ความพอเพียงต้องอยู่บนความพอใจ จึงจะมีความสุข เรื่องนี้เกิดขึ้นกับข้าพเจ้าเอง
เมื่อข้าพเจ้าเริ่มขายลูกชิ้นนึ่งวันแรก ๒ กิโล หมดภายในไม่ถึงชั่วโมง ก็รีบกุลีกุจอไปเอามาเพิ่มใหม่ ๖ กิโล ( ด้วยความงก ) ปัญหาที่ตามมาคือต้องหาอุปกรณ์จำพวก น้ำจิ้ม ไม้เสียบ ผัก เพิ่มขึ้น วุ่นวายมาก และรู้สึกจะเป็นปัญหาต่อเนื่องไปหลายวัน บางวันก็เหลือขายไม่หมดต้องเอาไปสมทบของใหม่ กลับถึงบ้านก็ไม่ได้พักผ่อนตามปกติ อยู่มาวันหนึ่งได้ยิน ที วี พูดถึงเรื่องเศรษฐกิจพอเพียง นึกขึ้นมาได้ว่าเราจะต้องพอเพียงได้แล้ว จึงตัดสินใจว่าต่อไปนี้เราจะขายวันละ ๓ กิโล หมดแล้วหมดเลย มันดีอย่างไรหรือครับ เรากำหนดว่าพอแค่นั้น เรารู้รายได้รายจ่ายแน่นอนว่าวันนี้จะจ่ายเท่าไหร่และกำไรเท่าไหร่ เราไม่ต้องเหนื่อยมาก เตรียมการง่าย บริหารง่าย พอประมาณตามกำลังความสามารถ สมเหตุสมผลไม่งกอยากได้อยากมี และมีภูมิคุ้มกันไม่เหนื่อยร่างกายไม่ทรุดโทรม และมีความสุข เพราะพอเพียงอย่างพอใจ
สวัสดีครับ
ยอดเยี่ยมครับ เกิดแว๊บทางสตินึกคิดที่ดีเช่นนี้ ยิ่งเกิดจากภายในของเราเองยิ่งมีคุณค่าครับ เยี่ยมเลยครับ
ไม่ได้เจอนานมากเลย...สบายดีนะครับ
พอเพียง ..คือการกำหนดวิถีใจได้อย่างมีสติ
ขอบคุณครับ
สวัสดีครับ ทุกท่าน
ไม่ได้อัพบล๊อกนานแล้ว กำลังหาเวลาจะมาแลกเปลี่ยนเรียนรู้กัน ครับ
ขอบพระคุณที่ยังคิดถึงกันเหมือนเดิม
คิดถึงลุงวออย่างแรงครับ
ต้องหาโอกาสไปกินลูกชิ้นนึ่งลุงวอสักครั้ง แหะๆ
เรียนท่านอัยการ
ผมก็คิดถึงท่านมาก ถึงมากที่สุดครับ แต่ด้วยภาระหน้าที่การงาน ทำให้ต้องห่างเหินกันไป ขอบคุณที่ยังไม่ลืมกัน ครับ