ความเป็นมาของบ้านคำปุน
“คำปุน”
เป็นชื่อเจ้าของบ้านคำปุน
คือ
คุณแม่คำปุน
ศรีใส
คุณแม่คำปุน
ศรีใส
เป็นผู้มีภูมิปัญญาทางด้านการทอผ้าพื้นบ้านทุกประเภทโดยเฉพาะผ้าใหม
คุณมีชัย
แต้สุริยา
บุตรชาย เล่าว่า
การได้ไปซ่อมแซมวัดศรีอุบลรัตนาราม
ทำให้เห็นคุณค่าในศิลปวัฒนธรรมของชาวอุบล
จึงมีความคิดที่จะอนุรักษ์และเผยแพร่ศิลปวัฒนธรรมจึงเป็นมาของ
“บ้านคำปุน”
บ้านคำปุนได้นำเสนอให้เห็นถึง
ความเชื่อในด้านการดำเนินชีวิต
ในวิถีชีวิตของคนอิสานจนเกิดเป็นประเพณี
วัฒนธรรมของคนอิสาน เช่น
ด้านศาสนา
คนอิสานส่วนมากนับถือศาสนาพุทธ
พอถึงวันพระก็จะจัดดอกไม้หรือขันหมากซึ่งเป็นงานใบตองที่มีความสวยงาม
ประณีต ตกแต่งด้วยดอกพุทธ เพื่อบูชาพระ
หรือจัดพานดอกไม้ เช่น
ดอกบัวนำมาจับจีบตกแต่งให้สวยงาม
เพราะมีความเชื่อว่าสิ่งใดก็ตามที่เกี่ยวกับศาสนาต้องทำให้ดีให้สวย
มิฉะนั้นจะบาป หรือบุคคลนั้น
จะไม่เจริญรุ่งเรือง
วัฒนธรรมผ่านการทอผ้า
การทอผ้าบ่งบอกถึงวัฒนธรรม
ความเป็นอยู่
ที่เรียบงายของชาวอิสาน
ตามแบบเศรษฐกิจพอเพียงคือ
ทำกินทำใช้ในครอบครัว
ถ้ามีมากก็ขาย
และ
ลวดลายผ้าแสดงถึงสิ่งที่เกี่ยวข้องกับวิถีชีวิตของคน
อิสาน
เช่น
ลายน้ำไหล
เป็นต้น
ในวันสำคัญทางศาสนา
ก็จะมีการทำต้นดอกผึ้ง
หรือปราสาทผึ้งอย่างสวยงาม
เพื่อนำไปถวายพระที่วัด
จนกระทั่งวิวัฒนาการมาเป็นต้นเทียนที่มีความวิจิตรการตา
เช่นในปัจจุบัน
ซึ่งแสดงถึงความความเลื่อมใสศรัทธาในพุทธศาสนา
และแสดงถึงด้านฝีมือช่าง
งานศิลป์ของชาวอุบล
วิถีชีวิตของคนในบ้านคำปุน
1.จะอยู่กันแบบพึ่งพาแบบครอบครัวใหญ่
ถ้าใครมีครอบครัวก็จะไปเช้าเย็นกลับ
2.แต่ละคนจะมีแผนกงานที่รับผิดชอบ
เช่น
งานทอผ้า
งานดอกไม้ใบตอง
งานทำดอกเทียน
ทุกคนจะมีอิสระในการทำงาน
จะไม่มีการลงเวลา
จะใช้คุณภาพของงานเป็นตัวชี้วัด
3.งานทุกแผนกในบ้านคำปุนจะเป็นงานที่ใช้สมาธิสูง
อาศัยความประณีต
ใจเย็นและอดทน เพราะเป็นงานฝีมือ
ดังนั้นการ
พูดจากันจึงพูดเสียงเบา
สุภาพ
อ่อนโยน
