เมื่อก่อนที่เรายังไม่มีโรงเรียนนั้น เด็กที่รักการศึกษา ก็จะไปฝึกฝน การอ่านการเขียน จากพระ เพราะการเรียนเขียนอ่านนั้น มีความจำเป็น ในการศึกษา ธรรมะ การศึกษาในสังคมไทยแต่โบราณ จึงกำเหนิดจาก ผู้ศึกษาธรรม สังคมไทยมักจะสอนลูกหลานว่า การประดิษฐ์อักษรไทยนั้น มีมา 700 ปีแล้ว และเกิดขึ้นในประเทศไทย แต่ถ้าเราย้อนดู ตัวอักษรของชาวไทใหญ่ และชาวไท สิบสองปันนา เราจะพบว่า ตัวอักษรไท (Tai) มีมาเป็นพัน ๆ ปีแล้ว และถือกำเหนิดจาก ผู้ศึกษาธรรม ในสมัยโบราณ |
ถ้าเราย้อนมาดูว่า พฤติกรรมของมนุษย์ ในการเรียนรู้ทางภาษานั้น
เราจะเห็นว่า การเรียนรู้ทางภาษา ของเด็กตั้งแต่แรกเกิดนั้น เริ่มจาก
1. เรียนรู้จากการฟัง
2. หัดพูดตาม
3. ดูแล้วหัดอ่าน
4. อ่านได้แล้ว ก็อยากหัดเขียนตาม
จะเห็นได้ว่า สัญชาตญานการเรียนรู้ของมนูษย์นั้น
จะมีขั้นตอนจาก ฟัง พูด อ่าน แล้วค่อยเขียน
แต่ในระบบการศึกษา ของเรานั้น
จะหัดเขียน ก่อนหัดอ่าน เป็นการเรียงขั้นตอนที่ผิดพลาด
นี่เป็น..จุดเริ่มต้นของปัญหา..ทางการศึกษาของไทยหรือเปล่า..?
ถ้าเราย้อนไปดู ที่มาของตัวอักษร ในโลกนี้
เราจะพบว่า ตัวอักษรเกิดจากเขียนภาพ
แล้วย่อภาพให้เป็น สัญญลักขณ์
จากสัญญลักษณ์ ก็จะย่อลงเป็นตัวอักษร
จากนั้นก็จะเอาตัวอักษร มารวมกันเป็น คำศัพท์
จะเห็นว่า พัฒนาการทางภาษานั้น
จะมีขั้นตอนจาก..ภาพ..สัญญลักขณ์..ตัวอักษร..คำศัพท์
อาจเป็นไปได้ว่า..การแก้ปัญหา..เด็กอ่านหนังสือไม่ออกนั้น
คือการเล่นเกมส์..ความสัมพันธ์
ระหว่าง..ภาพ..สัญญลักขณ์..ตัวอักษร..คำศัพท์..นั่นเอง
มาเยี่ยมชมผลงานครับ
แวะมาเยี่ยมชมผลงานของพี่แต่วคนสวยคะ