นอนอ่านหนังสือ "ความฝันโง่ ๆ" ของ วินทร์ เลียววาริณ เมื่อคืนแล้ว
อืมม ... น่าบันทึกเก็บไว้ครับ
ไม่มีความคิด ก็ไม่รู้คุณค่าของแสงตะวัน ไม่มีความหนาวเย็น ก็ไม่รู้คุณค่าของความอบอุ่น ไม่มีความสูญเสีย ก็ไม่รู้คุณค่าของการมี |
เวลาเป็นสิ่งที่ผ่านแล้วผ่านเลย แต่น่าแปลกที่หลายคนชอบใช้เวลาไปกับการดูเวลา |
ตะบองเพชรที่ยืนกลางแดดแผดเผาชั่วนาตาปี ยังออกดอกงดงามได้ อุปสรรคจะเป็นอุปสรรคก็ต่อเมื่อเรามองมันเป็นอุปสรรค |
ความรู้เป็นคนละเรื่องกับการเข้าโรงเรียน |
ต้นหญ้าที่ถูกไฟป่าเผาผลาญ ผลิใบใหม่ออกมาเสมอเมื่อมีโอกาส เกิดเป็นคน กลัวอะไรกับอุปสรรค |
มองโลกด้วยหัวใจ ไม่ใช่ด้วยสายตาอย่างเดียว |
อุปสรรคเล็ก ๆ น้อย ๆ ระหว่างทาง ทำให้การเดินทางมีรสชาติมากขึ้น |
เราแสดงความสุภาพต่อผู้อื่น มิใช่เพราะมารยาทสังคม หากแต่เพราะเรามีคุณค่าพอที่จะทำสิ่งดี ๆ ในชีวิต |
ทุกสิ่งมองได้สองด้านเสมอ |
เวลาเป็นธรรมชาติที่รีไซเคิลไม่ได้ |
ใช้เวลาปัจจุบันไปกับอดีตและอนาคตเป็นการลงทุนที่สูญเปล่า |
การเรียนรู้ที่สำคัญที่สุด คือ ความสามารถที่จะรู้ว่า เราไม่รู้อะไร |
เมื่อท้องอิ่ม เรารู้สึกว่าต้องการอะไรจากโลกน้อยลง |
วุฒิภาวะมิใช่ได้มาจากการใช้จ่ายเงิน ซื้อมา แต่จากการใช้จ่ายชีวิต |
จงรู้เท่าทันความทุกข์ที่เกาะใจเรา |
รู้ครึ่ง ๆ กลาง ๆ อันตรายกว่าไม่รู้เลย |
ไม่มีอะไรเลวร้ายที่สุด นรกของคนหนึ่งอาจเป็นสวรรค์ของอีกคนหนึ่ง เรื่องคอขาดบาดตายของคนหนึ่งอาจเป็นเรื่องธรรมดาของอีกคนหนึ่ง |
ไม่มีอะไรในโลกที่ไร้ประโยชน์โดยสิ้นเชิง |
ความอ่อนไหวไม่ใช่เรื่องอ่อนแอ ความแข็งแกร่งก็ไม่ใช่ความเข้มแข็งเสมอไป เพราะชีวิตที่ดีคือการรู้จักผ่อนหนักผ่อนเบา |
รอยยิ้มก็เช่นแสงแดดในฤดูหนาวและลมเย็นในฤดูร้อน |
การพูดจาสกปรกเท่ากับการดูแคลนตัวเองอย่างหนึ่ง |
การรู้จักรับรู้ความงามในสิ่งที่ไม่น่าดูงาม เป็นกำไรชีวิตอย่างหนึ่ง |
คุณค่าของมนุษย์อยู่ที่เนื้อใน |
การปฏิเสธจุดอ่อนของตน ก็เหมือนการไม่ยอมรับว่ามีรูรั่วบนเรือที่กำลังแล่น |
คุณค่าของการใช้ชีวิตในรั้วมหาวิทยาลัย อาจอยู่ที่การใช้ชีวิตนอกรั้วมหาวิทยาลัย |
คุณค่าของคนก็เช่นคุณค่าของดอกไม้ มิได้อยู่ที่ระยะเวลาของความสด แต่อยู่ที่ความทรงจำระหว่างที่มันยังสด |
กฎระเบียบกับดักเป็นสองด้านของเหรียญเดียวกัน |
ขอบคุณหนังสือดี ๆ
วินทร์ เลียววาริณ. ความฝันโง่ ๆ. กรุงเทพฯ: 113, 2549.
อยากจะลองเดินตามความฝันอันโง่ๆ
ความฝันอันสูงสุด ความเชื่อมั่น
ความศรัทธา...อุปสรรคทำให้เราแกร่งขึ้น...หากเรามีหัวใจที่เข้มแข็ง
อุปสรรคบางคราทำให้เราเหนื่อยล้า เหนื่อยอ่อน...เมื่อใจเราอ่อนแอ
กำลังใจ กำลังใจ กำลังใจ ที่เราต้องหมั่นสร้างกำลังใจจากภายใน
ให้ตนเอง...วิธีคิด มุมมอง ประสบการณ์ ทำให้เราได้เรียนรู้และ
พัฒนาตนเอง...ไปสู่จุดหมาย...ขอบคุณ ขอบคุณ ขอบคุณ
อุปสรรคเล็ก ๆ น้อย ๆ ระหว่างทาง ทำให้การเดินทางมีรสชาติมากขึ้น.... ขอบคุณอาจารย์ เสือ...^_^
แหม กล่าวมาดีตั้งแต่ต้น ... พอมาลงท้าย อ.เสือ หัวเราะกลิ้ง
ขอบคุณครับ น้องคุณครู เทียนน้อย ;)
อืมม ... น่าอ่านค่ะ ^__^
มองโลกด้วยหัวใจ ไม่ใช่ด้วยสายตาอย่างเดียว
ขอบคุณครับ น้อง นีนานันท์ ... ;)
เฝ้ารอน้องเขียนบันทึกด้วยหัวใจดีกว่าครับ ...
พี่อาจารย์ Wasawat Deemarn คะ
น้องเพิ่งมาเห็นส่วนท้ายๆ ของเม้นท์ 3 หายไป ก็เลยมาใหม่ มาเติมส่วนสำคัญที่หายไป ค่ะ ตามนี้ค่ะ อิ อิ
การเรียนรู้ที่สำคัญที่สุด คือ ความสามารถที่จะรู้ว่า เราไม่รู้อะไร |
Yes it is true that as we do more learn, we just realize that we know less.
ขอบคุณค่ะ อ.เสือ อิอิอิ ที่พลอยทำให้ได้หัวเราะได้ด้วย
^_^
ขอบคุณครับ น้อง นีนานันท์ ;) ... ภาพใครหนอ งามจัง 555
ขอบคุณ คุณหมอเล็ก ภูสุภา มากครับ ;)
Life Long Education or Life Long Learning ครับ ;)
อิ อิ น้องคุณครู เทียนน้อย ;)_
ความคิดของท่านเป็นการนำทางให้คนที่กำลังหมดหวังกับมามีแรงอีกครั้งหนึ่ง
ขอขอบคุณเป็นอย่างสุง
ขอบคุณครับ คุณ ชอบทำดี ;)
ต้องขอบคุณมากๆนะคะ ที่จัดหาอะไรดีๆมาให้ ต้องขออณุาตินำมาลงรักการอ่านนะคะ
ขอบคุณค่ะ ^^
โดย พัชรมัย น้องน้ำผึ้ง
ขอให้ทุกคนมีความสุขกับการอ่านนะคะ ^^
ยินดีครับ น้องน้ำผึ้ง พัชรมัย ;)...
วันนี้ฉันจะลุกขึ้นมาทำความฝันอันโง่ สักที
ลุกครับ ลุก ;)...