การรักษาผู้ป่วยจิตเวชนับเป็นงานหนึ่งที่มีความซับซ้อนในตนเองค่อนข้างมาก การนั่งตรวจคนไข้ในโรงพยาบาลเป็นรายคน ดู OPD แล้วเขียนใบสั่งยาไม่อาจแก้ปัญหาให้ผู้ป่วย ญาติ และชุมชนได้ สำคัญเพียงการเปลี่ยนแนวคิดว่าการใช้ความรู้ด้านเวชศาสตร์ครอบครัวอย่างถูกต้องและเต็มเวลาต่างหากที่จะเป็นคำตอบของการดูแลผู้ป่วย การเยี่ยมบ้านอย่างมีแบบแผนและการใช้ ผังเครือญาติ อย่างพิจารณาและทำความเข้าใจทำให้เราพบว่าปัญหาการเจ็บป่วยของคนที่มาหาเราอาจไม่มีทางหายหรือดีขึ้นหากไม่เข้าไปพิจารณาการเจ็บป่วยของอีกคนที่อยู่ในครอบครัวที่อาจไม่เคยโผล่หน้ามาให้เราเห็นเลยก็ไม่มีทางแก้ไขความเจ็บป่วยนี้ได้
วันนี้พาทีมงานออกเยี่ยมบ้านและติดตามผู้ป่วยจิตเวชที่ต้องติดตามการรักษา พบว่าถ้าเราแบ่งผู้ป่วยง่ายๆอาจแบ่งได้เป็น 3 กลุ่มคือ
๑.กลุ่มที่สร้างความรำคาญและหวาดกลัวให้กับชุมชน
๒.กลุ่มที่ไม่เป็นภัยต่อชุมชนแต่เป็นภาระแก่ครอบครัวและญาติ
๓.กลุ่มที่ไม่สร้างภาระแก่ใคร ดูแลตัวเองได้ เพียงแค่ต้องกินยาและพบเจ้าหน้าที่หรือแพทย์เป็นระยะ อาการอาจขึ้นๆลงๆ.......ซึ่งไม่น่าต่างจากเบาหวานเท่าใดนัก หรือใครว่าไม่จริง?
จริงครับ
สนับสนุนด้วยครับคนครับคุณหมอ ซึ่งผมได้เขียนถึงเรื่องการดูแลสุขภาพจิตของแม่ผมแล้ว ซึ่งผมได้ประสบกับตนเองครับ ลองอื่นดูนะครับ