ชัยนาท : แท้งไปเที่ยวไป : ตอนจบ
วันที่ 21 กรกฎาคม 2553
วันนี้เป็นวันอังคาร เมื่อคืนนอนหลับๆตื่นๆ นั่นคงจะเป็นเพราะผิดที่ผิดทาง กลัวผี กลัวความกว้าง(จนเกินไป)ของห้องพัก
อากาศยามเช้าสดชื่นเหลือเกิน ผมมายืนที่ริมหน้าต่างมองเห็นกระรอกตัวใหญ่ที่มีลักษณะเหมือนกระรอกสามสีที่เห็นตามสวนสัตว์ ไม่ค่อยอยากจะเชื่อสายตาของตัวเองเท่าไหร่นัก ผมจึงรับจัดแจงตัวเองจนเสร็จธุระยามเช้าแล้วลงมาที่ริมท่าน้ำ ยืนมองด้วยความสงบ อากาศแบบนี้ทำให้ใจสงบ เพลิดเพลินไปจนนึกไปเรื่อยเปื่อย คิดถึงครอบครัว คิดถึงพ่อแม่ คิดถึงชีวิตยามเด็ก โอ๊ะ...ทำไมมันไปได้ไกลขนาดนั้น ลองตามผมไปดูนะครับ
ผมเห็นสายน้ำไหลเอื่อย นึกไปจนเห็นสายน้ำของแม่น้ำหลังสวน จังหวัดชุมพร ชีวิตเมื่อวัยเยาว์ของผมเริ่มจำภาพแรกๆของชีวิตได้ที่หลังสวน มันเริ่มขึ้นเมื่อไหร่ก็ไม่รู้ เหตุการณ์ที่จำได้ครั้งแรกในชีวิตก็คือวันที่เข้าโรงเรียนอนุบาลนายแจ้ง ผมไม่ร้องไห้สักแอะเดียว พ่อถีบจักรยานไปรับกลับจากโรงเรียน แวะพาเข้าวัดด่านที่อยู่หน้าบ้าน พาผมไปดูแข่งเรือพาย ผมจำไม่ได้ว่ามีน้องสาวคนแรกเมื่อไหร่ แต่ผมจำวันที่แม่จะคลอดน้องสาวคนที่สองได้ถนัดตา ยังจำได้เลยว่า แม่ใส่ชุดคลุมท้องสีแดงลายจุดขาวในตอนที่บอกพ่อว่าปวดท้อง เช้าวันรุ่งขึ้นพ่อก็ถือปิ่นโตพาผมเดินไปเยี่ยมน้องสาวที่คลินิกแห่งหนึ่ง ผมจดจำถึงวันแรกที่พ่อซื้อมอเตอร์ไซค์ฮอนด้าขนาด 90 ซีซี สีแดง พาหนะใส่น้ำมันคันแรกของชีวิตพ่อและครอบครัว จดจำถึงความอิ่มเอิบใจของตัวเองที่บ้านเรามีรถขับ นึกไปไกลว่า แป้งกับจ้าจะเคยมีโอกาสรู้สึกปลื้มแบบพ่อมันบ้างไหม ในเมื่อเธอทั้งคู่ไม่เคยมีโอกาสเห็นพ่อกับแม่อัตคัตเงินท้องสักครั้งตั้งแต่เธอเกิดมา ผมรู้สึกอิ่มเอิบที่ได้เกิดมาท่ามกลางความขัดสนแต่ไม่เคยรู้สึกถึงความขัดสนเลยแม้แต่น้อย ไม่เคยหิว ได้เล่าเรียนมาจนขนาดนี้ก็เพราะพ่อกับแม่ประหยัดทุกบาททุกสตางค์เพื่อการศึกษาของลูกทั้งสามคน เลยขอบคุณสายน้ำเจ้าพระยาในวันนี้ที่ได้กระตุ้นกุศลจิตให้ผมในยามเช้าก่อนการทำงานในเรื่องแท้ง เรื่องหนักๆที่พยายามแบกเอาไว้ในตอนนี้
เมื่อราวสองสัปดาห์ก่อน พยาบาลหน้าห้องตรวจโทรศัพท์มาหาผม เธอรายงานว่ามีคนไข้ติดเชื้อเอดส์รายหนึ่งมาขอทำแท้ง เธอบอกว่าพยายามทำแท้งด้วยการใช้ยา cytotec มาแล้ว 7 ครั้ง แต่ไม่สำเร็จ เมื่อมาที่คลินิกฝากครรภ์ เธอกลับถูกปฏิเสธจากอาจารย์แพทย์ เธอถูกแจ้งกลับมาว่า ไม่มีข้อบ่งชี้ทางการแพทย์ที่จะทำให้แท้ง เมื่อเป็นเช่นนั้นคุณพยาบาลของผมเธอก็รีบแจ้งไปที่หน่วย OSCC เพื่อให้รีบลงมาดูแลต่อ เพราะว่าอย่างไรเสีย คนไข้คนนี้เธอก็บอกว่าจะกลับไปทำแท้งอยู่ดีเพราะเธอไม่พร้อม ว่าแล้วผมจึงรีบโทรศัพท์หาลูกศิษย์แพทย์ใช้ทุนว่าแบบนี้จะให้คนไข้กลับไปได้อย่างไร
"คนไข้จะไปที่ไหนต่อ" ผมเริ่มถามด้วยน้ำเสียที่เรียบเฉย (แบบนี้แหละที่เขาลือว่าน่ากลัวที่สุด)
"ไม่รู้ครับ"
"แล้วเขาจะไปทำแท้งอีกไหม"
"ไม่ทราบครับ"
"แล้วถ้ากลับมาด้วยภาวะแทรกซ้อนจะเป็นอย่างไร"
"....."
"แล้วถ้าเขาไปทำแท้งกับเพื่อนของเรา โดยที่เพื่อนเราไม่รู้ว่าเขาติดเชื้อเอดส์ จะยุติธรรมกับเพื่อนเราไหม"
"ไม่ครับ"
เลยบอกเขาไปว่า ผมรู้สึกเสียใจ ที่เราปล่อยวางเฉยในเรื่องนี้อย่างมาก
มื้อเช้าวันนี้เรานั่งกินข้าวต้มหมู ข้าวเหนียวสังขยา ขนมปังปิ้ง กาแฟ น้ำส้ม ปิดรายการด้วยเงาะ ทราบมาว่าทางรีสอร์ทเพิ่งมีบริการอาหารเช้าเมื่อไม่นานมานี้นี่เอง นั่งกินกันริมน้ำ สุขใจดีจริงๆครับ
เรามีนัดที่วิทยาลัยพยาบาลเวลา 8.30 น. แต่สายไป 5 นาทีเนื่องจากหลงทางไปเข้ากรมชลประทาน สถานที่ที่รปภ.ดูงงงง นั่งเฝ้าประตูไปเล่นโทรศัพท์มือถือไป ขนาดเราหยุดถามหาสถานที่เขายังไม่อยากจะลุกมาตอบคำถามด้วยซ้ำ แถมหน้าตาก็ยังหงิกงอราวกับเมื่อคืนอดนอนมาทั้งคืนเสียกระนั้น
นักศึกษาพยาบาลทั้ง 4 ชั้นปีมีอยู่ราว 300 คน และมีลักษณะที่เป็นนักเรียนพยาบาลอย่างมาก นั่นก็คือ ถอดรองเท้าเข้าห้องประชุม เรียบร้อย ไม่คุยกันเสียงดัง สวัสดีเก่ง เอาเป็นว่า สิ่งใดมองหายากในมหาวิทยาลัย เราจะได้เห็นที่นี่ครับ น่าจะเป็นสัญลักษณ์ของวิทยาลัยพยาบาลทุกแห่งในประเทศไทย อันนี้ชื่นชมจากหัวใจ
เราเสร็จสิ้นภาระกิจราชการในเวลาสี่โมงเย็นนิดๆ อาจารย์พยาบาลที่เป็นผู้ดำเนินรายการขอเสียงกรี๊ดสนั่นจากนักเรียน งงเหมือนกันว่าทำไมต้องกรี๊ด เล่นเอาผมขวยเขินไปเลยเชียวครับ เออ...สินะ กรี๊ดทำไม ฮ่า ฮ่า สงสัยเครียดมาทั้งวัน
ขากลับเรากลับทางถนนสายเล็ก รถเราเลียบคลองชลประทานที่ผันน้ำมาจากเจ้าพระยา (มั้ง) ต่อเนื่องยาวไปจนเข้าสิงห์บุรี ทุ่งนาเขียวชอุ่มยาวสุดลูกหูลูกตา ที่นี่นับว่าเป็นอู่ข้าวอู่น้ำของชาวภาคกลางจริงๆ น้ำท่าบริบูรณ์ ว่ากันว่าเขาสามารถปลูกข้าวได้ถึงปีละ 3 ครั้ง มิน่า ตลอดทางผมได้เห็นชุมชน วัด และแหล่งโบราณสถานต่างๆมากมาย อย่างนี้นี่เอง ผมเข้าใจผิดไหมเนี่ย
ผมตามทางน้ำมาตลอดทางจนเข้าสิงห์บุรี เมืองที่เปลี่ยนระบบน้ำชลประทานให้กลายเป็นที่ระบายน้ำ นั่นสินะ คงเป็นความจริงที่คนให้คุณค่ากับสิ่งเดียวกันแตกต่างกัน น้ำสายเดียวกัน คนนอกเมืองใช้เพื่อชีวิต แต่คนในเมืองใช้เพียงระบายน้ำทิ้ง "น้ำของคนเมืองได้จากน้ำประปา น้ำของชาวนาได้จากชลประทาน"
ผ่านสิงห์บุรีก็ผ่านเข้าอ่างทอง ออกถนนสายเอเชียเส้นเดิมแล้วแวะกินข้าวเย็นที่อยุธยา ที่นี่พระพิรุณต้อนรับเราอย่างเย็นฉ่ำ แต่จะว่าไปก็ไม่ฉ่ำเย็นเท่าไหร่นัก เพราะออกจะอบอ้าวเล็กน้อยพอให้ชื้นจมูก เรากินอาหารเย็นที่ร้าน "แพกรุงเก่า" เจ้าเดิมที่เคยแวะกินเมื่อครั้งไปนครสวรรค์ครั้งกระนู้น ร้านอาหารริมน้ำมีเสน่ห์เสมอ ผมนั่งเฝ้ามองปลาเสือตัวบะเริ่มกว่าที่เคยเห็นมา อยากเห็นมันพ่นน้ำใส่แมลง แต่ที่ร้านอาหารแห่งนี้ก็ไม่น่าจะเป็นแหล่งชุมนุมของแมลงสักเท่าไร สงสัยมันคงจะตัวใหญ่จากเศษอาหารซะล่ะมากกว่า อยากจะลองโยนเศษข้าวให้มัน แต่น้ำจากฟ้าชิงตกลงมาก่อน เจ้าเสือน้อยเลยหายไปกันหมด สงสัยคงจะกลัวเป็นหวัด
รายการอาหารวันนี้ก็คล้ายๆกับที่เคยสั่งกินเมื่อมีนาคมที่ผ่านมา แกงเขียวหวานปลากรายใส่มะเขือยาว (อันนี้เด็ดมากครับ) ปลาเนื้ออ่อนทอดกระเทียม ทอดมันปลากราย (อีกแล้ว) ต้มยำทะเล ขาหมูทอด หมี่กรอบ (สามรส) ตบด้วยวุ้นมะพร้าวที่คุณนงลักษณ์แวะซื้อระหว่างทางอีก 3 ชิ้น สบายพุง
ถึงกรุงเทพก็ราว 2 ทุ่มครึ่ง พักผ่อนให้หายเมื่อยล้า พรุ่งนี้จะได้กลับบ้านหาลูกเมีย ลูกเมียที่ทำให้ครอบครัวของผมสมบูรณ์ แป้งกับจ้าโชคดีเหลือเกินที่มีพ่อแม่และญาติๆเฝ้ารอให้เกิดมา เกิดมาแล้วมีแต่คนรัก ถ้าเด็กทุกคนถูกตั้งใจและเตรียมความพร้อมเพื่อรอเขาเป็นเหมือนกับที่เราอยากมีลูกทั้งสอง พ่อคงไม่ต้องเดินทางไปพูดเรื่องทำแท้งอยู่แบบนี้ใช่ไหม นี่แหละที่เขาเรียกว่า คนเราเลือกเกิดไม่ได้จริงๆ
ความเห็น (12)
นักศึกษาพยาบาล
ขอขอบคุณที่ชมนักศึกษาพยาบาลนะคะ ไม่ต้องงงหลอกค่ะ
(เขียนเก่งๆแบบนี้เป็น นักเขียนเลยดีมั้ยคะ)
รอวันสิ้นโลก
ขอบคุณนะคะที่มาให้ความรู้แก่พวกเรา (เด็กอ่างทองเรียนชัยนาท)
มีเรื่องอยากจะเล่าให้อาจารย์ฟัง (ขอเรียกว่าอาจารย์นะคะเพราะว่าเป็นผู้ให้ความรู้แก่หนู) ที่จริงเรื่องนี้ไม่สำคัญหรอก แต่มันสงสัยและคาใจมานานมาก เลยอยากให้อาจารย์สงสัยด้วย เรื่องมีอยู่ว่า เมื่อประมาณ ปี2537 หนูอายุ 6 ปี เป็นช่วงเวลาที่แม่หนูท้องน้องชายของหนู แม่บอกกับหนูว่าแม่ท้อง เราก็ดีใจจะได้น้อง แต่ยังไม่ได้บอกพ่อ เช้าวันนั้น น่าจะวันศุกร์ กำลังแต่งตัวไปโรงเรียน อยู่ดีๆพ่อก็มาตีหนู หนูล่ะงงเป็นไก่ตาแตก มาตีทำไม ไม่ได้ทำผิด แล้วพ่อก็บอกว่า " แม่ท้อง " หนูก็งงไปใหญ่ ท้องแล้วเกี่ยวอะไรกับเรา คิดนะว่าเราไปทำให้แม่ท้องหรืองัยเนี่ยถึงตีเรา ไม่กล้าถามพ่อ แต่เป็นเด็กก็ไม่คิดไรมาก แต่ก็งงว่าโดนตีทำไม จนถึงวันนี้ หนู อายุ 21 ปีแล้ว น้องชายก็ 13 ปีแล้ว ยังไม่รู้เลยว่าแม่ท้องทำไมเราโดนตี ไม่กล้าถามพ่อเหมือนกัน สงสัยพ่อจะลืมแล้วล่ะว่าเคยตีเราไว้ แต่หนูยังจำได้ไม่มีวันลืมเลย...ผิดตั้งแต่น้องยังไม่เกิด...... ไม่รู้ว่าอาจารย์จะสงสัยบ้างไหม
ขอบคุณค่ะที่ให้หนูได้เล่าเรื่องไร้สาระของหนู
เด็ก ศรีสะเกษ เรียนชัยนาท
ดีใจค่ะที่ได้รู้จักอาจารย์แพทย์อย่างหมอธนพันธื อาจารย์ไม่เหมือนใครดีค่ะ ขอบคุณนะค่ะที่มาให้ความรู้พวกเรา ซึ่งอยู่ปี 3 กำลังก้าวเข้าสู่วิชาสูติ .............
ยังมีอีกครับ
ขอขอบคุณอาจารย์มากนะคะที่สละเวลามาให้ความรู้เกี่ยวกับเรื่องการยุติการตั้งครรภ์ ในกับพวกเรา ทำให้ได้รับความรู้มากขึ้นอีก
ขอบคุณค่ะ
(จากน้อง รอวันสิ้นโลก : ชื่อแปลกจังครับ)
.....................................................
เรียน คุณหมอธนพันธ์ ที่เคารพ
อุ้ย! ค่อยพลอยโล่งอก โล่งใจ ไปกับคุณหมอด้วย
ที่คุณหมอนวดไม่ว่างกันเลย ไม่งั้นไม่รู้ว่าคุณหมอจะผ่านพ้น
เหตุการณ์ เวลาอันวิกฤติที่น่าหวาดเสียวนี้มาได้หรือเปล่าหนอ?
นึกแล้วหวาดเสียวเหลือเกิน
ขอบพระคุณค่ะ กับบันทึกที่สนุกๆ (ที่ทำให้หัวเราะ)และ
น่าตื่นเต้นอะไรเช่นนี้
เคารพอย่างสูง
จาก kitteung
......................................................
จากธนพันธ์ ยินดีครับ
สวัสดีคะอาจารย์
อาจารย์ รู้สึกจะชอบชัยนาทใช่ไหมคะ หนูเป็นเด็กใต้นะคะเป็นเด็กตานีคะหนูรู้สึกดีใจมากที่คนภาคเดียวกันได้มาเจอกันในที่ไกลขนาดนี้หนูจะบอกว่าตั้งแต่เกิดมายังไม่เคยรู้จักชัยนาทเลยแต่พอได้มาแล้วก็รู้สึกดีที่มาแล้วไม่ผิดหวังกับบรรยากาศของที่หนูว่าที่นี้ดีมากเป็นชนบทดีหนูชอบมากวิทยาลัยก็ร่มรื่นอาจารย์ว่าไม่คะออกจากรั่ววิทลัยไปก็ได้เจอท่งนาที่เขียวขจี แม่นำที่กว้างใหญ่ ได้เห็นธรรมชาติที่สดใส ดีกว่าการอย่ในเมืองตั้งเยอะคิดไม่ผิดเลยที่จับฉลากได้ที่นี้ แสงสีก็ไม่ค่อยมีเงินก็ไม่เปลืองช่วยทางบ้านได้มากทีเดียว หนูเป็นคนชอบธรรมชาติคะชอบทะเลมากเลยแล้วหนูจะเล่าให้อาจารย์ฟังทำไมละเนี่ยะ แต่ไม่เป็นอาจารย์ก็ช่วยอ่านหน่อยแล้วกัน
หนูว่าอาจารยสอนเก่งมากๆๆๆลยนะคะเด็กชอบมากไม่หน้าเบื่อแล้วก็จำง่ายด้วยทีแรกไม่ยักกะเชื่อว่าอาจารย์จะเป็นหมอ แต่อาจารย์เก่งมากเลยนับถือหนูดีใจที่คนภาคใต้ได้มาสอนได้มามีบทบาทในพื้นที่ที่ไม่ใช้บ้านมันรู้สึกภูมิใจที่อย่างน้อยคนภาคใต้ก็เก่งไม่ใช่เล่น ตอนที่หนูมาเรียนที่นี้ใหม่หนูยังกลัวสู่เพื่อนภาคกลางไม่ได้ แต่ตอนนี้เลิกกลัวแล้ว เพราะหากเราตั้งใจจะทำแล้วความฝันก็ไม่ไกลเกินเอื้อมจริงไหมจาร
ขอบคุณที่มาให้ความรู้ดีๆๆนะคะ
สวัสดีครับซาเดียร์
ยินดีที่รู้สึกมีความสุขนะครับ
อ่านแล้วรู้สึกยินดีกับคุรหมอมากเลย ที่ได้รับความรู้สึกดีๆกลับมามากมาย ยังมีคนอีกมากมายที่ไม่เข้าใจ และไม่ยอมที่จะเข้าใจว่าทำแท้งทำไม งานนี้หนักและเหนื่อยจริงๆ แต่ก็ขอส่งกำลังใจให้คุณหมอครับ
ขอบคุณครับพี่ 1
แม่น้อง Java & Ada
ว้า... อุตส่าห์เก็บไว้นาน ๆ อ่านที จะได้อ่านเย๊อะ ๆ แต่แป๊ปเดียว จบหมดอีกแล้ว เร่งส่งต้นฉบับหน่อยค่ะ คุณหมอ สงสารคนรออ่านหน่อยนะค๊าาา
รู้สึกเหมือนคุณพูนชัยเลยค่ะ ยินดีกับคุณหมอด้วยจริง ๆ ค่ะ
ขอบคุณครับคุณแม่ลูกสองที่เคารพ
คุณหมอครับ ผมพาแฟนไปทำแท้ง(ที่คลีนิคเกาหลีใต้)วันที่9มค55 หลังตรวจสอบรู้ได้ว่าท้องประมาณ 1เดือน มีอาการหลังทำแท้ง ตกเลือด อยู่ประมาณ 10วัน หมอนัดเว้น2วันให้ไปตรวจซาวน์ อยู่2ครั้งหลังจากทำแท้งเสร็จ หมอบอกว่าไม่พบก้อนเลือดแล้ว ไม่ต้องมาคลีนิคแล้วนะ.... แต่ว่าวันที่23มค55 แฟนผมมีอาการ เหมือนคนท้อง คือ ปวดหลังบริเวณช่วงไหล่ เจ็บหน้าอก เต้านมคัด เหนือยอ่อนเพลีย และก็อาเจียร อาการเหมือนตอนแรกที่เริ่มท้องเลยครับ
ท้อง1เดือน ทำแท้งจะสำเร็จกี่เปอร์เซน เด็กมีเปอร์เซนอยู่ไหมครับ? ตอบคำถามผมเยอะหน่อยนะครับ
สาเหตุที่ผมไม่เอาเด็กไว้ คือแฟนผมเป็นคนเวียดนาม ยังไม่ได้จดทะเบียนสมรส ลูกที่เกิดมาก็จะได้สัญชาติเวียดนาม ก็จะต้องยกให้แม่ ไม่สามารถพากลับประเทศได้ อีกอย่างเราทำงานรับจ้างด้วยกันทั้งคู่ อยู่ต่างประเทศ ยากต่อการเลี้ยงดูครับ
คุณจักร
หาเป็นการตั้งครรภ์ตามปกติ อัตราการแท้งสำเร็จสูงเกือบ 100% ถ้าเป็นการดูดโพรงมดลูก หรือห่กเป็นการใช้ยา 2 ตัว คือ RU486 ตามด้วย cytotec อัตราการแท้งก็อยู่ประมาณ 96% ครับ
ผมเดาว่า น่าจะเป็นการดูดออก ใช่ไหมครับ
การทำแท้งที่ไม่แท้ง ต้องพึงระวังว่า อาจจะเป็นการตั้งครรภ์นอกมดลูก วิธีรักษาก็คือการผ่าตัด หรือฉีดยาเคมีบางชนิดครับ
สรุป ผมคิดว่า คุณลองตรวจปัสสาวะดูนะครับ หากขึ้นขีดเดียวก็แสดงว่าแท้งสมบูรณ์แล้ว หากขึ้น 2 ขีด ก็รีบไปพบแพทย์ด่วนครับ