทั้งหลายท่องอาขยานพร้อมกันบ้างไม่พร้อมกันบ้าง ต่างคนต่างมุ่งเสียงตนให้ดังกว่าใคร เป็นการเรียนที่หายากแล้วในทุกวันนี้ เป็นการเรียนด้วยวิญญาณ และเป็นการสอนด้วยชีวิตจิตใจของครู
โต๊ะทุกตัว คนทุกคนในห้อง ไม่มีวันพ้นสายตาครูไปได้ ความอดทนต่อการนั่งเรียน ก็เป็นอีกแง่งามของนักเรียนบ้านนอกอย่างผมครับ เราต้องอดทนอย่างมากต่อการอยากกินมะม่วงดองที่อยู่ในกระเป๋ากระโปรงเพื่อน เรามีสัญญาใจกันว่า เมื่อพักเพลแล้วจะกินมันด้วยกันทั้งกลุ่ม (ประมาณ ๕ คน) แต่ด้วยเสรีแห่งความอยาก ทนไม่ได้ครับ ผมก็แอบกระซิบเพื่อนว่า "อยากกินหมากมวงแถะ กัดปันเฮาแน่" เพื่อนตกลงทำตาม พอสบโอกาสครูเขียนกระดาน เพื่อนที่หน้าตามอมแมมดูไม่ได้ ด้วยไม่ได้ปรุงแต่งแก่ความเป็นเด็ก ผมถือว่าในตอนนั้นเธอคือนางฟ้าดีดีนี่เอง แต่มะม่วงในปากเคี่ยวไม่ยอมแหลกเสียที พอครูหันมาก็หยุดเคี้ยว แต่ของดองนั้นเรียกน้ำลายมากทีเดียว ทำให้ต้องหาวิธีกลืนทั้งเนื้อทั้งน้ำ จึงจำเป็นต้องเคี้ยวก่อนมันจะไหลออกมา เสียของ นี่จึงเป็นเหตุให้ไม้เรียวได้ทำงาน ซึ่งรสชาติไม่มากไปกว่าความอร่อยของมะม่วงดองจากเพื่อนเลย...
ผมมีเรื่องเล่าอีกมากมายในความแร้นแค้นของผมกับโรงเรียนแสนรัก..คริ ๆ วันหน้าเรามาเล่าสู่กันฟังนะครับ..ผมขอพักก่อนครับ
อ่านเรื่องราวครูประชาบาลด้วยใจเปี่ยมสุขน้ำตาคลอเบ้าคะ
จินตนาการนึกภาพแล้วมีความสุขในชีวิตของครูประชาบาล
ครูผู้อุทิศตนเพื่อทำทุกอย่างให้กับลูกศิษย์อย่างไม่เหน็ดเหนื่อย ย่อท้อ
ทั้งนี้เพื่อให้ลูกศิษย์ได้ดี
ขอเดินรอยตามคะ ให้สัญญาคะ
ถึงแม้เกิดไม่ทัน
เมื่อมาเป็นครูธรรมดา
คำว่าครูประชาบาลยังฟังแล้วชื่นใจไม่รู้หาย
ขอเดินตามรอยศรัทธาด้วยคนครับ
เห็นภาพนี้แล้วนึดถึงโรงเรียนสมัยประถมครับ
โรงเรียนผมก็อยู่บ้านนอก ห่างไกล สภาพอาคารเรียนก็คล้ายแบบนี้
แต่ครูทุ่มเท สอนศิษย์จนได้ดีหลายคน
และทำให้ผมก้าวเข้ามาสู่ นักศึกษาแพทย์ได้
ขอให้คุณครูประชาบาลสู้ต่อไป
คุณครูเล็กเล่าเหมือนได้เห็นภาพย้อนรอยอดีตที่ประทับจิตครับ
กางเกงสีกากีเก่าๆยาวๆ มีรอยจีบยับยู่ยี่ รอยปะที่ก้นกางเกง
เสื้อสีขาวมอๆ ที่ปกเสื้อมีรอยขาดรุ่งริ่ง จูงจักรยานเก่าๆโบราณที่โซ่หย่อนดังโครกคราก ตะแกรงท้ายรถโยกเยกมัดด้วยเชือกกล้วยมีปิ่นโตสีเหลือง 2 ชั้นก้นเถาปิ่นโตที่รอยสนิม ใบหน้ากรำแดดคล้ำ นี่คือภาพลักษณ์ครูประชาบาลยามนั้นครับ
คุณครูเมธินีจินตนาการนึกภาพแล้วมีความสุขในชีวิตของครูประชาบาล
มีคำนิยามครูผู้อุทิศตนเพื่อทำทุกอย่างให้กับลูกศิษย์อย่างไม่เหน็ดเหนื่อย
ขอให้ศึกษาเล่าเรียนสำเร็จผลเพื่อมาทำงานในอุดมคติเยี่ยงครูประชาบาล
น่าชื่นใจครับ
- ขอบพระคุณมากค่ะที่ทำให้เห็นภาพชีวิตของคุณครูประชาบาลเด่นชัดขึ้นมา
- สำหรับศิลาแล้ว การมีชีวิตในวิถีที่แตกต่าง เหลื่อมล้ำกันไปตามมุมมองของสังคม ไม่สำคัญเท่ากับการดำรงชีวิตให้เป็นหนึ่งเดียวกับธรรม (ชาติ) โดยที่เราไม่ต้องมองเปรียบเทียบกับใคร ก็เพียงพอแล้ว
- อย่างไรก็ดี ก็ไม่อยากให้เรามองเห็นความไม่เท่าเทียมกันเป็นเรื่องธรรมดา อะไรที่ควรแบ่งปันเกื้อกูลระหว่างกันได้ก็ควรทำ
- จริง ๆ แล้วอ่านเพียงไม่กี่ถ้อยคำ แต่ก็เห็นเบื้องหลังของการต่อสู้ อดทนที่ยาวนานทีเดียวค่ะ ขอชื่นชมอย่างจริงใจ
สวัสดีค่ะคุณครูประชาบาล
มาทายทัก มาชื่นชม มาเชียร์ และเป็นกำลังใจค่ะ
ครูประชาบาล ครูบ้านนอก บ้านไหนไม่สำคัญ เท่ากับหัวใจที่รักชาติ รักบ้านเมืองค่ะ
ชื่นใจ อย่างน้อยชุมชนยังมีความหวังดีๆ กับครูประกอบ นะคะขอบพระคุณมากมายค่ะ
ครูก็ครู ทำเพื่อเด็ก สังคม นักการเมืองทำเพื่ออำนาจ เพื่อเงิน ลืมตัวลืมตน ลืมตาย
สวัสดีค่ะ คุณครูประกอบ
ดิฉันเริ่มต้นชีวิตครู จากครูประชาบาล มาเป็น สปช. และปัจุบันเป็นครูสพฐ. (สังกัดสำนักงานการศึกษาขั้นพื้นฐาน)
มีประสบการณ์ชีวิตคล้ายๆกับของครูประกอบ ที่บางวันต้องเดินลัดทุ่งนาไปสอนหนังสือ เป็นสิ่งที่ยังอยู่ในความทรงจำเสมอค่ะ
ปัจจุบันแม้จะมีเด็กรุ่นใหม่ที่เก่งๆเข้ามามาก แต่ครูรุ่นเก่าก็ยังเป็นเก่าลายครามมีคุณค่า เดี๋ยวนี้ในหลักสูตรใหม่เห็นความสำคัญของภูมิปัญญาท้องถิ่น ครูเก่าก็คือภูมิปัญญาท้องถิ่นที่มีคุณค่าต่อการเรียนรู้ของเยาวชนค่ะ
ขอให้รักษาสุขภาพด้วยนะคะ
สวัสดีค่ะ
สวัสดีครับคุณเสือขาว
เราเป็นชาวชนบทด้วยกัน ตั้งแต่เด็กเราก็เรียนกันตามสภาพรอบๆที่เอื้ออำนวยคล้ายๆกันแบบนี้
จนได้มาเป็นครูเราก็ภูมิใจที่ได้อุทิศตนทำงานเพื่อหล่อหลอมอนาคตของชาติ ลำบากเพียงใดเราไม่เคยปริปากบ่น
เพลงครูประชาบาลดังก้องกังวานใจเราอยู่เสมอๆครับ
คำว่าครูประชาบาลฟังแล้วชื่นใจ อิ่มเอิบใจแทนครูไทย ขอเป็นกำลังใจ ให้ครูไทยในถิ่นทุรกันดาร ขอเดินตามรอยศรัทธาด้วยคนคะ