หมอโอ...ของชาวม้ง
หมอโอ หรือที่ข้าพเจ้าจะเรียกเสมอว่า น้องโอ...
เป็นพยาบาลวิชาชีพที่ทำงานกับชนเผ่าม้งที่อำเภอปาย จังหวัดแม่ฮ่องสอน... น้องโอเป็นชายหนุ่มร่างเล็ก ครั้งแรกที่ข้าพเจ้าได้เจอ คุณหมอสุพัฒน์เชื้อเชิญน้องให้มานั่งข้างๆ ข้าพเจ้า แบบเงียบๆ ไม่พูดไม่จา เอาแต่ยิ้มอย่างสุภาพ ทันได้ทักถามจึงได้ทราบเรื่องราว...
แม้ในความไม่พูดแต่...ในกระบวนการได้เป็นผู้คอยให้ความช่วยเหลือใครๆ อยู่เสมอ...
ในช่วงแรกที่ได้เจอ ก็ไม่ได้คุยกันมากมายเพราะกำลังดำเนินการกระบวนการในภาพรวม แต่สังเกตว่าน้องโอจะนั่งฟังอย่างตั้งใจ และร่วมเรียนรู้กระบวนการไปด้วยในทุกๆขั้นตอน จะไม่ค่อยถนัดที่จะพูด น้องโอพูดภาษาเหนือว่า "ถนัดฟัง" มากกว่า...
จนเมื่อตอนเย็น...หมอสุพัฒน์ได้เล่าถึงชีวิตของบุคลากรหลายท่านให้ฟังถึงเส้นทางการเดินทางมาร่วมเรียนรู้ R2R ทำให้ข้าพเจ้านั้นรู้สึกอึ้ง และซาบซึ้ง ได้บอกกับหมอและน้องเปิ้ลไปว่า "พี่น้ำตาซึม"...
อะไรเล่า ทำให้เขาเหล่านี้เดินทางลงจากดอยอย่างยากลำบาก มาร่วมเรียนรู้ R2R
ข้าพเจ้ารู้สึกดีใจมากที่ไม่ได้ทำร้ายพวกเขาเหล่านี้ด้วยความเป็นวิชาการที่ทำให้ลืมความเป็นมนุษย์ไป
เมื่อมาเจอน้องโออีกครั้งในวันที่สอง...
น้องโอมาเล่าให้ฟังว่า มีความสนใจอยากศึกษาชนเผ่าม้งว่า อะไรทำให้เกิดสาเหตุการฆ่าตัวตายในชาวม้งมากขึ้น ... น้องโอได้เล่าประสบการณ์การทำงานมากมายให้ข้าพเจ้าได้ฟัง แบบไม่ให้พลาดโอกาสและเสียเวลาที่จะไปทานอาหารว่าง แต่ใช้เวลาในช่วงนี้พูดคุยบอกเล่าวิถีแห่งการงานให้ฟัง
มีพี่อีกท่านซึ่งข้าพเจ้าก็จำไม่ได้มาเล่าให้ข้าพเจ้าฟังทีหลังว่า น้องโอเธอท้อมาหลายครั้ง เวลาที่ไปนำเสนองานวิชาการและถูก comment มาอย่างมากมาย จนคิดว่าชีวิตนี้จะไม่ไปนำเสนองานที่ไหนอีกแล้ว แต่การเข้าร่วมกระบวนการ R2R ในครั้งนี้ทำให้เธอเกิดแรงบันดาลใจที่อยากจะลุกขึ้นมาทำอะไรเพื่อสุขภาวะสำหรับชาวม้งอีกครั้ง...
โอ...บอกว่า "ผมก็เป็นม้งนะครับ" ผมโชคดีที่ได้เรียนพยาบาล แต่ผมมารู้ว่าวิชาพยาบาลที่ผมเรียนมานำมาใช้ได้น้อยมากในวิถีชีวิตชาวม้ง และผมอยากทำอะไรให้ได้มากกว่านี้
อุดมการณ์...
เป็นพลังแห่งการขับเคลื่อนการทำงานของหมออนามัย ดั่งเช่น น้องโอ
เราได้ร่วมกันมองหน้างานเท่าที่ช่วงเวลามีเพื่อดูว่า ระหว่างวิถีการงานและองค์ความรู้ที่ได้ร่ำเรียนมานั้น น้องโอจะนำมาเนียนและเรียนรู้ไปสู่กระบวนการทำงานได้อย่างไรบ้าง
เป็นการร่วมกันคิดและร่วมกันทำ...
เป็นความโชคดีของคนทำงานทางด้านสาธารณสุข...
ที่ทำงานอย่างบากบั่น และทุ่มเทกับการงาน เส้นทางการเดินทางไปสู่สถานีอนามัยของน้องโอนั้นอยู่ไกลมาก สูงเสียดฟ้าเลย หมอสุพัฒน์เหล่าว่า โชคดีที่มีน้องโอเป็นพยาบาลวิชาชีพที่ทำงานประจำที่นั่น ทำให้สามารถช่วยเหลือชาวบ้านในที่ห่างไกลได้อย่างมากมาย
ความขอบคุณ...ที่ออกมาจากใจและความรู้สึกของข้าพเจ้าจะมองไปที่น้องโอเสมอ อยากร่วมให้พละแห่งใจให้ก้าวเดินต่อ และคิดสร้างสรรค์การทำงานอย่างเนียนเข้าไปในวิถีแห่งชุมชนและคนทำงาน ไม่อยากให้ทดท้อและเบือนหน้าหนีจากการงานที่ทำ
การเรียนรู้ที่เกิดขึ้นจากปาย...ทำให้ข้าพเจ้าได้มองเห็นคุณค่าแห่งการงานของพยาบาลวิชาชีพผ่านเรื่องราวของน้องโอท่านนี้...และอีกหลายๆ ท่านที่ต่างล้วนมีเมล็ดพันธุ์แห่งความดีความงามแห่งการงาน...
ความเห็น (4)
มาเป็นกำลังใจให้ น้องโอนะคะ
วิถีแห่งม้งที่ยิ่งใหญ่บนภูเขาแห่งปายนั้น
ย่อมมีหนทางในการยืนหยัดด้วยตัวเอง
และเปี่ยมด้วยศักดิ์ศรีแห่งชน
พี่เชื่อว่าการเนียนเข้าหา ด้วยศาสตร์ และศิลป์ อาจช่วยให้น้องโอสามารถวิถีแห่งม้งได้ดีทีเดียวค่ะ
ขอเป็นกำลังใจให้นะคะ
พี่โอที่ได้พบเจอตอนเรียนพยาบาลนั้น เป็นเพื่อน และพี่ที่น่ารัก
พี่โอมีความยึดมั่น และให้เกียรติ ในความเป็นม้งเสมอมาค่ะ
เห็นได้จากบางครั้งที่ใครพูดด้วยความเคยชินเรียกชาวเขาเผ่าม้งว่า..แม้ว
พี่โอจะหันหน้ามาและบอกว่า ไม่ใช่แม้ว แต่เป็น "ม้ง" จนคนเรียกต้องรีบกลับคำแทบไม่ทัน
ซึ่งการยึดมั่นในความเป็นม้ง เป็นแรงผลักดันอันแรงกล้าที่ทำให้พี่โอต้องการกลับไปดูแล
คนที่เป็นเสมือนคนในครอบครัวทุกคน ซึ่งแตกต่างกับหลายๆคนที่เบือนหน้าหนี
เพื่อนๆรุ่นรุจิราดิษฐ์ทุกคน ภาคภูมิใจ และขอเป็นกำลังใจให้พี่โอเช่นกันค่ะ
ยังงัยก็ดูแลสุขภาพด้วยนะคะ ถ้าภาระงานลดลงเพื่อนๆอยากเจอที่งานเลี้ยงรุ่นนะคะ
เห็นอย่างนี้แล้ว..เพื่อนๆพยาบาลที่ทำงานหนักหลายๆคน มีกำลังใจทำงานขึ้นมามากเรยค่ะ
ภาคภูมิใจ ในอุดมการณ์ของพี่โอมากค่ะ ...จาก buddy ^^
สู้ต่อไปนะคะ เป็นกำลังใจให้คะ...สู้สู้
ดีใจที่ได้ยินเรื่องราวน่าประทับใจในอุดมการณ์..วิถีคนกล้าของลูกศิษย์
..สุนทร..นายโอ..คนเก่งคนนี้ เมื่อครั้งเรียนที่ วพบ เชียงใหม่ เขาเป้นนักศึกษาที่น่าทึ่งเสมอ ดูเป้นผู้ใหญ่ สุภาพ สุขุมในท่วงที เปิดเผย และเคารพในความเป็นชนเผ่า เป็นคนที่พร้อมจะเรียนรุ้สิ่งใหม่ๆ สนใจ ตั้งใจฟัง ซักถามปัญหาข้อข้องใจ ด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม เป็นนักศึกษาคนหนึ่งที่อยู่ในใจครูบาอาจารย์ทุกคน เขาบอกเสมอว่าจะกลับไปดูแลชุมชนคนบนดอย
นอกจากพบกันในห้องเรียนแล้ว เคยพาเขาและเพื่อนๆ ไปเก็บข้อมูลวิจัยให้กระทรวงฯ ตามอำเภอต่างๆ ในเชียงใหม่ เขาตั้งใจทำงาน และเป็นผู้นำอำนวยความสะดวกเมื่อเข้าไปในชุมชนต่างถิ่น ต่างภาษา และวัฒนธรรม ทั้งกรุงเทพฯ จนถึงหมู่บ้านบนดอยสูง
บอกเขาเสมอว่า พยาบาลวิชาชีพ ที่ทำงานแนวตะเข็บชายแดน บนดอยสูงและไกลพ้น เดินข้ามเขาลูกนั้น..ไปลูกนี้ ครั้งแล้วครั้งเล่า ด้วยหัวใจที่เคารพในคุณค่าความเป็นมนุษย์ มีจิตบริการ เอื้ออาทร มุ่งมั่นช่วยเหลือพี่น้อง ประชาชนที่ลำบากบนดอยสูงนั้น.. น่าศรัทธายิ่งนัก ขอยกย่องความกล้าหาญ เสียสละ และความเป้นพยาบาลวิชาชีพ หากมีรางวัลในมือจะขอมอบรางวัลพยาบาลดีเด่นของชาติให้ ..จำได้ไหม เพื่อนๆ ในห้องก็หัวเราะครื้นเครง ชอบใจ และ ในที่สุด ก็เป็นเขาที่ทำได้เช่นนั้น..
สุนทร ได้กลับไปรับใช้พี่น้อง ในฐานะพยาบาลวิชาชีพ ผู้นำด้านสุขภาพ และเป็นที่พึ่งของพ่อแม่พี่น้องชาวไทยบนพื้นที่สูงแห่งหนึ่งของประเทศ มีผู้คนกล่าวขานถึงความตั้งใจทำงานบนรอยยิ้ม พลังใจที่มั่นคง และผลงานของเขาเสมอ เขาเป็นเมล็ดพันธ์แห่งคุณค่าที่งดงาม พันธ์แกร่งกล้าที่เติบโตในขุนเขา ด้วยพลังความเป็นวิชาชีพ เพื่อสุขภาพประชาชนที่รับผิดชอบ ..น่าภูมิใจยิ่งนัก
สมควรที่เราชาวพยาบาลจะลุกขึ้น ปรบมือให้กำลังใจ และฝากความเป็นวิชาชีพให้สองมือที่แข็งแรงของเขาสืบทอดต่อไป
ฝากศิษย์เก่า คนเก่งและคนกล้า คนนี้ ..ให้พี่ๆ น้องๆ หมออนามัยช่วยดูแลให้กำลังใจ ให้เขาได้ทำงานสานฝัน และแก้ปัญหาสุขภาพให้ชุมชนสมความมุ่งมั่นของเขานะคะ
ค่าของคนอยู่ที่ผลงาน ชาว วพบ.เชียงใหม่ ภูมิใจ หมอโอ สุนทร..
(เขียนที่ DeMontfort University ,Leicester,UK 11/11/11)