สามีภรรยาคู่หนึ่งอยู่กินกันมาห้าสิบปีโดยไม่มีเรื่องทะเลาะเบาะแว้งกันเลย ทั้งคู่มีลูกทั้งหมด7คน แต่มี
อยู่คนหนึ่งที่หน้าตาแหกคอกไม่เหมือนเพื่อน เมื่อถึงวันครบรอบแต่งงานปีที่50 คุณสามีจึงตัดสินใจถามภรรยา
สุดที่รัก
"คุณ ผมสงสัยมานานแล้วว่าทำไมเจ้าหนึ่งมันถึงหน้าตาไม่เหมือนพี่ๆน้องๆของมัน"
"ถ้าฉันบอกความจริง คุณจะฉันไหม" คุณภรรยาถามกลับ ขณะนั่งบิดกระมิดกระเมี้ยนด้วยความเขินอาย
"ไม่หรอก ไม่ว่าเรื่องจะเป็นยังไงผมก็รับได้"
"จริงๆนะ" คุณภรรยายังไม่ค่อยแน่ใจ
"แน่นอน" คุณสามียืนยันพลางโอบกอดภรรยาสุดที่รัก
"งั้นฉันบอกความจริงก็ได้ เรื่องมันมีอยู่ว่า ฉันมีชู้" ภรรยาตอบหน้าตาเฉย
"คุณจะบอกว่าที่เจ้าหนึ่งหน้าตาไม่เหมือนเพื่อนเพราะมันไม่ใช่ลูกผมเหรอ" คุณสามีถามกลับ เรื่องนี้น่า
ตกใจอยู่หรอก แต่เขาก็ทำใจได้ น่าแปลกที่ภรรยาของเขาไม่คิดเช่นนั้นเมื่อเห็นอาการตกใจของสามี เธอรีบลุก
ขึ้นจากอ้อมกอดของสามีแล้วพูดว่า " เจ้าหนึ่งน่ะเป็นลูกคุณ แต่อีกหกคนน่ะไม่ใช่ "
อ่านแล้วโปรดแสดงความคิดเห็นด้วยนะครับ
ดีนะที่เป็นเรื่อง ขำ ขำ ถ้าจริงละก็อ....โอ๊ย!.. ไม่อยากคิด
คิดได้คิดดี คิดดีๆๆก็คิดได้
คิดได้คิดดี
ฮา....ขอบคุณสำหรับการแบ่งปันเสียงหัวเราะในยามเช้าค่ะ.
การหัวเราะเป็นความสุขที่ทุกคนแสวงหา...เช้านี้ได้หัวเราะขำกร๊ากดังๆ
2-3ครั้งแล้วค่ะ...ยังคงต้องตามเสาะหาความสุขในการได้หัวเราะอีกต่อไป..
เพราะได้พบบทความจากบล็อกของท่านอาจารย์ประพนว่า..
**ในวันวันหนึ่งมนุษย์เราควรจะหัวเราะให้ได้โดยประมาณ12ครั้งต่อวัน**...
ในยามสายก็ได้ขำกร๊ากแล้ว2-3คร้งจากบันทึกของท่านอื่น...กว่าจะเย็น
ไปถึงค่ำและก่อนเข้านอน...คงหัวเราะเกินลิมิตแน่เลย...ขอบคุณอีกครั้ง
นะคะสำหรับการนำความสุขมามอบให้ค่ะ...
ขอคุณทุกท่านที่เข้ามาอ่าน เรื่องสั้นอาจจะเป็นสือที่ไม่ดีแต่ก็มีไว้อ่านเพื่อคลายความไม่สบายใจ อาจจะทำใครบางคนอารมณ์ดีขึ้นบ้างก็ได้
ผมขอขอบคุนทุกท่านที่มาแวะอ่าน