ณ ชิงช้า ตอนสับปะรด
ที่เฉลียงหน้าบ้านสวน...
"พักนี้ต้องกินฟ้าทะลายโจร จะช่วยป้องกันโรคหวัด" ป้า พูดขณะรินน้ำสีเขียวเข้ม
"เอาหน่อยมั๊ย..." แม่ หันมาถาม
"ไม่ละครับ ผมกินน้ำมะนาวดีกว่า..."
"ไม่กินก็ดีแล้ว ไม่งั้นต้องต้มอีกหลายหม้อ..." ป้า พูดยิ้มๆ
"อ้าว... ทำไมอ่ะครับ"
"ก็ตัวตั้งขนาดนั้น หม้อเดียวไม่พอเรากินหรอก" ป้า เหน็บ
"อืม... ครับ" ผม พยักหน้ายิ้มๆ
"อุ่นดีเนอะ ..." แม่ เปรยขณะจิบ
"อืม..."
"ป้าว่ามีอีกอย่างๆ ที่เราควรกิน" ป้า หันมาทางผม
"อะไรครับ..." ผม อยากรู้
"สับปะรดไง...มีรสเปรี้ยวสู้หวัดได้" ป้า ตอบ
"..ดีครับ" ผม พยักหน้า
"แล้วอีกอย่าง ... จะได้เป็นสับปะรดขึ้นบ้าง โดยฉพาะเราน่ะ" ป้า เหน็บต่อ
"อ้อ..." ผม หัวเราะเบาๆ
คืนนั้นก่อนนอน ... ผมไม่ลืมที่จะกินสับปะรดที่ป้าหั่นไว้...
เผื่อว่าพรุ่งนี้เช้าจะมีตามากขึ้น จะได้เป็นสับปะรดกับเขาบ้าง... นะเออ
มีความสุขมากมายครับ
vrt
ความเห็น (1)
เขียนน่ารักจังค่ะ
พรุ่งนี้จะมีตามากขึ้น อิอิ