เรื่องเศร้าจากภาพเขียน..รถไฟสายมรณะ
เมื่อวานนี้ก่อนกลับจากเมืองกาญจน์ได้แวะชมพิพิธภัณฑ์เกี่ยวกับการก่อสร้างทางรภไฟสายมรณะ
สภาพโดยทั่วไปของสถานที่ร่มรื่นไปด้วยป่าเขียว มีส่วนเก็บของโบราณ ในเรื่องของภาพวาดซึ่งเป็นเหตุการณ์ความโหดร้ายที่เกิดขึ้นในการก่อสร้างรถไฟสายมรณะ
ภาพวาดนี้เป็นของชายชาวออสเตรียที่เห็นความโหดร้ายที่เกิดขึ้น เริ่มเรื่องราวของภาพ จากภาพทหารที่ยืนเฝ้าหน้าค่าย ถัดไปเป็นภาพสภาพชีวิตความเป็นอยู่ของเชลยศึกที่อยู่ในเพิงจาก ภาพก็จะเรียงลำดับเรื่องราวของการอาศัยอยู่ในค่าย ต่อมาจะเป็นเรื่องของภาพโรคและอันตรายต่างๆที่เกิดขึ้น ทั้งภาพของเท้าที่ถูกหนองกินจนถึงกระดูก หรือแผลของชาวต่างชาติที่เป็นเชลยศึกที่เมื่อโดนหนามแล้วก็อากาศร้อนของประเทศไทยทำให้เป็นแผลพุพองน่าเกลียด
ภาพที่เห็นเกือบ 100 ภาพนั้นแสดงให้เห็นอารมณ์ของคนวาด ขนาดคนดูยังมีความรู้สึก เศร้า และอื่นๆที่บอกไม่ถูก
หมอนรถไฟที่ถูกเรียง 1 อันคือชีวิต 1 ชีวิต การสร้างทางรถไฟสายมรณะมีชาวต่างชาติที่ต้องตายในการสร้างไม่ตำกว่า 30000 คน และชาวเอเชียที่เป็นเชลยอีกไม่ตำกว่า 120000 คน
เรื่องราวนี้กระทบกระเทือนใจมาก ในความโหดร้าย ของมนุษย์ที่ทำกันได้
ความเห็น (3)
ล฿กลับคุง
ก็เคยได้ยินมาเหมือนกันเเต่คนละเเบบกัน
บางคนเป็นคุณครูสอนอยู่ที่โรงเรียนหลังรถไฟสาย
มรณะ กลางคืนประมาณตี1ตี2เขาออกไปกับเพื่อน
เเละสุนัขของเขาได้เจอกับวิณญาณเป็นคนลากโซ่
พรวนอยู่จำนวนมาก - - ...
Brightlily
- เบี้องหลังความสวยงามของสถานที่สำคัญๆ ใหญ่ๆ โตๆ ผู้คนมองว่าน่าทึ่งนะ มนุษย์ทำได้อย่างไร ปนช่นชม แต่เบี้องหลังความน่าทึ่งนั้น คือ หยาดเหงื่อ แรงกาย เลือดเนื้อของเชลย หรือทาส หรือผู้ด้อยกว่า พวกเค้าต้องทำเพื่อรักษาชีวิต แต่สุดท้ายก็รั้งชีวิตไว้ไม่ได้
- นี่คือความโหดร้ายในยุคก่อนค่ะ
- แล้วเราจะยอมให้เหตุการณ์ในอดีตนั้นกลับมาหรือไม่ หากไม่ยอม เราต้องรู้เท่าทัน และสามัคคีค่ะ
- ศิลปินที่วาดภาพ เค้าทำได้อย่างไร จึงวาดได้ครบถ้วนเช่นนั้น เค้าคงอยู่ในเหตุการณ์ แต่คงไม่ใช่ทาส เชลย เพราะหากเป็นเช่นนั้น เค้าคงวาดภาพให้จบไม่ได้ และไม่มีโอกาสวาดภาพนั้น