น่าเสียดาย..............ท่าน ว.วชิรเมธี

น่าเสียดาย  ข้อคิดจากท่าน ว.วชิรเมธี

น่าเสียดาย (ธรรมจักร)

          น่าเสียดาย ที่เรามีพุทธศาสนาเป็นศาสนาประจำชาติ          

          แต่เรากลับศรัทธาไสยศาสตร์หัวปักหัวปำ 
          น่าเสียดาย ที่เรามีพระมหากษัตริย์ที่แสนดี          

          แต่เรากลับมีคนโกงกินเต็มบ้านเต็มเมือง 

          น่าเสียดาย ที่เรามีวัดอยู่เกือบทุกหมู่บ้าน/ตำบล          

           แต่เรากลับมากด้วยคนขาดจริยธรรมอยู่ทั่วไป 

          น่าเสียดาย ที่เราสถาปนาประชาธิปไตยตั้งแต่ พ.ศ. 2475          

          แต่เรากลับมีปฏิวัติ/รัฐประหารมาแล้ว 14 ครั้ง 

          น่าเสียดาย ที่เรามีมหาวิทยาลัยมากมายติดอันดับโลก          

          แต่เรากลับโชคร้ายที่คนไทยชอบดูดวงบวงสรวงเทพยดา 

          น่าเสียดาย ที่เรามีป่าไม้-แม่น้ำ-ธรรมชาติอุดมสมบูรณ์          

          แต่เรากลับเทิดทูนการทำลายแทนการรักษา 

          น่าเสียดาย ที่เรามีศิลปวัฒนธรรมเป็นของตนเอง          

         แต่เรากลับเก่ง "การลอกเลียนแบบ" เป็นที่สุด 

          น่าเสียดาย ที่เรามีสื่อมวลชนมากมายไร้พรมแดน          

          แต่เจ็บปวดเหลือแสนเมื่อสื่อมวลชนมุ่งแต่การขายสินค้า 

          น่าเสียดาย ที่เรามีกฎหมาย          

          แต่เรากลับปล่อยให้มีการใช้กฎหมู่จนเป็นเรื่องธรรมดา 

          น่าเสียดาย ที่เรามีหนังสือมากมายหลายพันเล่มในห้องสมุด          

           แต่สถิติสูงสุดคือเราอ่านหนังสือกันปีละ 8 บรรทัด 

          น่าเสียดาย ที่เรามีอินเทอร์เน็ตใช้ก่อนประเทศในโลกที่สาม          

          แต่เรากลับเสื่อมทรามเพราะใช้ส่งภาพถ่ายคลิปโป๊ 

          น่าเสียดาย ที่เรามีโทรทัศน์หลายสิบช่อง          

          แต่เรากลับจ้องจะดูแต่ละครน้ำเน่า 

          น่าเสียดาย ที่เรามีพ่อแม่อยู่ในบ้าน          

          แต่เรากลับปล่อยให้ท่านอยู่อย่างเปลี่ยวเหงา 

          น่าเสียดาย ที่เราสามารถกลับตัวเป็นคนดีได้          

          แต่เรากลับชอบใจที่จะเป็นคนเลวตลอดกาล 

          น่าเสียดาย ที่เราเป็นอิสระจากความอยากได้          

         แต่เรากลับพึงใจอยู่กับการสนองความอยาก 

          น่าเสียดาย ที่เราบรรลุนิพพานได้ในชาตินี้          

         แต่เรากลับยินดีอยู่แค่การทำบุญให้ทาน

[ยายธี]

ค่ะ...น่าเสียดายจริง...และจะน่าเสียดายไปกว่านี้...จริงๆ ถ้าจะปล่อยไปจนสายเกินจะแก้

[แผ่นดิน]

สวัสดีครับ..

น่าเสียดาย ที่เรามีพ่อแม่อยู่ในบ้าน แต่เรากลับปล่อยให้ท่านอยู่อย่างเปลี่ยวเหงา 

...

นี่เป็นทั้งปรากฏการณ์ทางสังคม และเป็นทั้งโศกนาฏกรรมที่ชวนสลดใจ
ทุกวันนี้พี่กลับบ้านบ่อยครั้งขึ้น พ่อกับแม่กำลังสานฝันอยู่ที่ชายทุ่งท้ายหมู่บ้าน
ปลูกต้นไม้ เลี้ยงปลา เลี้ยงไก่..รอน้ำฝนเพื่อทำนา...

เป็นความสุขที่หาได้อย่างไม่ยากเย็น...ครับ

 

[ชนบท]

เพราะไม่อยากพูดคำว่าเสียดาย... และเสียใจ..ค่ะ ตอนนี้ออกจากงานไกลบ้าน ทำงานใกล้บ้าน เงินเดือนน้อย สังคมเปลี่ยน แต่มีความสุขมาก ได้ดูแลแม่ตลอด เห็นรอยยิ้มแม่ ... ใครอื่นต่างปฏิเสธที่จะได้ใกล้ชิดแม่...สำหรับเราไม่มีแม่ก็ไม่มีเราในวันนี้ค่ะ

มีความสุขแบบที่เรามีก็พอค่ะ