เมื่อวาน ...เข้าประชุมกลุ่มงานที่ทำงาน เป็นการประชุมเพื่อสรุปผลการดำเนินงาน บรรยากาศที่ประชุมตลบอบอวล ด้วยความเครียดดดด..มากๆๆๆ และทุกคนก็สูดหายใจเอาบรรยากาศนั้นเข้าไปเต็มปอด
เพราะมีแต่ปัญหา มองเห็นแต่ความผิดพลาดของคนอื่น และสงสารตัวเองที่ถูกกระทำอย่างไม่เป็นธรรม มันก็เลย เครียดดดดดด เมื่อมองเห็นแต่ปัญหา ปัญญาเลยไม่ยอมเข้ามาใกล้
ฉันอยากให้บรรยากาศในการประชุมเต็มไปด้วย
การสนทนาที่มีสุนทรีย สนทนากันอย่างสร้างสรร เข้าอกเข้าใจ มีความรัก ความเข้าใจ ให้อภัย พยายามเข้าใจผู้อื่น เข้าใจระบบ มองด้วยความหวังดี ความรัก และให้ข้อเสนอแนะกันและกันด้วยความอาทร อ่อนโยน
ชีวิตคนเรา จำเป็นต้องมีคำว่า "ไม่เป็นไร" หรือ "ช่างมัน"บ้าง ถ้าเราต้องแบกเรื่องราวเอาไว้ทั้งหมด หัวใจคงช้ำในไม่รู้จบสิ้น ชีวิตจะมีความสุข ต้องรู้จักเลือกบางอย่าง และลืมบางอย่าง
อาจมีใครมาพูดให้เราเจ็บใจ เราต้องแกล้งทำเป็นลืม เพราะหากไม่ลืม ความรู้สึกขุ่นเคืองใจจะตามเราไปตลอด แม้แต่หลับยังฝันถึง
อย่ายึดมั่นเกินไป หรือจริงจังกับทุกเรื่องในชีวิตเกินไป เพราะมันจะเป็นการฝังตัวเองอยู่กับสิ่งนั้น และทำให้ชีวิตไม่ไปถึงไหน
ลองเปลี่ยนคำว่า"มันต้องเป็นอย่างนั้น อย่างนี้" เป็น"ไม่เป็นไร" แล้วจะรู้ว่าหัวใจของเรา เบาขึ้นอีกเยอะ
ขอขอบคุณ : หนังสือ Spa @ Heart ให้หัวใจผ่อนคลายบ้างก็ดีนะที่รัก ของ โนเวมเบอร์ ทเวลฟ์
จริงๆ คนไทยเป็นทั้งสองมุมครับ