นิทานก่อนนอน

ความแตกต่างในความเหมือนของลูก แตงกวา ต้นข้าว

ตั้งแต่แตงกวาเกิดได้ไม่กี่เดือน มาม้า ปาป๊า ก็สลับกันเล่านิทานก่อนนอนให้ลูกฟังกันแทบทุกคืน บางครั้งไปเที่ยวก็ต้องเอาเล่มโปรดของลูกไปด้วย ถ้าลืมก็ต้องเล่านิทานแต่งโดยปาป๊าซึ่งก็ทำให้เกิดเรื่อง จนแตงกวาต้องเสียน้ำตาไปหลายรอบ เนื่องจากเล่ากี่ครั้งก็ไม่เหมือนเดิม แต่แตงกวาพิเศษตรงที่ความจำดีเลิศตั้งแต่เด็ก (เฉพาะนิทานเท่านั้นค่ะ) ไม่ใช่จำแบบระยะสั้น ชั่วครั้งชั่วคราวนะคะ  ลูกจำได้นานมากๆ นานจนคนเล่าก็ลืมไปแล้วว่าเล่าอะไรไป นิทานเรื่องเดียวกัน ลูกชอบฟังซ้ำเหมือนอยากจะบอกทุกคนว่าลูกน่ะแน่ และที่สำมะคัญที่สุดเวลาเล่าเรื่องเดียวกันต้องเหมือนเดิมด้วยนะ ก็เลยทำให้เกิดศึกย่อยๆช่วงเล่านิทานก่อนนอนได้เนืองๆ หลังจากต้นข้าวเกิด กิจกรรมเล่าเรื่องหรืออ่านนิทานก่อนนอนก็ยังดำเนินต่อไปอย่างไม่รู้สึกเหน็ดเหนื่อย ลูกทั้งสองคนสนุกกับนิทาน จินตนาการได้อย่างไร้ขีดจำกัด แต่ที่ต่างกันในความเหมือนระหว่างลูกทั้งสองคน ก็คือ ต้นข้าวไม่ค่อยสนใจว่ารายละเอียดของนิทานจะเป็นอย่างไร อ่านหน้าแรก ข้ามไปอีกห้าหน้าแล้วเล่าต่อได้ต้นข้าวก็พอใจแล้ว อย่างมากก็หันมาถามว่าแล้วแมวเมื่อคืนก่อนหายไปไหน ปาป๊าบอกว่าแมวง่วงแล้วขอไปนอนก่อน ต้นข้าว บางครั้งแม้รู้ว่าถูกปาป๊าอำ ก็ยังหัวเราะได้ คิก คิก ล่าสุดมาม้าเปิดหน้าแรก และจบเป็นหน้าสุดท้ายเลย ต้นข้าวงง แล้วหันมาถามว่าวันนี้สัตว์ทุกตัวในนิทานง่วงหมดเลยเหรอ เลยไปนอนกันหมดไม่มาหาต้นข้าวเลย ตอบว่าค่ะ แค่เนี้ยะแหละ ต้นข้าวก็พอใจแล้ว แต่ถ้าเป็นพี่แตงกวาน่ะหรอ เป็นเรื่อง ต้องเล่าใหม่ทั้งหมด โชคดีนะคะที่แตงกวาอ่านหนังสือคล่องแล้ว ก็เลยพอใจกับการได้ยินเสียงมาม้าอยู่ใกล้ๆ แต่ลูกสนุกกับการอ่านด้วยตนเองมากกว่า บางครั้งก็ทำหน้าที่แทนมาม้า เล่านิทานให้ต้นข้าวฟังซะเลย