ฉันน่ะ ลูกชาวนา
วันหยุดนี้กลับบ้านมาค่ะ กลับทุกทีก็ดูเหมือนไม่มีอะไร เพราะใช้ชีวิตปกติแบบนี้ทุกครั้ง แต่กลับคราวนี้รู้สึกแปลก ๆ เพราะได้รับโทรศัพท์เพื่อนตอนเช้า คุยกันได้ซักสองนาที ก็เลยบอกว่าแค่นี้ก่อนนะ จะรีบไปทำนา เท่านั้นแหละปลายสายแสดงเสียงตกอกตกใจยกใหญ่ เพื่อนบอกแปลกใจ ว่าทำไมต้องไปทำนา... โอ้แม่เจ้า ไม่มีเวลาอธิบายแล้ว เพราะแม่กับป้าติดเครื่องรถรอ ส่วนพ่อก็ออกไปตั้งแต่เช้า รอกินข้าวอยู่ที่ทุ่งนานู่นจ้า สายตะวันโด่งแปดโมงครึ่งแล้ว! เลยมาขอเล่าตรงนี้ละกันนะคะ...ก็ง่าย ๆ สั้น ๆ คือ ฉัน น่ะ ลูกชาวนา ตั้งแต่จำความได้ก็ต้องไปช่วย ถอนกล้า ดำนา เกี่ยวข้าวตั้งแต่เป็นเด็กแล้ว จันทร์ถึงศุกร์ก็เรียน เสาร์อาทิตย์ก็เรียนพิเศษ แต่หลังเลิกเรียน ถ้าพระอาทิตย์ยังไม่ตกดินก็ต้องแวะลงท้องนาก่อนเข้าบ้าน จนกระทั่งบัดเดี๋ยวนี้ที่ทุกครั้งที่กลับบ้านก็ยังต้องลงไปถอนกล้า ดำนา เหมือนทุกที!
แต่พอมองกลับไป คนวัยเดียวกันตอนนี้ ก็หาคนทำนายากนะคะ อายุราว ๆ 24-25 ปี นี่ มีคนทำนาซักกี่คน เพราะอะไรกันหนา...เท่าที่นึกได้ ก็อาจเป็นเพราะระบบการศึกษาที่เปลี่ยนไปใช่หรือเปล่า สมัยนู๊นจำได้ว่าเรียนทันระบบที่หนึ่งปีเรียนสามเทอม และช่วงหยุดก็จะตรงกับช่วงฤดูทำนา แต่ตอนนี้ไม่ใช่อย่างนั้น กลายมาเป็นสองภาคการศึกษา ไม่มีช่วงหยุดตรงกับฤดูทำนาเลย แม่บอกว่าเด็กสมัยนี้มันสบาย ไม่ต้องทำนา แม่เป็นครูสอนโรงเรียนที่มันห่างเมือง รู้สึกได้เลยว่าเด็กสมัยนี้มันเปลี่ยนไป คุณธรรม จริยธรรม สามัญสำนึกหายหมด พ่อแม่อยู่นา ลูกดูทีวีอยู่บ้าน เอาแต่สนุกเข้าว่าอย่างเดียว พ่อแม่เขาก็หวังพึ่งให้ครูสั่งสอน แต่ว่าตั้งแต่เอาไม้เรียวออกจากมือครู ทุกอย่างมันก็ยาก เด็กมันหัวหมอในทางที่ผิด ๆ สอนอะไร ว่าอะไร ก็อ้างสิทธิเด็ก!
ระบบการศึกษาไทย ตอนนี้มันยังถูกทางอยู่อีกไหม ผลลัพธ์แสดงให้เห็นมากมาย เมื่อไหร่ผู้ใหญ่จะมองเห็นซักที?
ประเทศไทยคนส่วนใหญ่อยู่ที่ไหนกันแน่ แค่กรุงเทพและเขตปริมณฑลเท่านั้นนะหรือ?
ตอนนี้กสิกรยังแข็งขัน และเป็นกระดูกสันหลังของชาติอยู่รึเปล่า หรือว่านโยบายต่าง ๆ กำลังจะผลักดันให้เราไปกินขนมปังแทนข้าว ?
แล้วทำไมต้องวิ่งตามต่างชาติ ต่างวัฒนธรรมกันนักหนา ทำไมต้องเอากฎ เอานโยบายมากมายมาครอบจารีต มาบังคับความเป็นอยู่พื้นฐานจริง ๆ ของเรา?
เวลาเขียนนโยบาย คนเขียนได้เดินลงมาเหยียบดิน เดินดูวิถีกันจริง ๆ ไหม หรืออ่านแค่รายงาน แล้วนั่งเขียนในห้องแอร์?
เฮ่อ...อนาคตข้างหน้าล่ะ ใครจะทำนาให้กินข้าว
ข้าวเปลือกราคาตก คนทำนาตอนนี้ก็ทำแค่พอกินกันแล๊ว เพราะขายไปก็ขาดทุน ชาวนาล้มละลายมีมากมาย แล้วใครจะทนได้ล่ะคะ
ฉันน่ะ ลูกชาวนา .... ตั้งแต่เกิดมายังไม่เห็นชาวนาคนไหนพออยู่พอกินเลย! อย่างน้อยก็ต้องเป็นหนี้ค่าปุ๋ยกับ ธกส ไม่ก็ล้มละลายติดหนี้แบบต้องขายที่ ใช้กันเลย!
ท่านผู้รู้ แนะนำลูกชาวนาอย่างดิฉันด้วยนะคะ
ความเห็น (8)
สวัสดีค่ะ
- ครูนกทานข้าวหมดทุกเม็ด....เพราะเห็นคุณค่าของชาวนา
- "หลังสู้ฟ้า หน้าสู้ดิน" เป็นอาชีพที่ควรให้ความสำคัญ
- ไม่มีความเห็นหรือคำแนะนำใดๆ ครูนกก็มีบรรพบุรุษทำนาเช่นกัน สิ่งที่เราตอบแทนแผ่นดินเกิดเราได้คือเป็นคนดีในวิชาชีพของเรานะค่ะ
สวัสดีครับ
เด็กชาวนา มาเป็นกำลังใจให้ลูกชาวนาครับ
บันทึกนี้ประทับใจผมมากเลยครับ
และเห็นด้วยกับคำถามต่างๆที่เขียนนะครับ
(ลูกชาวนา)
เชียร์คน 101 เหมือนกันครับ
- ชอบบันทึกนี้ของคุณน้องวิไลวรรณมากเลยครับ
- เขียนแบบปลดแอกตัวเองจังเลยนะ
- มาให้กำลังใจ
ขอบคุณมากค่ะ
สำหรับทุก ๆ กำลังใจ
รักชาวนา...จากหลานชาวนา