อาจารย์ครับผมตู่ครับ..โทรมาจากอินเดียครับ...
24 กรกฎาคม 2552
...ขณะกำลังรอคิวการประกวดแข่งขัน อย.น้อยระดับจังหวัด...ก็มีสายโทรศัพท์เข้ามา...หมายเลขขึ้นมา0000000 เอ๊ะ แปลกใจทำไม...หมายเลขแบบนี้ก็มีด้วย...
"สวัสดีครับ อาจารย์ครับ"
"ผมตู่ ฤทธิไกรนะครับ"
"เป็นไงบ้างตู่...วันที่เธอขึ้นเครื่องครูก็ส่งข้อความหา แต่ไม่รู้ได้รับไหม"
"ขอบคุณครับอาจารย์...ตอนี้ผมมาถึงที่อินเดียแล้วครับ"
"แล้วเป้นไงบ้างได้นั่งเครื่องบิน "
" ก็ดีครับ ตื่เต้น มาอยู่ที่นี่ไม่ได้ทำอะไรเลย เสื้อผ้าก็ไม่ต้องซัก อาหารก็มีคนทำให้ เหมือนคุณหนูเลย.."
"ดีแล้วจะได้มีเวลาอ่าน เรียนหนังสือเยอะไง"
"อาจารย์ครับ น้องๆ แข่งขัน อย.น้อยรึยังครับ"
"กำลังจะแข่ที่กำลังทีมที่ 2...น้องเขาลำดับที่ 4"
"ยังไม่ลืมกันเลยนะ....อุตสาห์โทรมาถามข่าว..เลือด ประธาน อย.น้อยยังเข้มข้นเหมือนเดิมนะ555"
"ครับบอกน้องๆ ทำให้เต็มที่นะครับ ผมเป็นกำลังใจให้"
"ขอบคุณมากแล้วอย่าลืมดูแลสุขภาพให้ดีนะ...ทำหน้าที่และเก็บเกี่ยวประสบการณ์ให้มากที่สุดนะ..สู้นะ"
"ครับผม...ขอบคุณอาจารยื และฝากคิดถึงทุกๆ คนด้วยนะครับ.."
"ผมไปเรียนแล้วนะครับอาจารย์ ..สวัสดีครับ"
......สายโทรศัพท์วางไปแล้ว แต่ความภาคภูมิใจ ดีใจกับลูกศิษย์ยังเต็มตื้นในใจ....ไม่มีอะไรที่จะดีกว่านี้แล้ว..คุณครูได้เห็นลุกศิษย์เดินทางไปในที่ดีๆ ก็ดีใจมาๆๆเลย....เอาใจช่วยค่ะ..นอกจาตู่โทรมาจากอินเดียแล้ว...ก็ยังมีพี่ประธาน อย.น้อยคนก่อน...คือพี่น้ำ สุนิษา บุปผา เรียนอยู่ ม.ราชภัฏเลย ส่งกำลังใจผ่านโทรศัพท์มา.....อีกคนก็พี่เกลียว ชลธิชา เสือสอาด...โทรมาจากขอนแก่น วิทยาลัยพยาบาลฯ กำลังเรียนพยาบาลเทศกิจ...ปี 1...แสดงให้เห็นว่า...สายสัมพันธ์น้องพี่ยังเหนียวแน่นและเข้มข้น....ขอบคุณลูกๆ ก็แล้วกันนะคะ...
ภาพนี้ถ่ายก่อนเดินทางไปอินเดีย..ท่าน ผอ.มอบรูป ตอนทำกิจกรรม อย.น้อยให้เป็นที่ระลึก